Kahit nakapatay na ang mga ilaw, nakikita pa rin ni Elliot na umiiyak si Avery. Oo, nasarapan siya sa ginawa niya pero… parang sinasaksak ang puso niya sa bawat hikbi nito.

Mas nasasaktan siya kapag tahimik ito kaysa sinisigawan at inaaway siya.

Nakatitig siya kay Avery habang nakatalikod ito sakanya. Medyo nag alangan pa siya noong una pero bandang huli ay hinila niya ito papalapit sakanya at niyakap ng mahigpit.

Muli, nagpumiglas si Avery. “Bitawan mo ako!”

“Hindi!” Niyakap ni Elliot ng mas mahigpit si Avery at pinatong niya ang kanyang baba sa balikat nito. “Dito lang ako, hindi ako aalis.”

Sa sobrang higpit ng yakap ni Elliot, pakiramdam ni Avery ay nakatali siya at hindi siya makagalaw.

Kumpara noong nakaraan, medyo mas kalmado si Elliot ngayon.

‘Sino ba ang nag sabing siya ang masusunod kung uuwi siya o hindi? Kahit kailan, hindi naman talaga mahalaga para sakanya ang nararamdaman ko kaya may choice pa ba ako?!’ Isip ni Avery.

Kinabukasan, nagising si Avery ng alas si