Humagalpak ng tawa si Layla. "Eric, hindi ko ine-inaasahan na magtatago ka sa damitan. Hahaha! Buong buhay mo naman siguro hindi ka pa napahiya?"

Namula si Eric. "Oo."

"Ganyan ka na ba katakot sa mga magulang ko?" Umupo si Layla sa kama, tumatawa.

Mabuti na lang at nagkataon na walang laman ang aparador at hindi masyadong masikip para makapagtago si Eric.

"Ayoko lang ng gulo. May sakit ka pa rin, at hindi mo sinasabi sa iyong pamilya. Ano ang dapat kong sabihin kapag nakita nila ako?" Tumayo si Eric sa harapan niya at tinitigan siya. "Kumain ka na ba?"

"Oo. Dinalhan ako ng mga magulang ko ng hapunan. Marami pa namang pagkain, at mainit pa. Dapat kumain ka rin." Tumayo si Layla at tinukso, "Eric, hindi tugma ang kilos mo sa iyong edad... Wala kong nakitang tao sa gantong edad na ganyan ang kilos"

"Palagay ko ay napapamihasa kita. Dapat nakausap ko ng palihim ang iyong Nanay nung oras na nalaman kong may sakit ka. Kailangan pang ng lusot ng Nanay mo para makapunta rito at malalaman