Nang tumingala, ang mga tao ay sinalubong ng makitang tila isang berde, kumikinang na parol na tumataas sa himpapawid... Ang eksena ay nakakabagabag, sabihin pa.

"...Ano yan…?" ungol ng curious na si Yusra.

Si Gerald na mismo ang nakasimangot. Bilang isang mag-aaral sa literatura, dati niyang nabasa na ang mga lumulutang na parol—tulad ng mga ito—ay karaniwang ginagamit bilang mga signal lamp noong sinaunang panahon ng digmaan. Kapag lumitaw ang gayong mga parol, tiyak na darating ang malalaking tropa...!

Sa pag-iisip na iyon, naramdaman ni Gerald ang panandaliang manhid ng kanyang puso nang sabihin niyang, “...Hindi lang tayo natagpuan, ngunit magkakaroon din tayo ng makakasama sa lalong madaling panahon…!”

"Ngunit sino ang kalaban?" tanong ni Yusra na ngayon ay mas lalo pang nababalisa kaysa kanina.

“Kung sino man yan, walang dapat ikatakot. Kung tutuusin, kahit sinong maglakas-loob na lumapit ay dadaan muna sa akin!" nginisian si Hauk bago pinagdikit ang kanyang mga daliri..