Labindalawang taon na ang lumipas, at si Taronia ay nakararanas ng pambihirang malupit at hindi mapagpatawad na taglamig.

Ang doktor ay dumating upang bigyan ang matandang babae ng isang iniksyon, ngunit ang kanyang balat ay hindi na pinapayagan sa kanya upang mahanap ang kanyang mga ugat.

Umiling siya kay Irene bago umalis.

Nangingilid ang mga luha sa mukha ni Irene habang pinagmamasdan ang pag- alis ng doktor.

"Irene..." mahinang bulong ng matandang babae.

Mabilis na pinunasan ni Irene ang kanyang mga luha at kinalma ang sarili bago tumalikod at bumalik sa kama.

"Huwag kang matakot, Lola. Nakalimutan ng doktor na dalhin ang gamot. Pabalik na siya sa clinic para inumin." Ayaw ni Irene na mag- alala ang matandang babae.

Ang matandang babae ay nakaratay at may sakit mula nang siya ay madapa at mahulog noong isang taon. Kung hindi siya inalagaang mabuti ni Irene, matagal na siyang namatay. Matapos ang isang taong pakikipaglaban upang mabuhay, nakaramdam ng panghihina at pagod ang