Alas singko y medya na ng umaga, lumabas sila ng hotel at dumiretso sa dalampasigan.

Sa mga oras na iyon, walang tao sa dalampasigan. Kinaladkad ni Avery si Elliot at naupo sa dalampasigan. Nakabalot siya ng kumot na dala niya.

Isinandal niya ang kanyang ulo sa kanyang mga balikat, diretsong nakatingin sa unahan kung saan ang dagat ay sumasalubong sa kalangitan.

"Nararamdaman mo ba na ang sandaling ito ay napakarilag at romantiko na parang nasa isang pelikula tayo?"

Walang sapat na tulog si Elliot. Duguan ang mga mata niya. Nang sagutin niya ang mga tanong nito, pakiramdam niya ay lalabas na ang kanyang kaluluwa sa kanyang katawan.

"Hindi ka ba talaga pagod? Avery, sabihin mo sa akin ang totoo."

"Siyempre, ako... medyo pagod, pero para sa pagsikat ng araw, sulit ito. Makakabalik tayo at matulog pagkatapos ng pagsikat ng araw." Natakot siya na makatulog ito, kaya inabot niya ito at kinurot ang mga balikat nito.

Pagkatapos lamang niyang kurutin ang mga balikat nito ay naalala niya