Sa katunayan, nabanggit na ni Gerald na hindi na niya kakailanganin ng anumang espesyal na atensyon o pangangalaga mula sa unibersidad. Pagkatapos ng lahat, simpleng pupunta siya rito sa ilalim ng dahilan ng isang transfer student sa loob ng ilang araw.

Gayunpaman, halatang tumatanggap si Gerald ng mas kanais-nais na paggamot.

Nakaupo siya sa puwesto na diretso sa harap ng silid aralan.

“Guro, hindi pagmamay-ari ang upuang iyon! Pag-aari ito kay Fabian. Bakit mo siya bibigyan ng upuan ni Fabian ?! "

Sa oras na ito, biglang tumayo ang isang batang babae at hindi nagtampo na nagtanong habang itinuturo kay Gerald.

“Isabelle, dito lang lumipat si Gerald. Paano ka makakapagsalita sa ganitong pamamaraan? Makaupo lang muna si Gerald dito. Mag-aayos ako ng isa pang puwesto para kay Fabian sa kanyang pagbabalik mula sa kanyang kumpetisyon. ”

Walang magawa na sumagot ang guro na may malaswang ngiti sa labi.

"Bakit?!"

Nagpatuloy na nagtanong si Isabelle na balisa habang nakatitig kay Ger