Humagikgik si Cindy.

"Syempre!"

Walang emosyon ang mukha ni Leila ngunit biglang pumutok ang galit niya, “Cindy! Nakalimutan mo ba kung ano ang pinunta mo dito? At, at… hindi ka ba nag-alala tungkol kay Gerald kanina? Hindi ka ba nagtataka kung bakit hindi siya nasaktan?"

“Ay, oo nga! Sus, medyo nakalimutan ko ito sa sobrang kaba ko. Gerald, sabihin mo sa amin. Bakit okay pa rin ang itsura mo? At lahat ba ng mga tao sa labas ay mga tauhan mo?"

"Sa katunayan… bakit okay pa rin ako?” walang masabi si Gerald.

"Tinatanong ka namin!" Nakasimangot si Leila habang nakatitig kay Gerald.

Napahawak si Gerald sa kanyang noo. “Naku, naalala ko ngayon. Noong malapit na akong makipagbugbogan kay Louie, ang mga tao sa kabilang kwarto ay pumunta sa kwarto namin at siguro meron silang isang uri ng sama ng loob kay Louie kasi lahat sila ay nagsimulang mag-away nang makita siya! Sa lahat ng kaguluhan na iyon, nagawa kong lumayo." tinapos ito ni Gerald na may isang tawa.

Galit na galit si Leila kay