Kusang naglakad si Lyra sa gitna ng isang siksik na kagubatan sa isang malaking bundok. Ang hangin ay napuno ng isang makapal na miasma at lahat ay nakaramdam ng madilim at nakapanghihina. Ang katotohanan na parang wala nang ibang tao sa paligid na nagparamdam sa kanya ng higit na takot. Matapos maglakad sa kagubatan nang ilang oras, ang mga tainga ni Lyra ay nag-twit habang naririnig ang tunog ng isang dumadaloy na stream. Sa paligid, sa kalaunan ay nakatagpo siya ng isang lit na lugar kung saan naroon ang stream. Gayunpaman, hindi iyon ang tanging nakita niya doon. Nakatayo sa tabi ng stream ay isang babaeng nakasuot ng puting damit. Ito ay isang walang utak na ang sinumang nakakita ng tulad ng isang may buhok na babae na nakatayo sa gitna ng wala kahit saan ay nararapat na matakot. "... Sino ... sino ka ..?"tinanong si Lyra nang maamo habang tinitingnan niya ang likuran ng babae. "... I-save mo ako ... Ikaw lang ang may kakayahang mamuno sa kanya dito upang mailigtas ako..
Nakita ni Lyra kung gaano kaseryoso si Gerald sa pag-aaral ng imahe ng araw, sumandal si Lyra sa gilid ni Gerald at hinawakan niya ang kanyang magandang baba bago sinuri din ang larawan. Mas makakapag-concentrate nang mas mabuti ang mga tao kung isasantabi nila ang ibang mga bagay sa kanilang isipan. Gumagana ang pamamaraan na iyon para kay Lyra. Habang pinagmamasdan niya ito, huminto saglit si Lyra at unti-unti siyang sumimangot. “…Hmm?” Niliitan niya ang kanyang mga mata bago ito biglang nanlaki, makikita na unti-unti siyang natakot habang naka-upo siya at sumigaw, "Hindi... Hindi pwede!" Kinilabutan ang lahat habang pinagmamasdan nila si Lyra na nakalagay ang mga kamay nito sa gilid ng ulo niya at patuloy na sumisigaw ng hysterical. “Lyra? Lyra, okay ka lang?" tanong ni Gerald. "Anong problema, Lyra?" sunod na nagtanong si Daryl nang tumayo siya at naglakad papunta sa kanya. Nanginginig ang daliri ni Lyra nang itinuro niya ang imahe ng araw. Maririnig ang takot sa bo
“Lyra, makinig ka sa akin. Gusto kong huminga ka ng malalim at tingnan mo muli ang larawan. Kailangan kong malaman kung makikita mo ulit ang kaninang nakita mo,” nagmamadaling sinabi ni Daryl. Tumango si Lyra nang marinig niya iyon at nag-atubili siyang tumingin sa imahe ng araw. Napakunot ang mga kilay niya at pagkaraan ng ilang saglit ay tinakpan niya ang kanyang bibig bago siya tumango, “...Walang pinagkaiba ang nakita ko... Tiningnan ko ng maigi ang mga tao at nakita kong gumagawa sila ng mga nakakatakot na gestures... Hindi... Hindi ko na kayang tingnan ang picture... Lolo, please! Kailangan mong iligtas si Gerald!" Nakita ni Dylan na umiiyak si Lyra kaya hindi niya maiwasan na sabihin, "May posibilidad bang mali ang hula ng imahe ng araw, pa...? Mas malakas na si Gerald ngayon kumpara dati. Imposible siguro na mangyari iyon, tama ba?" Umiling si Daryl at saka sumagot, “Tulad ng sinabi ko, hindi nagsisinungaling ang larawan. Siguradong mamamatay si Gerald sa ganoong paraan
Nagpatuloy si Daryl, "Napakaraming mga magagaling na masters ang makikita sa buong mundo, kaya magtataka ka na lang kung bakit sila iniimbitahan na pumunta dito. Hanggang ngayon ay walang makakaalam tungkol sa kaganapan kung hindi sila sasama sa pledge ng holy water! Besides doon, pinapunta kita dito dahil meron akong importanteng clue na kailangang sabihin sayo." “Ano iyon?” "Alam ko na matagal mo nang iniimbestigahan ang Sun League. May isang larawan na nakaukit sa isang hinukay na stone tablet at nakita kong halos kapareho ito ng lugar na inilarawan sa token of the holy water. Gusto kong pag-aralan natin itong dalawa. Malakas ang kutob ko na may koneksyon ito sa pledge of the holy water." "Malaki ang tsansa na may koneksyon nga ito. Kung may isang tao na makakasali sa pledge of the holy water, may pagkakataon na malulutas na ang misteryo sa likod ng Sun League, isang malaking sikreto na tumagal ng ilang libong taon!" Nasasabik si Gerald na lumahok dito kahit na alam niya na
