Habang pinapanood ang dalawa, nag-inat muna si Gerald bago lumanghap ng sariwang hangin... Ilang sandali pa, nagsimulang maglakad si Gerald papunta sa kwarto ni Takuya. Sa kanyang pagpunta doon, gayunpaman, nakasalubong niya ang isa sa mga pinagkakatiwalaang subordinate ni Takuya. Nang makita iyon, naisip niya na maaari rin niyang tanungin kung nasa kwarto niya si Takuya bago talaga makarating doon. Nang sabihin na si Takuya ay nagtatanong pa rin sa dalawa mula noong nakaraang gabi, tinanong ni Gerald ang lokasyon ng silid ng interogasyon bago agad na umalis… Sa pagpunta sa likod ng manor, si Gerald ay nakatagpo ng isang batong pasukan na patungo sa isang lugar na malinaw na itinayo sa iba pang bahagi ng pangunahing gusali. Habang ang harapang bahagi ng asyenda—kabilang ang mga villa doon pati na rin ang nakamamanghang hardin ng Futaba—ay mukhang ganap na marangya, anumang bagay na lampas sa pasukan ng bato ay matapat na nagmumukhang malungkot. Dahil ang ilan sa mga damo dito ay
"Sa kasamaang palad, ang dalawang ito ay mas matigas ang ulo kaysa sa una kong inaasahan. Dahil ayaw nilang magbigay ng anumang kapaki-pakinabang na impormasyon hanggang sa puntong ito, gagamit na ako ng mas matinding taktika mula ngayon. Kahit na sila ay mamamatay, sisiguraduhin kong mamamatay sila nang napakabagal!" ungol ni Takuya habang galit na galit. Sa ilalim ng normal na mga pangyayari, ang sinumang iinterogate niya ay masisira sa loob lamang ng ilang oras. Ang dalawang ito, gayunpaman, ay pinananatiling mahigpit ang kanilang mga labi, kahit na siya ay nagtanong sa kanila sa buong gabi at naubos ang karamihan sa kanyang mga aparato sa pagpapahirap! Hindi siya makapaniwala! Gayunpaman, hindi nasiraan ng loob si Takuya. Pagkatapos ng lahat, hindi pa niya ginagamit ang kanyang pinakamalupit na taktika. Kapag ginamit na niya ang mga iyon, sigurado siyang mag-uusap sila sa wakas. Paglingon sa dalawa, si Gerald ay napangiti na lang, "Sabihin mo na lang sa amin ang mga detalye at
Ilang sandali pa ay nakarating na sila sa dining room. Sa puntong iyon, nakabalik na ang mga tauhan ng pamilyang Tanaka na may dalang almusal, kaya nagsinmula nang kumain ang dalawa pagkatapos nilang umupo sa magkabilang sides ng lamesa. Ipinagpatuloy nila ang conversation habang kumakain sila... Nang tumahimik ang Futaba manor, ang pamilyang Hanyu naman ay tuluyan nang nagkagulo. Si Ryugu ay nakaupo sa kanyang wooden chair sa loob ng kanyang kwarto habang patuloy na nakatitig sa kanyang cellphone at mahigpit na nakasara ang kanyang mga kamao. Ang huling message na natanggap niya mula kay Endo ay kagabi pa, sinabi niya na sila ni Izumi ay matagumpay na nakalusot sa manor at nahanap na nila si Gerald. Inaasahan ni Ryugu na i-update nila siya sa kanilang sitwasyon bago sila kumilos, ngunit wala silang natanggap na message. Halos ten hours na mula nang matanggap niya ang kanilang text message, kaya lalong nag-aalala talaga si Ryugu. Gayunpaman, tumanggi siyang maniwala na nabigo ang
Nang kumalma si Ryugu, biglang napalunok si Takeshi bago siya sumagot, "...Sa tingin mo ba ay may iba pang makapangyarihang tauhan ang pamilyang Futaba...?" “...Negative. Kahit na may mga makapangyarihang tao sa loob ng kanilang pamilya, dapat may kakayahan pa rin ang dalawang assassin natin na mag-report pabalik. At saka, nakapagsagawa na tayo ng masusing background check sa kanilang pamilya bago natin sinubukang patayin si Fujiko. Alam natin na kakaunti ang trained fighters sa kanilang pamilya at wala sa kanila ang may kayang kalabanin sila Endo at Izumi,” sabi ni Ryugu habang umiiling. Kahit na sinabi niya iyon, alam niyang malaki ang posibilidad na patay na ang dalawa. Pero meron silang katanungan. Saan ba nakahanap ang pamilyang Futaba ng makapangyarihang kalalakihan? Hindi niya pa rin alam kahit na ilang beses niya itong isipin. “Kakaiba talaga... Base sa lakas nila Endo at Izumi, ang misyon na ito ay dapat maging madali para sa kanila. Napaisip tuloy ako kung meron pang na
