"Miss Tate, kung ano nga naman ang isang pagkakataon. Nandito ka ba para sunduin din?" Nasa likod niya si Dean.

Napalingon ang lahat at nakita si Dean na pinamumunuan ang isang malaking pangkat ng mga bodyguard.

"Mr. Jennings, ang dami mong bodyguards na dinala dito sa airport. Bakit? May mga kriminal ba dito?" Ngumisi si Mike.

Nakangiting sabi ni Dean. "Maraming tao sa airport. Madalas akong nagsasama ng maraming bodyguard kapag pumupunta ako sa mga lugar na maraming tao." Pagkatapos, pinalaki niya ang kanilang mga bodyguard. "Medyo ilang bodyguards din ang dala mo."

Habang nag- uusap sila, lumapit si Natalie kay Dean at pumuwesto sa harapan niya. Sinabi niya sa mahinang boses, "Tay, salamat sa pagpunta mo para sunduin ako."

Tumango si Dean sa mga tauhan niya, at agad nilang kinuha sa kanya ang mga bagahe ni Natalie.

Hinawakan ni Dean ang kamay ni Natalie. " Ikaw ang aking anak. Hindi problema ang pagdating para sunduin ka."

Ang kanilang mga salita ay parang isang kutsilyong tu