Naikuyom niya ang kanyang panga para pigilan ang sarili na mapasigaw sa sakit.

Tulog na ang mga bata at nabalot ng katahimikan ang mansyon.

Walang kwenta ang paghingi ng tulong sa isang medikal na propesyonal sa kanyang kalagayan, kaya hihintayin na lamang niyang mawala ang sakit.

Inakala ni Elliot na sa kalaunan ay maglalaho ito sa paglipas ng panahon... ngunit makalipas ang kalahating oras, ganoon pa rin ito kahapdi.

Napaluhod siya at napasandal sa pader. Nagsimulang lumihis ang kanyang isip at ang kanyang katawan ay nanginginig na parang dahon, gayunpaman, nagngangalit siya ng kanyang mga ngipin at hindi nakagawa ng ingay.

Wala siyang pakialam kung siya ay mamatay; kahit papaano ay magiging malaya si Avery, kung gayon.

"Mr. Jennings, kung patuloy nating i-stimulate ang utak niya, baka ma-threaten ang buhay niya kung magtatagal ito." Binabantayan ni Liam ang oras at pinaalalahanan si Dean na halos kalahating oras na.

Napatingin si Dean sa phone niya. Wala pa siyang natatanggap