“…Oh? Parang hindi ko nabanggit kung kailan ang susunod na atake, hindi ba? Paano ka nakagawa ng tamang hula, Gerald?" tanong ni Serenity. “Na-obserbahan ko lang. Tutal, isang oras na lang bago mag-tanghali. Tataas ang temperature, kaya ang init sa katawan mo ay magkakaroon ng epekto sa iyong blood flow at respiratory system na parehong mga dahilan kung bakit ka may migraine,” nakangiting sumagot si Gerald. Nang marinig iyon, ngumiti ang matandang babae bago siya tumango para sumang-ayon kay Gerald, "Hindi ko inaasahan na alam mo ang mga bagay na iyon, Gerald!" Ngumisi si Walbridge sa isang gilid nang marinig niya iyon. Si Jace naman ay lumingon kay Gerald nang may pagtataka habang iniisip niya, '...Mahusay kaya ang binatang ito sa medicine...?' Gaya nga ng sinabi ni Gerald, matagal na nagsasalita at tumatawa si Serenity nang bigla siyang nagpakita ng matinding sakit sa kanyang mukha mga bandang tanghali. Ilang segundo pagkatapos nito, hinawakan niya ang kanyang ulo gamit ang
Mahina ang ngiti ng matandang babae habang unti-unting stable ang kanyang paghinga. Mabilis na tumakbo ang butler ni Serenity upang punasan ang kanyang pawis, ngunit sila Jace at Walbridge ay nanatiling nakatayo doon, nabigla sa buong pangyayari. Ang lalong nagulat ay si Jace dahil hindi niya inaasahan na talagang marunong gumamit si Gerald ng Divine Acupuncture Therapy. Ang technique na ito ay matagal nang nawala at inakala ni Jace na ang technique na ito ay nawala na ng tuluyan. Ngayong nasaksihan na niya ito ng sarili niyang mga mata, natural lang sa kanya na mabigla at matulala. Uminit ang mukha ni Walbridge sa sobrang inggit habang iniisip niya, 'Mas matanda ako sa kanya ng ilang taon at binisita ko rin ang mga sikat na master para matutunan ko ang medicine mula sa murang edad! Kahit na ako ay isang professional na nakatanggap ng basic training at education, talagang hindi ko inaasahan na magiging mababa ako kaysa sa talunan na ito! Hindi pwede... hindi ko basta-bastang mat
“…Sinabi mo bang may nagbigay sa kanya ng unang tatlong chapters? Alam mo ba kung sino ang taong iyon?" gulat na tinanong ni Gerald. “Hindi ko pa siya nakikilala noon, Mr. Crawford. Narinig ko lang siya kay Mr. Wytt. Ayon sa sinabi ni Mr. Wytt, matagal na noong huli niyang nakita ang misteryosong taong iyon. Ang tao na iyon ay pumunta sa military region noon at hiningi niya ang tulong ni Mr. Wytt na maglagay ng isang bagay sa isang lugar." “Bilang pasasalamat, nag-alok siyang turuan si Mr. Wytt ng unang tatlong chapter ng Divine Acupuncture Therapy technique. Kahit pa hindi iyon ang maging paraan ng lalaki bilang pasasalamat sa kanya, naniniwala ako na tinulungan pa rin siya ni Mr. Wytt. Kung tutuusin, ang misteryosong lalaki ay malinaw na mas makapangyarihan kaysa kay Mr. Wytt para galangin niya ito nang husto. Kung sino man ang tao na ito, panigurado na hindi siya isang bata. Sa kabila nito, hindi ko talaga maisip kung sino ang igagalang ni Mr. Wytt nang sobra para hanggan niya
Kasunod nito, nilarawan ni Jace sa kanya ang mga sintomas. Pagkatapos nito, biglang naramdaman ni Gerald ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. '…Ano? Ang mga... Ang mga sintomas na ito... Ito ay hindi mula sa isang flu lamang! Ito ang mga eksaktong sintomas na naranasan ko noong hirap na hirap ako sa mga epekto ng Soul Eater! Mga sintomas kung saan nilamon nito ang aking dugo at oxygen! Hindi ito isang disease, kung hindi isang evil technique.' Ang Soul Eater ay isang evil technique na natutunan niya mula sa mga alaala na itinanim sa kanya. Alam niya ito dahil napilitan siyang gamitin ito kanina para makatakas. Wala siyang mas mahusay na alternative kaysa doon. 'Pero bakit napakaraming bata ang nakakaranas ng mga epekto ng Soul Eater? May iba pa kayang nakakaalam ng technique...?’ Naguguluhan ang isip ni Gerald. Gayunpaman, alam niyang hindi ngayon ang oras para isipin ang dahilan. Sa ngayon ay kailangan niyang puntahan muna ang mga bata upang makita kung sila ay nagdurusa s
