Matapos marinig ang sinabi ni Kai, nagpalitan ng tingin ang apat na tauhan bago nila sinabing, "...Sa palagay namin tama ka!" Gaya nga ng sinabi ni Kai, kahit na hindi mapatay ng mga assassin si Gerald, malamang na hindi nila sasabihin kung sino ang kumuha sa kanila. Nangangahulugan ito na mas maraming pera ang kailangang gastusin nila, pero ano ba ang pera sa pamilyang Kanagawa? Sa totoo lang, malamang mas mura ang pagkuha ng hitman kaysa sa nakasanayan ni Kai na expenses sa mga bar kada gabi! “Decided na ito! Bilisan niyo at gamitin ang aking pangalan para kontakin ang top ten assassins sa listahan! Mas maagang mamamatay ang g*go na iyon kung magagamit natin sila! Siguraduhing sabihin sa kanila na kung matatapos nila ang kanilang misyon, tataasan ko ang kanilang bayad hanggang sa thirty percent na mas mataas kaysa sa market price!” deklara ni Kai habang hinahampas ang hita niya. Pagkatapos ng lahat ng nangyari, alam ni Kai na hindi na siya pwedeng magtiwala sa mga Hanyu. Hindi
Naisip ni Kai na ito ang best shot niya para mapatay si Gerald. Kapag umalis si Gerald sa Japan bago pa niya maisagawa ang assassination, positibo si Kai na mawawalan na siya ng pagkakataon na mapatay si Gerald. Kung nangyari iyon, hindi mawawala ang kanyang sama ng loob! “…A-Ano…” sabi ng kanyang mga tauhan habang nakatingin sila sa isa’t isa nang may pagkadismaya, iniisip nila kung paano nila ito ipagpapatuloy. Pinanood ni Kai ang kanilang nag-aalalang mukha, bago siya naglabas ng ilang bank card mula sa compartment ng kotse at iniabot ang isa sa bawat isa sa kanila bago niya sinabing, “Ito. Ang bawat isa sa mga ito ay may one million dollars sa loob. Huwag kayong mag-atubiling ubusin ang pera." Tiningnan ng kanyang mga tauhan ang bank card ng ilang sandali, ngunit ang tanging magagawa ng mga ito ay tanggapin ang mga bank card. Alam nilang desperado na talaga si Kai na patayin si Gerald at ito na ang pinakamagandang pagkakataon niya na gawin iyon. Gayunpaman, alam din nila na k
Lumabas sa barko ang isang lalaking nakasuot ng itim na damit at mukhang six feet tall siya. Dahil natatakpan ng maskara ang kanyang mukha, ang kanyang matatalas na mata lamang ang makikita... Wala siyang hawak na kahit ano, pero ang mga taong malapit sa kanya ay dumidistansya sa sobrang takot… Ang lalaki ay pumasok sa isang itim na kotse sa coast bago ito mabilis na umalis… Mabilis na lumipas ang kalahating oras at makikita si Kai na naninigarilyo sa isang villa malapit sa Kanagawa manor. Nakaupo sa kanyang kanan at kaliwa ang dalawang nakahubad na babaeng nakatayo sa harap niya, at kasama rin sa mga nandoon ang kanyang mga subordinates. Patuloy na hinahaplos ng mga kamay ni Kai ang dalawang babae, ngunit ang mga tauhan ay mukhang walang pakialam, parang sanay na silang masaksihan ang mga ganitong eksena. Maliban sa paminsan-minsang tumitingin sila sa kanilang mga katawan, ang mga subordinates ay kadalasang nakatingin lamang sa ibang lugar. Pagkatapos ng lahat, alam nila na d
Sinuri ni Venture ang paligid bago niya tinitigan si Kai bago siya nagtanong gamit ang kanyang paos na boses, "...Ikaw si Kanagawa Kai, hindi ba?" “Ako nga. Magpahinga ka muna, bumiyahe ka pa galing sa southeast. Oo nga pala, inihanda ko na rin itong dalawang babae para sayo. Malaya kang gawin ang gusto mo sa kanila,” sagot ni Kai habang sumesenyas sa dalawang babae. "Kailangan kong magpasalamat sayo ng maaga para sa kanilang dalawa!" deklara ni Vulture na ayaw tumanggi sa mga magagandang babae. Kung tutuusin, ang mga babae mula sa bayan niya ay hindi maganda sa paningin. Hindi sila maihahambing sa mga Japanese women! Pagkatapos nito ay tinanggal ni Vulture ang kanyang coat bago niya ipinatong ang kanyang mga braso sa balikat ng dalawang babae at ginabayan sila sa isa sa mga kwarto. Nang makarating sila sa loob, biglang nagtanong ang isa sa mga tauhan ni Kai, “…Um… Mr. Kanagawa…? Paano kung... mamatay sila...?" Madalas na nakikita ng mga tauhan ni Kai ang iba’t ibang krimen a
