“Maniwala ka sa kasinungalingan mo. Hindi ito mahalaga. Kahit na tumanggi kang sabihin sa akin, papatunayan ko ang aking hula sa lalong madaling panahon. Binibigyan lang kita ng pagkakataon na mabuhay pa,” sagot ni Gerald na hindi umaasang sasabihin ng taong ito ang totoo sa kanya noong una pa lamang. Sa paglipas ng mga taon, wala pang one third ng mga taong na-interrogate ni Gerald ay sinabi ang kanilang totoong pagkatao. Para kay Gerald, ang mga madaling sumuko ay mga duwag lang sa kamatayan. Mas maraming tao ang mananatiling manahimik at mamatay ng tapat sa kanilang mga pamilya o sa nag-hire sa kanila, kahit na hindi iyon isang magandang bagay. Sumagot si Izumi nang marinig niya iyon, "Medyo masyadong mataas ang tingin mo sa sarili mo, Gerald...!" Alam ni Izumi na wala siyang pagkakataong talunin si Gerald, ngunit hindi niya hahayaan na si Gerald ang may halakhak sa pangyayaring ito...! Mamatay man siya ngayon, sisiguraduhin niya na masasaktan niya si Gerald...! Sa puntong
Sa puntong iyon, kahit si Endo at Izumi ay handa nang mamatay, hindi nila maiwasang makahinga ng maluwag habang ang mga butil ng malamig na pawis ay tumutulo sa kanilang mga noo, pagkatapos nilang ma-realize na ilang pulgada lang ang layo nila mula sa kamatayan. Tumakbo si Takuya papunta kay Gerald at guminhawa ang loob niya nang makitang buhay pa ang dalawa. Pagkaraan ng ilang sandali ay nagsalita si Takuya, "Pwede pa rin natin silang magamit, Mr. Crawford... Hayaan na muna natin silang mabuhay sa ngayon..." Tumango si Gerald saka niya ipinikit ang kanyang mga mata ng saglit... at hindi nagtagal, ang kanyang matinding hangarin na pumatay ay mabilis na nawala. Ngayong kalmado na siya, sinenyasan si Gerald na magtanong, “Tama ka, pero… mo nalaman ang lahat ng ito?" “Sa sobrang ingay ninyong lahat, paanong hindi ko nalaman? Nang malaman ko ang nangyari, agad akong sumugod para makita kung ano ang nangyari!” sagot ni Takuya habang tinatapik ang kanyang dibdib habang umiiling, makiki
Matapos marinig ang sagot ni Gerald, saglit na nawalan ng masabi si Takuya. Kung tutuusin, hindi niya isinaalang-alang ang katotohanan na si Gerald ang totoong target dito. Habang pinag-iisipan niya ito, hindi napigilan ni Takuya ang pag-ungol, "Pumunta sila para patayin ka..." “Hula lang ito,” sagot ni Gerald habang umiiling. Kung tutuusin, dahil bihira siyang pumunta sa Japan, halos wala siyang alitan sa mga pwersa at pamilya dito. Ipinapalagay lamang niya na hinahabol siya ng dalawa dahil siya ang una nilang target nang magpakilala. “Kahit na sinusubukan nilang patayin ka, hindi mo na kailangang mag-alala pa dahil ang dalawang hamak na iyon ay nakakulong na. Makatitiyak ka, tiyak na makakakuha ako ng higit pang impormasyon mula sa kanila sa madaling araw! Gayundin, kung nag-aalala ka na maapektuhan ang aking pamilya dahil ikaw ay tinatarget, huwag. May utang sa iyo ang mga Futabas at palagi kaming nasa tabi mo! Bagama't totoo na ang aking pamilya ay hindi na kasing dakila gaya n
Namumula pa rina si Fujiko bago siya tumango habang sumagot, "...Ta-tama, tama... Matulog ka rin ng maaga kung gayon..." Bagama't mapanganib ang gabing iyon, hindi niya maiwasang matuwa nang marinig ang sinabi ni Gerald. Anuman, agad siyang sinamahan pabalik sa pasukan ng kanyang silid bago siya tuluyang humiwalay kay Gerald... Si Gerald mismo ang nagtanggal ng coat niya at nagbuhos ng isang baso ng malamig na tubig pagkabalik niya sa kwarto niya. Nang makaupo na siya sa isang upuan, nagsimula siyang mag-isip tungkol sa dalawang assassin. Dahil ang kanyang paglalakbay sa Japan ay napaka-kompidensyal, nag-alinlangan siya na ang mga ito ay ipinadala ng kanyang mga lumang kaaway. Gayunpaman, nagawa siyang tawagan ng dalawang iyon sa pangalan. Sa pag-iisip na iyon, kung sino man ang nagpadala sa kanila, tiyak na nagawa na nila ang kanilang takdang-aralin bago isagawa ang plano ng pagpatay... ‘But who could it be...?’ naisip ni Gerald sa kanyang sarili habang hinihimas ang kanyang s