Habang patuloy silang nag-iisip sa secret room, bigla namang sumigaw si Dylan mula sa labas, “Dad!” "Ano yun, Dylan?" "May nakita ang isa sa mga katulong ng isang sinaunang kahon sa manor kanina... May kasama itong isang sulat na may pangalan ni Gerald!" sabi ni Dylan habang papasok ng kwarto na dala ang box. Tulad ng sinabi ni Dylan, isang sulat na naka-address kay Gerald ang nakalagay sa ibabaw ng square box. "May nakalagay ba kung sino ang nagpadala?" tanong ni Daryl. “Wala, eh. Sinabi ng katulong na aksidente niyang natagpuan ito. Pagkatapos kong tanungin si Welson tungkol dito, walang nakakita sa security system kung sino ang nakakita nito!" Nag-aalalang sinabi ni Dylan. May dahilan siya kung bakit niya naramdaman iyon. Kung tutuusin, kabilang sa Soul Palace ang kanyang lolo at bahagi rin siya ng secret society na iyon, maituturing siya na pinakamahusay sa mga pinakamahusay na tao! May nakalusot sa kanilang asyenda, kaya kahit na si Welson at ang kanyang mga tauhan ay
Kapag sinira ng maliwanag na kalangitan ang buwan? Bakit magkakaroon ng buwan sa gitna ng maliwanag na kalangitan? At bakit dadaloy ang tubig sa kabilang direksyon? Kakaiba para kay Gerlad ang unang dalawang linya, ngunit makabuluhan naman ang huling linya para sa kanya. Nangangahulugan ito na may mamamatay kapag nahulog ang gintong bulaklak sa lupa. “…Baka ako ang tinutukoy ng sulat...?” bulong ni Gerald sa kanyang sarili. "Mukhang mahirap matukoy ang level of training ng nagpadala nito. Kung sino man ito, mukhang malalim ang pagkakaintindi nila sa lahat... Totoo bang napaka-makapangyarihan ng taong ito?" hindi makapaniwala si Daryl nang sabihin niya ito. “…Ano na lang ang mangyayari kay Gerald, pa? May isang misteryoso at makapangyarihan na taong nagpadala nito kay Gerald, kaya hindi ba pinapahiwatig nito na ang prophecy ng imahe ng araw ay magkakatotoo? Ano kayang ibig sabihin ng lahat ng ito?" nag-aalalang tinanong ni Dylan. “Hmm… Wala na tayong ibang choice para harapi
Sasakay na sana si Gerald sa helicopter nang makita niya si Welson na dahan-dahan at paika-ika na pumunta sa kanya. “…Welson?” sabi ni Gerald. Halatang may mali sa itsura ng matanda. Kahit sa malayo, nakikita ng lahat ang walang buhay at madilim na mga mata ni Welson, napansin ng lahat na medyo mala-zombie din siyang naglalakad. Ito ay kakaiba para sa lahat ng nakakakita nito. Habang nakakunot ang noo ni Gerald, napagdesisyunan niyang huwag munang kumilos nang hindi nag-iisip sa ngayon. Sumigaw si Dylan kay Welson dahil naisip niyang halos malapit ang kanilang edad, "Perfect timing, Welson... Malapit nang umalis si Gerald, kaya tatawagin ko siya para magpaalam sayo." Gayunpaman, parang hindi narinig ni Welson ang sinabi ni Dylan at nagpatuloy lamang siyang paika-ikang naglakad habang dahan-dahan siyang pumunta sa kanila. “…Welson…?” sabi ni Dylan. "Umalis ka diyan, Dylan!" biglang sumigaw si Daryl habang ang kanyang mga mata ay naging mapagbantay. “Welson, okay ka lang?
Sa pagtatapos ng kanyang pangungusap, dumaan ang malakas na bugso ng hangin ang dumaan sa katawan ng matanda kaya ang damit ng matanda ay sumunod sa simoy ng hangin. “Kung ‘yan ang gusto mo, sige. Para lang alam mo, matagal ko nang alam na aalis ka sa seklusyon. Matagal ko nang inaabangan ang laban na ito!" sabi ni Daryl sabay tawa ng malakas. Patuloy na nanonood ang iba habang dahan-dahang lumapit ang dalawa sa isa't isa... at bigla naman silang tumalon ng mataas sa ere! Nakatayo sa gilid si Gerald haang pinagmamasdan niya ang kanilang lakas at husay sa kanilang mga atake. Ito pala ang isang labanan sa pagitan ng mga great masters... Makapangyarihan. Tunay na napaka-makapangyarihan...! Gayunpaman, ang mas ikinagulat ni Gerald na hindi nahihirapan si Christopher kahit na isa na lamang ang kanyang braso. Pagkatapos ng halos dalawang daang suntok sa bawat isa, wala sa dalawang matandang lalaki ang nakakuha ng anumang uri ng kalamangan sa isa't isa. "Mukhang tahimik kang naghi