Sa sobrang tiwala ng Vulture, natitiyak ni Kai na tiyak na papatayin si Gerald sa pagkakataong ito...! Matapos tingnan ang larawan ni Gerald saglit—at isaulo ito—, hindi naiwasang maramdaman ni Vulture na medyo pamilyar si Gerald. Bagama't hindi niya masabi kung bakit ganoon, tiniyak niyang itago ang kanyang pag-uusisa sa pamamagitan ng pagtatanong, "Kahit na, habang tiyak na matatapos ko siya, tungkol sa komisyon..." Nang marinig iyon, sinenyasan ni Kai ang isa sa kanyang mga tauhan bago sinabing, “Dalhin mo.” Tumango bilang tugon, ang nasasakupan pagkatapos ay nawala sa isa pang silid bago mabilis na bumalik na may dalang maleta... Habang pinagmamasdan ang pagbukas nito ng kanyang subordinate sa harap ng Vulture, pinagkrus ni Kai ang kanyang mga paa bago idinagdag, “May dalawang milyong dolyar doon. Kung papatayin mo si Gerald sa loob ng tatlong araw, maglilipat ako ng limang milyong dolyar sa iyong bank account bilang natitira sa iyong komisyon. Kung ito ay umabot sa nakalip
“Kung ayaw mo, pwede ba tayong mag-usap saglit, Mr. Crawford?” tanong ni Ichiro habang bumuntong-hininga. Si Ichiro, para sa isa, ay hindi makapagsalita sa kanyang mga kasamahan tungkol sa ilang mga bagay at wala siyang malapit na kaibigan. Sa pag-iisip na iyon, naisip niya na si Gerald ang magiging perpektong tagapakinig. “Oo naman. I don't mind,” sagot ni Gerald sabay tango, sa pag-aakalang posibleng marami pa siyang matutunang pahiwatig tungkol sa taong pumatay sa sundalo ng Yanam special forces. Ano pa, ito ang kanyang pagkakataon upang makita kung ang militar ng Hapon ay nagawang malaman na siya ang pumatay kay Adler. “Natutuwa akong pumayag ka! Sundan mo ako. Alam mo, nag-mail sa akin ang pamilya ko kamakailan lang, susubukan ko,” nakangiting sabi ni Ichiro. Kasunod nito, hindi nagtagal ay nakita nilang naglalakad ang dalawa sa opisina ni Ichiro. Pagpasok ay agad na sinabihan ni Ichiro ang sekretarya na maghanda ng tsaa bago sinenyasan si Gerald na maupo. “Patuloy na duma
Gayunpaman, ang katotohanang hindi siya mahanap ng Japanese Military—kahit na malinaw na naramdaman ni Gerald ang presensya ng taong iyon noong nakaraang gabi—ay nakakapagtaka, kung tutuusin. “Siyempre, ako! Don't worry, the investigation is not anything confidential so there's no reason for me to lie,” sagot ni Ichiro habang winawagayway ang kamay. “Talaga... Well, swerte ko sa iyo sa mga imbestigasyon mo! Sabihin mo sa akin kung kailangan mo ng anumang tulong. I don't mind since I feel we get along well,” ani Gerald with a subtle smile. "...Do... Talaga bang ibig mong sabihin, Mr. Crawford?" tanong ni Ichiro matapos saglit na nanlamig. "Anong dahilan ko para magsinungaling?" nakangiting sagot ni Gerald. “Iyan... Napakaganda! Sa sobrang lakas mo, siguradong mahuhuli ng wala sa oras ang salarin!" medyo excited na bulalas ni Ichiro. Si Ichiro, para sa isa, alam na si Gerald lang ang nagdulot ng malaking gulo sa loob ng Yanam Military, at isang taong napakalakas lang ang makaka
“Oh…? Ano kaya ang mga agenda ko?" tanong ni Gerald habang nakataas ang isang bahagyang kilay, halatang hindi inaasahan na itatanong iyon ng koronel. “Don't get me wrong, pero dahil ako ang may hawak, kailangan kong manatiling mapagmatyag sa lahat ng oras. Alam nating lahat ang malaking gulo na ginawa mo noon sa Yanam, Gerald. Sa pagkawala ng pinuno ng militar ng Yanam—kaya naman si Carter na ngayon ang namumuno—nag-aalala lang ako na baka ganoon din ang gawin mo sa ating militar,” sagot ni Oda habang nakatitig kay Gerald. Sa kung gaano kadelikado ang misyon na ito, alam ni Oda na kung mawawalan ng kontrol ang mga bagay, malaki ang posibilidad na ang sinumang naroroon ay maging kasing patay... Hearing that, Gerald burst out laughing before explaining, “Habang naiintindihan ko kung saan ka nanggaling, natatakot ako na hindi mo pa rin maintindihan kung paano ako nag-o-opera. Kita mo, ginawa ko lang iyon sa Yanam military simula nang kinidnap nila ang kaibigan ko. Ginamit pa nila an