"... Senior?" Lahat ngayon ay nakanganga ng malaki ang kanilang bibig. Ang makapangyarihang master, Joshua Jenkinson ... Tinawag lang talaga niyang ang nakatatanda sa kanya ay nakatatanda ?! Habang kahit si Noemi ay nagulat ng kaunti, ang mga naiwan sa pinaka stupefied ay ang mga mula sa pamilyang Legh. "Magandang araw. Ngayon lang ako nagpunta dito upang hiram ng kaunti ang lugar mo, ”sabi ni Gerald na nagbitiw sa tungkulin. Kahit na hindi siya sigurado kung dapat niyang hayaang harapin siya ni Joshua bilang kanyang nakatatanda, huli na para bawiin pa rin ni Joshua ang titulo. "Sa lahat ng paraan, mangyaring gamitin ang aking mga pasilidad na ayon sa iyong nababagay, nakatatanda!" sagot ni Joshua na may lubos na respeto sa kanyang boses. Habang si Gerald, Naomi, at ang kanyang ina ay lumipat, ang mga mula sa pamilyang Westley ay maaari lamang tumingin sa bawat isa sa sobrang pagkasindak, labis na pagkabigla. Tulad ng naisip ng matanda, ang kabataan ay tunay na napakahusay
"Narinig ko nga, oo. Gayunpaman, dahil napansin ni G. Crawford ang aking sakit sa isang simpleng sulyap lamang, sigurado akong mayroon siyang paraan upang pagalingin ito! ” sabi ni Bob, isang mahinang ngiti sa kanyang mukha. “Humihingi ako ng paumanhin, ngunit hindi ako doktor. Wala akong kwalipikasyong tratuhin ka, ”sagot ni Gerald. Dahil si Gerald ay madaling kapitan ng mga panganib sa labas, sinisikap niya ang kanyang makakaya na huwag maging labis na kitang-kita. Hindi pumasok sa kanyang isipan na hihintayin talaga siya ni Bob sa labas mismo ng silid ng panauhin. “Hoy, ngayon! Magkaroon ng kamalayan sa sarili! Mayroon ka bang kamalayan na ang aking lolo ay hindi kailanman nagmakaawa sa sinuman para sa tulong? Tinutugunan ka din niya bilang G. Crawford bilang respeto! Kahit paano subukang tulungan siya! " malamig na ungol ni Quest. Narinig iyon, lumingon si Gerald upang tumingin sa kabataan na nakasimangot ang mukha. "Huwag maging bastos, Quest!" saway ni Bob. "Humihingi
"Lolo!" sabi ni Quinley habang tumatakbo papalapit sa kanya. "Pagkatapos mo, G. Crawford," sabi ni Bob, parang nasisiyahan habang si Gerald ay unang lumabas. Habang dalawang oras lamang ang lumipas, masasabi ni Quinley na mayroon nang malaking pagbabago sa kutis ng kanyang lolo. “Hindi ka dapat magalala, Quinley. Tulad ng inaasahan, naghanap si G. Crawford ng paraan upang pagalingin ang aking karamdaman. Ayon sa kanya, makaka-recover ako agad, ”paliwanag ni Bob, ang kanyang tono na mas gumalang pa ngayon. “Batiin ko muna kayo, Master Westley. Pinag-uusapan kung saan, dahil nagawa ka niyang tulungan, nagtataka ako kung papayag ka bang gumawa sa kanya ng ibang pabor ... ”sabi ni Joshua. "Oh? Mayroon pa bang maitutulong sa iyo, G. Crawford? ” "Bagaman hindi niya ito isinama sa kanyang mga termino, talagang naghahanap siya ng isang napakabihirang bihirang damo sa timog na hangganan ng Lalawigan ng Salford. Ang halaman mismo ay tinawag na Ginseng King, at matagal nang hinahanap
Sa pagtingin sa parehong direksyon ni Gerald, nakita ng Quest na ang isang pangkat ng magkakatulad na hitsura ng mga kotse ay nakaparada lamang sa paanan ng Yorknorth Mountain. Nang dumilat ang mga mata niya, napagtanto niya na nakatingin si Gerald sa dalawang babae na kakalabas lang sa isa sa mga kotse. Nakikita kung paano natigilan si Gerald, inilagay ni Quest ang isang daliri sa ilalim ng kanyang baba habang sinabi niya na may isang pahiwatig ng interes sa kanyang tono, "Humph! Matanda ka na, hindi ka ba G. Crawford? Sasabihin mo ba sa akin ngayon na hindi ka pa nakakakita ng mga kagandahan dati? Kahit na kailangan kong aminin na ang dalawang kababaihan ay partikular na nakamamanghang. " "Hush!" tugon ni Gerald, mabagsik ang kanyang tingin habang patuloy sa pagtingin sa dalawang babae. Talagang hindi inaasahan ni Gerald na mabangga ang dalawang batang babae dito sa lahat ng mga lugar. Ang dalawang kagandahan ay ang totoo ang kanyang mga kakilala, sina Jasmine at Mindy. Hindi
