“Walang problema sa akin, kuya Gerald! Kung tutuusin, wala na akong pamilyang babalikan at palagi akong nag-iisa... Matagal na akong nabubuhay nang walang patutunguhan, pero binigyan mo ngayon ng pag-asa ang aking buhay! Sana ay hayaan mo akong sumunod sayo…!” pakiusap ni Yale.

Dahil nakakaantig talaga ang itsura ni Yale, hindi maiwasan ni Gerald na maawa sa kanya...

Matapos mag-isip ng ilang sandali, bumuntong-hininga si Gerald bago niya sinabing, “...Sige na! Pwede kang sumama sa isang kondisyon! Kailangan mong maging mas matapang! Hindi ko kayang buhatin ang isang duwag! Nililinaw ko ba ang sarili ko?"

“…Masusunod, kuya Gerald!” sigaw ni Yale sa sobrang tuwa na nagbago ang isip ni Gerald.

Para kay Yale, walang kwenta sa kanya ang pagbabago sa kanyang sarili kung pwede naman siyang maging tagasunod ni Gerald...

"Final na ang desisyon na ito! Kung wala nang iba, humanap muna tayo ng matutuluyan at kumain habang nandito pa tayo!" sabi ni Gerald, at ito ang nag-udyok sa dalawa