Akalain mo na imbis na si Gerald ang lumapit sa kanya, si Xavia pa ang lumapit kay Gerald!

Sa mga sandaling iyon, tinaas ni Xavia ang kanyang kamay at sinampal ng malakas si Gerald.

Hindi lumaban si Gerald. Kundi, ang sinabi niya lang ay, “Kung makakatulong ito sayo na ilabas ang lahat ng galit mo, edi sige ipagpatuloy mo na saktan ako! Kapag tapos ka na, sana magkasundo na tayo na wala na tayong kinalaman sa isa’t-isa!”

“Okay lang sakin!” sigaw ni Xavia habang tinaas muli ang kanyang kamay.

Ngunit bago niya muling sampalin si Gerald, tumigil siya. Pagkatapos ay dahan-dahan niyang binaba ang kanyang kamay.

"Sa palagay mo ay hahayaan ko nalang ito nang ganoon nalang kadali? Nangangarap ka! Talaga bang naiisip mo na ang ilang mga sampal sa mukha ay maaaring malutas ang lahat kapag sinaktan mo ako ng sobra sa nakaraan?" sabi ni Xavia habang huminga ng malalim bago bumalik sa kanyang malamig at walang pakialam na ekspresyon.

"Ano bang gusto mo?" tanong ni Gerald.

"Ay, wala naman.