Nanggigil si Elliot at cold na tumingin sa kanya.

Inilapag niya ang bowl ng oatmeal at tinulungan siya umangat. Pagkatapos, inayos niya ang dalawang unan sa likod nito para makasandal ito.

Nilagay niya ang bowl sa mga kamay nito.

Tinanggap ni Avery ang oatmeal, pero hindi niya maiangat ang kutsara, ang kaliwang kamay niya na nakahawak sa bowl ay biglang nawalan ng lakas. Ang mga kamay niya ay nanginig kaya nalaglag ang bowl sa bedsheet.

Natapon ang lahat.

Gulat na napatingin si Avery sa natapong oatmeal.

Nasaktan naman si Elliot sa nakita niya. Hindi ito sinadya ni Avery. Gusto lang nito kumain mag-isa, pero wala siya ni kahit katiting na lakas para hawakan ang bowl.

Bago pa tumulo ang mga luha Avery, inalis na ni Elliot ang maduming bedsheet.

“Avery, gagaling ka. Huwag kang umiyak!” Gusto niyang icomfort ito, pero nagtunog ito na pinapangaralan niya ito.

Huminga siya ng malalim, gusto niya mag-explain, pero humiga na si Avery at tumalikod sa kanya.

Ayaw ni Elliot na marinig