Pagkatapos nilang mag-lunch, sabay na umalis sina Gerald at Fujiko sa mansyon sakay ng isang SUV. Kanina bago sila umalis, pinayuhan ni Takuya ang dalawa—lalo na si Gerald—na ituon ang kanyan atensyon sa paligid kahit saan sila magpunta. Malaki ang posibilidad na parehong nagtutulungan ang pamilyang Kanagawa at Hanyu. Dahil dito ay alam ni Takuya na ang kanyang anak na babae ay lalong nalalagay ang buhay sa panganib ngayon. Siyempre, sumang-ayon sa kanya si Gerald at nanumpa siyang protektahan si Fujiko sa abot ng kanyang makakaya. Habang ang dalawa ay nagmamadaling pumunta sa dedicated location ng Japanese military upang makapag-register sila, ang pamilyang Hanyu ay nagbabantay sa pasukan ng mansyon—pagkatapos silang ilagay doon ni Ryugu— at doon sila nag-update sa kanilang team leader... "Ano? Sabay na umalis sina Gerald at Fujiko?!” dilat ang mga mata ni Ryugu nang sumigaw siya habang tumatalon sa kanyang upuan, ibinaba niya ang kanyang sigarilyo habang ginagawa niya ito. “I
One hundred sixty kilometers ang takbo ng SUV, ngunit si Gerald ay nanatiling kalmado habang kaswal niyang tinatapik ang kanyang mga daliri sa manibela... Si Fujiko naman ay nakatitig kay Gerald bago siya nagtanong, “…Sino ka ba talaga…?” “Isa lang akong ordinaryong tao. Hindi ba ilang beses ko nang sinabi ito sayo?" nakangiting sinabi ni Gerald. "Walang ordinaryong tao ang makakapagsabi na 'naramdaman nila ang presensya ng halos sampung mahihinang tao na nakatago sa kadiliman'... Paano mo masusukat ang lakas ng isang tao nang hindi mo muna sila nakikita?" ungol ni Fujiko. “…Nakutuban ko lang,” sagot ni Gerald nang bigla niyang napagtanto na masyado nang marami ang nasabi niya. Hindi niya pwedeng sabihin kay Fujiko na nalaman niya ang lakas ng mga lalaking iyon sa pamamagitan ng paggamit ng kanyang Herculean Primordial Spirit. Gamit ang Herculean Primordial Spirit, walang makakapagtago kay Gerald kahit pa mabilis o malakas sila... Natural lamang na hindi naniwala sa kanya s
Habang pinapanood ni Ryugu ang dalawang grupo ng assassin na patuloy na hinahabol sina Gerald at Fujiko mula sa screen, hindi maiwasang magtaka ni Ryugu kung bakit lumihis ang dalawa sa highway. Pagkatapos mag-research ng pamilyang Hanyu habang pinaplano nila ang naunang assassination ni Fujiko, alam ni Ryugu na pupunta dapat si Fujiko sa lokasyon kung saan gaganapin ang special forces competition. Saan pa ba sila pupunta maliban doon? Pero bakit bigla silang lumihis...? Habang nakaupo sa likod si Takeshi, bigla niyang naramdaman na kakaiba ito dahil di-nagtagal, nagtanong ang isa sa mga nasasakupan na kasalukuyang naka-loudspeaker—, “Hindi kaya nagkamali tayo ng hula kung saan sila papunta?” Huminto ng sandali si Ryugu bago siya tumawa ng malamig at sumagot, “Wala na akong pakialam! Sundan niyo sila kahit pa papunta sila sa dulo ng impyerno!” Ano naman kung gagala pa sila, didiretso sa special forces competition o magbibigay galang sa kanilang mga ancestors? Hindi ang mahalaga
“Wala akong binanggit na pangalan, just to be clear,” sagot ni Gerald habang umiiling. Alam niya na hindi niya pwedeng ituro ang kanyang mga daliri sa kahit sinong miyembro ng pamilyang Futaba. Gayunpaman, mula sa kanyang mga nakaraang karanasan, mataas ang posibilidad na tama ang hula ni Fujiko. “…Hindi ko talaga kayang isipin na may ganitong pangyayari sa pamilya ko…” sabi ni Fujiko habang nagdidilim ang kanyang itsura. Kahit noong bata pa siya, inaalagaang mabuti ng mga miyembro ng pamilya si Fujiko. Iyon ang dahilan na naging mahirap para sa kanya na isiping gagawa ng masamang bagay na tulad nito ang mabubuting mga miyembro ng kanyang pamilya. Si Gerald ay nanatiling tahimik pagkatapos marinig iyon at naka-concentrate lamang siya sa pagmamaneho, binabantayan niya ng maigi ang dalawang sasakyan sa kanyang rear-view mirror sa likod... Wala pang twenty minutes bago sila napalapit sa kanilang destination. Sa puntong ito, wala na sila sa village. Kahit mga asong gala ay wala dit