Gayunpaman, agad siyang nakaramdam ng awa kay Naomi nang makita niyang nalulungkot ito. Bilang isang resulta, nagawa niyang sandali na sugpuin ang kanyang sama ng loob. "... Well ... Ikaw, Naomi? Anong uri ng sakit ang meron sa nanay mo?" tanong ni Gerald. "Pagkatapos bumalik sa Mayberry sa ilalim ng proteksyon ni Chairman Lyle, hindi nagtagal ay napagtanto ng nanay ko na may nakuha siya na kakaibang sakit. Kahit na matapos makipagkita sa hindi mabilang na mga doktor, walang nakakagamot sa kanya. Tulad ng naiisip mo, gayunpaman, ang pag-hire ng mga doktor ay hindi mura ... Bilang isang resulta, natapos kong ibenta ang lahat ng mga pag-aari ng aking pamilya! Ito ay tungkol sa isang buwan na ang nakakaraan nang ang lahat ng aking mga mapagkukunan sa wakas ay natuyo. Ang pagkakaroon ng walang ibang mga pagpipilian, napunta ako sa Lalawigan ng Salford upang humingi ng tulong mula sa isang tiyuhin. Sa aking oras dito, nalaman ko na ang isang sikat na doktor ay nakatira sa malapit! Pumun
"Tanya! Mollie! Nandito pa rin kayo? Pupunta sa bundok ang lola mo kaya sumama kayo at tumulong!" sabi ng isang ng middle-aged na babae habang naglalakad siya patungo sa grupo sa sandaling iyon. "Oh? Sige, ma! Magkasama na tayong pumunta doon!"sabi ng mga batang babae. Magalang na bumati si Naomi nang makita niya ang dalawang bagong dating, "Uncle, untie..." "Buhay! Kaya nandito ka rin?"sabi ng babae sa isang mapang-uyam na paraan habang tumatawid sa kanyang mga bisig. Sa gayon, tumango si Naomi bago sabihin, "Nakikita ba ng lola si Master Jenkinson na masuri ang kanyang sakit? Ayos ba siya?" "Hawakan mo doon!"sabi ng kanyang tiyahin sa pagkabigla nang marinig niya ang tanong niya. "Ang pag-iwas sa lola sa sandaling ito, sinasabi ko sa iyo ngayon na si Master Jenkinson ay singilin ang mga pasyente nang paisa-isa! Mas mahusay kang hindi nakakakuha ng anumang mga ideya!" Mula sa sinabi niya, malinaw na natatakot siya na nais ni Noemi na dalhin ang kanyang ina. Sa kabaligt
"Dinadala namin siya kay Joshua Jenkinson para masuri niya ang kanyang sakit!" sabi ni Gerald na may mahinang ngiti. Mas gugustuhin ni Gerald na sagutin ang kabayaran para sa pagpapagamot sa nanay ni Naomi. Gayunpaman, alam niya na hindi ito gagawin upang gamutin ang isang pasyente sa isang hotel. Bukod pa dito, wala siyang maraming halamang gamot o gamot sa kanya sa ngayon. Sa huli, magiging mas mabuti at maginhawa kung ang ina ni Naomi ay ginagamot sa lugar ni Joshua. "Huh? Naghahanap kami ng tulong ni Master Jenkinson ngayon? Ngunit hindi mo ba sinabi na hindi ka na Mr. Crawford, Gerald?"tanong ni Naomi na mausisa. Naturally, wala siyang ibang ibig sabihin kapag tinanong niya ang tanong na iyon. Hindi niya inaasahan na mapapanatili pa rin ni Gerald ang gayong mga koneksyon sa kanyang kasalukuyang estado. "Haha! Dahil lang hindi na ako Mr. Crawford, hindi ibig sabihin na ang lahat ng aking mga koneksyon ay walang silbi ngayon! Ngayon ay itaas ang iyong ina sa bundok, "sagot
Matapos sabihin iyon, agad siyang tumingin kay Naomi. Ang kanyang pagkilos ay malinaw na naintindihang ng staff member sa kung ano ang sinusubukan niyang ipahiwatig. "Pwede niyo bang ipakita ang inyong registration number sa akin?" Tinanong ng isang staff member habang naglalakad siya patungo sa grupo ni Gerald. "Kami ... Wala kaming ganoon..." sabi ni Naomi habang inalog niya ang kanyang ulo sa kahihiyan. "Ah, pagkatapos ay magtungo doon upang magbayad para sa isa," sabi ng kawani ng kawani habang ang kanyang tingin ay lumago nang medyo malamig. "Eh... Wala kaming pera para doon ..." sabi ni Naomi habang kinakagat niya ang kanyang ibabang labi. "Ano? Pumasok na lang kayo sa lugar na ito?" "Hoy, tingnan mo ang paligid mo! Bakit ka pa pupunta dito kung wala kang pera?" "Tama iyan! Ang ganda pa naman niya... Masyadong masamang kumikilos siya sa ganitong paraan!" Marami sa mga negosyante sa lobby ay nanginginig ngayon sa kanilang mga ulo na hindi pagtanggi sa mga ngiti sa