Kaagad pagkatapos sabihin iyon, tinaas ni Gerald ang magkabilang kamay niya at may pinasok sa kanilang mga bibig! "A-ano ang pinakain mo lang sa amin ?!" sputtered pareho sa kanila, stupefied sa pamamagitan ng pagliko ng mga kaganapan. Hindi nagtagal upang mapagtanto ng dalawang lalaki na anuman ito, masakit na impiyerno. Ang mga epekto ay halos madalian habang ang parehong mga kalalakihan ay nagsimulang hawakan ang kanilang mga tiyan at gumulong sa lupa sa sakit, masakit na mga expression na nakaukit ng malalim sa kanilang mga mukha. Ang kanyang sarili na si Quest — na tahimik na nakatayo sa gilid sa buong oras na ito — ay naiwan na nakakaligtas habang pinagmamasdan silang namimilipit sa sakit. "Nakakalason na bulate. Naiintindihan na ang mga bulate ay marahil nakakain ng iyong mga organo habang nagsasalita kami. Hindi magtatagal bago matapos ang paghihirap at pareho kayong patay, ”sabi ni Gerald na may malamig na ngiti sa labi. “P-mangyaring iligtas ang aming buhay! P-mangy
Tulad ng ipinahihiwatig ng matandang lalaki, nakilala nga ni Joshua ang mga Fenderon bago ang ilang taon. Sa totoo lang, ang mga Fenderon ang nais na kunin si Joshua bilang personal na doktor ng kanilang pamilya noon. Kahit na nag-alok pa sila ng napakataas na suweldo, sa huli, tumanggi pa rin si Joshua sa kanilang alok. "Ang kasiyahan talaga," sagot ni Joshua na may mahinang ngiti sa labi. Nasa sandaling iyon nang mapansin ni Bryson ang isang bagong mukha. O kahit kalahati ng bagong mukha. Ang isang binata ay masunurin na nakatayo sa tabi ni Joshua habang dala-dala nito ang isang medikal na kit. Ang kakaibang bagay tungkol sa kanya, gayunpaman, ay ang katunayan na ang kabataan ay nakasuot ng kalahating maskara. Tinakpan nito ang kanyang pang-itaas na mga tampok sa mukha, at hindi ito katulad ng isang maskara ng maskara. "Maaari ko bang malaman kung sino ito?" nakangiting tanong ni Bryson. “A-ah…! Ah! " sagot ng nakatakip na kabataan habang itinuturo ang sarili nitong bibig
Sa maliit na kamay ni Mindy na napakakinis at nag-iinit, hindi nagtagal bago nagsimulang maging kakaiba si Gerald. Bago pa man siya makapagsabi ng kahit anuman, gayunpaman, sinimulang siya ng paghatak ni Mindy sa ilang maliliit na mga dumi ng bato sa hardin kung saan nakaupo silang dalawa. "Alam mo, Sanderson, nagtataka ako kung bakit patuloy kitang hanapin na pamilyar ... Pagkatapos ng ilang pag-iisip, sa palagay ko ito ay dahil sa kung gaano katulad ang aming mga nakaraang karanasan ... Habang totoo na ako ay isang mayamang binibini na naging nakatira sa karangyaan sa buong buhay ko habang mayroon kang isang mahirap na nakaraan — kahit na nakaharap sa isang miserable na aksidente — pareho kaming pareho sa paraan na wala sa amin ang may tamang mga kaibigan sa buong buhay, ”paliwanag ni Mindy. Narinig iyon, simpleng tumango lang si Gerald nang bahagya. "Kinasuhan ko ang katotohanang iyon nang mas bata ako, alam mo ba? Maaaring hindi mo alam ito, ngunit dahil sa isang tiyak na
Matapos makita siyang tumango, sinabi ni Mindy na, "Sige at suriin mo muna si Jasmine. Dahil marami siyang sinanay kamakailan, marahil ito ang parehong isyu muli. Hihintayin kita dito bukas ng gabi upang makapag-chat ulit tayo! ” sabi ni Mindy. Tumango si Gerald bilang pagsang-ayon habang sinisundan niya ang babaeng alipin sa silid ni Jasmine dala ang kanyang medical kit. Nang makarating sila doon, sinalubong si Gerald ng makita si Jasmine na nakasuot ng pantulog na pantulog. Maluwag na nakasabit ang kanyang buhok sa balikat niya at ang mala mala-dyosa na hitsura ay gulat na gulat. "Dahil kasama mo si Master Jenkinson ng halos buong umaga, naramdaman kong masungit na abalahin ka noon. Natatakot ako na mahingi lang ako ng tulong sa iyo sa gabi, ”sabi ni Jasmine na may mahinang ngiti sa labi. “Ah! Ah! " sagot ni Gerald habang kinukumpas ang kanyang tugon, isang pahiwatig na hindi niya masyadong iniisip ito. Nang makita iyon, umupo si Jasmine bago sabihin, "Pinahahalagahan ko it