Habang pinapanood ang dalawa, nag-inat muna si Gerald bago lumanghap ng sariwang hangin... Ilang sandali pa, nagsimulang maglakad si Gerald papunta sa kwarto ni Takuya. Sa kanyang pagpunta doon, gayunpaman, nakasalubong niya ang isa sa mga pinagkakatiwalaang subordinate ni Takuya. Nang makita iyon, naisip niya na maaari rin niyang tanungin kung nasa kwarto niya si Takuya bago talaga makarating doon. Nang sabihin na si Takuya ay nagtatanong pa rin sa dalawa mula noong nakaraang gabi, tinanong ni Gerald ang lokasyon ng silid ng interogasyon bago agad na umalis… Sa pagpunta sa likod ng manor, si Gerald ay nakatagpo ng isang batong pasukan na patungo sa isang lugar na malinaw na itinayo sa iba pang bahagi ng pangunahing gusali. Habang ang harapang bahagi ng asyenda—kabilang ang mga villa doon pati na rin ang nakamamanghang hardin ng Futaba—ay mukhang ganap na marangya, anumang bagay na lampas sa pasukan ng bato ay matapat na nagmumukhang malungkot. Dahil ang ilan sa mga damo dito ay
"Sa kasamaang palad, ang dalawang ito ay mas matigas ang ulo kaysa sa una kong inaasahan. Dahil ayaw nilang magbigay ng anumang kapaki-pakinabang na impormasyon hanggang sa puntong ito, gagamit na ako ng mas matinding taktika mula ngayon. Kahit na sila ay mamamatay, sisiguraduhin kong mamamatay sila nang napakabagal!" ungol ni Takuya habang galit na galit. Sa ilalim ng normal na mga pangyayari, ang sinumang iinterogate niya ay masisira sa loob lamang ng ilang oras. Ang dalawang ito, gayunpaman, ay pinananatiling mahigpit ang kanilang mga labi, kahit na siya ay nagtanong sa kanila sa buong gabi at naubos ang karamihan sa kanyang mga aparato sa pagpapahirap! Hindi siya makapaniwala! Gayunpaman, hindi nasiraan ng loob si Takuya. Pagkatapos ng lahat, hindi pa niya ginagamit ang kanyang pinakamalupit na taktika. Kapag ginamit na niya ang mga iyon, sigurado siyang mag-uusap sila sa wakas. Paglingon sa dalawa, si Gerald ay napangiti na lang, "Sabihin mo na lang sa amin ang mga detalye at
Ilang sandali pa ay nakarating na sila sa dining room. Sa puntong iyon, nakabalik na ang mga tauhan ng pamilyang Tanaka na may dalang almusal, kaya nagsinmula nang kumain ang dalawa pagkatapos nilang umupo sa magkabilang sides ng lamesa. Ipinagpatuloy nila ang conversation habang kumakain sila... Nang tumahimik ang Futaba manor, ang pamilyang Hanyu naman ay tuluyan nang nagkagulo. Si Ryugu ay nakaupo sa kanyang wooden chair sa loob ng kanyang kwarto habang patuloy na nakatitig sa kanyang cellphone at mahigpit na nakasara ang kanyang mga kamao. Ang huling message na natanggap niya mula kay Endo ay kagabi pa, sinabi niya na sila ni Izumi ay matagumpay na nakalusot sa manor at nahanap na nila si Gerald. Inaasahan ni Ryugu na i-update nila siya sa kanilang sitwasyon bago sila kumilos, ngunit wala silang natanggap na message. Halos ten hours na mula nang matanggap niya ang kanilang text message, kaya lalong nag-aalala talaga si Ryugu. Gayunpaman, tumanggi siyang maniwala na nabigo ang
Nang kumalma si Ryugu, biglang napalunok si Takeshi bago siya sumagot, "...Sa tingin mo ba ay may iba pang makapangyarihang tauhan ang pamilyang Futaba...?" “...Negative. Kahit na may mga makapangyarihang tao sa loob ng kanilang pamilya, dapat may kakayahan pa rin ang dalawang assassin natin na mag-report pabalik. At saka, nakapagsagawa na tayo ng masusing background check sa kanilang pamilya bago natin sinubukang patayin si Fujiko. Alam natin na kakaunti ang trained fighters sa kanilang pamilya at wala sa kanila ang may kayang kalabanin sila Endo at Izumi,” sabi ni Ryugu habang umiiling. Kahit na sinabi niya iyon, alam niyang malaki ang posibilidad na patay na ang dalawa. Pero meron silang katanungan. Saan ba nakahanap ang pamilyang Futaba ng makapangyarihang kalalakihan? Hindi niya pa rin alam kahit na ilang beses niya itong isipin. “Kakaiba talaga... Base sa lakas nila Endo at Izumi, ang misyon na ito ay dapat maging madali para sa kanila. Napaisip tuloy ako kung meron pang na