"Lolo!" Sigaw ng parehong Quest at ang malamig na kagandahan kinakabahan. “Mabuti na lang ako. Sir, handa akong hayaan ang Master Jenkinson na masuri ang taong may sakit mula sa iyong pangkat. I can wait, ”sabi ng matanda, labis na ikinagulat ng lahat. "…Ano? Ngunit bakit, lolo? Bakit ba natin siya pabayaan muna? Sino nga ba siya ?! " galit na ungol ni Quest. "Pinapahalagahan ko ito. Kung sabagay, hindi marunong magamot ni Joshua ang isang pasyente na may sakit na pang-terminally, ”sabi ni Gerald sa isang kaswal na tono nang walang balak na maging mabait. "... O-ikaw!" sigaw kapwa Quest at ang kagandahang nagagalit. Kahit na ang matanda ay nagbigay ng isang medyo pangit na expression sa kanyang mukha sa oras na iyon. "Habang inaamin ko na tiyak na napakalakas mo, dapat mong bantayan ang iyong bibig at asal. Hindi ko talaga alintana dahil nasa edad na ako, ngunit kung sasabihin mo sa iba ang mga ganyang bagay, siguradong darating ang kaguluhan, ”sabi ng matanda, pinahaba ang
"... Senior?" Lahat ngayon ay nakanganga ng malaki ang kanilang bibig. Ang makapangyarihang master, Joshua Jenkinson ... Tinawag lang talaga niyang ang nakatatanda sa kanya ay nakatatanda ?! Habang kahit si Noemi ay nagulat ng kaunti, ang mga naiwan sa pinaka stupefied ay ang mga mula sa pamilyang Legh. "Magandang araw. Ngayon lang ako nagpunta dito upang hiram ng kaunti ang lugar mo, ”sabi ni Gerald na nagbitiw sa tungkulin. Kahit na hindi siya sigurado kung dapat niyang hayaang harapin siya ni Joshua bilang kanyang nakatatanda, huli na para bawiin pa rin ni Joshua ang titulo. "Sa lahat ng paraan, mangyaring gamitin ang aking mga pasilidad na ayon sa iyong nababagay, nakatatanda!" sagot ni Joshua na may lubos na respeto sa kanyang boses. Habang si Gerald, Naomi, at ang kanyang ina ay lumipat, ang mga mula sa pamilyang Westley ay maaari lamang tumingin sa bawat isa sa sobrang pagkasindak, labis na pagkabigla. Tulad ng naisip ng matanda, ang kabataan ay tunay na napakahusay
"Narinig ko nga, oo. Gayunpaman, dahil napansin ni G. Crawford ang aking sakit sa isang simpleng sulyap lamang, sigurado akong mayroon siyang paraan upang pagalingin ito! ” sabi ni Bob, isang mahinang ngiti sa kanyang mukha. “Humihingi ako ng paumanhin, ngunit hindi ako doktor. Wala akong kwalipikasyong tratuhin ka, ”sagot ni Gerald. Dahil si Gerald ay madaling kapitan ng mga panganib sa labas, sinisikap niya ang kanyang makakaya na huwag maging labis na kitang-kita. Hindi pumasok sa kanyang isipan na hihintayin talaga siya ni Bob sa labas mismo ng silid ng panauhin. “Hoy, ngayon! Magkaroon ng kamalayan sa sarili! Mayroon ka bang kamalayan na ang aking lolo ay hindi kailanman nagmakaawa sa sinuman para sa tulong? Tinutugunan ka din niya bilang G. Crawford bilang respeto! Kahit paano subukang tulungan siya! " malamig na ungol ni Quest. Narinig iyon, lumingon si Gerald upang tumingin sa kabataan na nakasimangot ang mukha. "Huwag maging bastos, Quest!" saway ni Bob. "Humihingi
"Lolo!" sabi ni Quinley habang tumatakbo papalapit sa kanya. "Pagkatapos mo, G. Crawford," sabi ni Bob, parang nasisiyahan habang si Gerald ay unang lumabas. Habang dalawang oras lamang ang lumipas, masasabi ni Quinley na mayroon nang malaking pagbabago sa kutis ng kanyang lolo. “Hindi ka dapat magalala, Quinley. Tulad ng inaasahan, naghanap si G. Crawford ng paraan upang pagalingin ang aking karamdaman. Ayon sa kanya, makaka-recover ako agad, ”paliwanag ni Bob, ang kanyang tono na mas gumalang pa ngayon. “Batiin ko muna kayo, Master Westley. Pinag-uusapan kung saan, dahil nagawa ka niyang tulungan, nagtataka ako kung papayag ka bang gumawa sa kanya ng ibang pabor ... ”sabi ni Joshua. "Oh? Mayroon pa bang maitutulong sa iyo, G. Crawford? ” "Bagaman hindi niya ito isinama sa kanyang mga termino, talagang naghahanap siya ng isang napakabihirang bihirang damo sa timog na hangganan ng Lalawigan ng Salford. Ang halaman mismo ay tinawag na Ginseng King, at matagal nang hinahanap