Marami sa kanila ang may personal na opinyon sa bagay na iyon, ngunit wala ni isa sa kanila ang nangahas na magsalita. Kung tutuusin, alam nila na hindi sila magkukulang sa mga parangal at recognition kung sakaling magtagumpay sila sa pagliligtas sa mga bata, ngunit alam nila na sila ang magiging kontrabida kapag nabigo sila. Walang sinuman sa kanila ang magku-kusang-loob na maging isang scapegoat. “…Wala na bang ibang tao ang may masasabi tungkol dito…?” nagmamadali si Zane habang sinusuri niya ang mga doktor. Sa kasamaang palad, walang sinuman ang sumagot sa kanya at iniwas nila ang kanilang mga mata sa tuwing lumilingon siya upang tingnan ang doktor. Nang makita ang kanilang mga reaksyon, napabuntong-hininga na lamang si Zane. Mukhang malapit nang matapos ang kanilang professional career… Habang iniisip niya na wala na silang pag-asa, may biglang bumasag sa katahimikan at sinabing, "Meron akong idea." Mabilis na lumingon ang mga doktor para tingnan kung sino ang nagsalit
Mabilis na sinubukan ni Jace na sabihan ang iba na huminahon bago pa lumala ang mga pangyayari. Sa katunayan, kahit siya ay nagulat nang marinig niya ang sinabi ni Gerald na may nag-drain ng oxyblood ng mga sanggol. Ito ay isang pahayag na hindi niya pa narinig noon. Gayunpaman, nasaksihan na niya ang husay at kakayahan ni Gerald, kaya nagtiwala si Jace na alam ni Gerald ang kanyang ginagawa. “Hah! Hindi ba sinabi ko ito sayo, Dr. Mabb? Nasabi ko na sayo na nagkataon lang ang ginawa niya kanina! Hindi niya talaga alam ang ginagawa niya! Bata pa siya, kaya ano ang malalaman niya? Aakalain mong nandito siya para umarte sa isang movie pagkatapos pakinggan ang paliwanag niya!" malungkot na sinabi ni Walbridge. Hindi masyadong malakas ang boses niya nang sinabi niya iyon, ngunit narinig ng lahat sa conference room ang sinabi niya. Halata namang naiinggit si Walbridge kay Gerald. Kung tutuusin, nakita na niya kung paano tingnan ni Breanna si Gerald kanina. Si Breanna ang kanyang ma
“Hah! Anong ibig mong sabihin doon? Bahala ka. Kung mapagaling mo man sila, gagawin ko ang anumang iutos mo sa akin!" Mapanuya na sinabi ni Walbridge. Kaswal niyang ginawa ang desisyon na iyon dahil alam niyang magiging imposible para kay Gerald na iligtas ang lahat ng mga sanggol na malapit nang mamatay. Nang marinig iyon, tumango lang si Gerald bago siya pumunta sa isolation room kasama si Jace at ang dean. Tatlong tao lang ang pinayagang makapasok sa pagkakataong ito, at nagpalit ng damit si Gerald bago siya pumasok sa isolation room kasama ang dalawa. Ang lahat ng mga sanggol ay tumigil na sa pag-iyak at naging tahimik ang paligid. Sa isang tingin, kitang-kita ni Gerald na ang kanilang mga balat ay maitim at ang kanilang mga katawan ay parang namamaga. Maging ang mga labi ng mga sanggol ay parang puputok na. Nang makita niya ang mga sintomas na iyon at nang mapagtanto niyang malapit nang mamatay ang sanggol na iyon, kinumpirma ni Gerald na ito talaga ang mga epekto ng Sou
Kahit si Jace ay napaiyak sa sobrang tuwa. Ang kanilang kasiyahan ay nagmula sa dahil sa wakas ay makakaalis ng buhay ang mga sanggol! Sinuri ni Gerald ng mabuti ang sanggol para lamang makasiguro siya at nakasara ang mga kamay ng dalawang lalaki habang humihinga ng malalim para pakalmahin ang kanilang excitement. Gaano talagang hindi kapani-paniwala ang pangyayaring ito! "Kayang buhayin ni Mr. Crawford ang patay!” cheered ng parehong lalaki na may matinding paghanga. Si Gerald ay napangiti ng marinig ang kanilang sinabi. Ang mga papuri at paghanga ay hindi talaga mahalaga sa kanya. Hangga't maging magaling na ang mga sanggol, nangangahulugan iyon na matagumpay niyang naabot ang kanyang layunin. Ngayong tapos na siya sa problemang ito, mabilis niyang naisip ang susunod niyang gawain. Sino ang taong may kagagawan ng kalupitan na ito sa Mayberry City? At ang taong iyon ba ay mas malakas ba o mas mahina kaysa sa kanya? Kung hindi niya mahanap ang taong ito sa lalong madaling pan