“Nagsisisi ako dahil hindi ko alam ang tunay na ibig sabihin ng pagmamahal,” agad na sinabi ni Eric.

Ang buhay ay puno ng pagsisisi. Sa huli, wala nang oras para ayusin silang lahat.

Bigla namang naging seryoso si Jackson. “Huwag kang mag-alala dahil babawi ako sa kanya. Matagal nang nawala ang mga kinasanayan ko simula nang makilala ko siya at nang makita ko ang maganda niyang ngiti. Hindi pa ako nagmamahal ng taong katulad niya. Hindi ko naisip ang marriage bago ko siya makilala. Bumalik ka na sa pag-drawing mo. Isasama kita para mamasyal sa mga magagandang greenery ngayong weekend. Pupunta tayo sa isang lugar na malamig. Huwag kalimutang iwanan ang iyong mga sketch sa akin. Gusto kong... may maaalala ako sayo."

Tumango si Eric. “Oo naman.”

…

Masyadong mabilis ang takbo ng oras. Pwede itong gamitin ng kahit sinuman pero manonood lamang ang mga tao habang lumilipas ang oras.

Mabilis na dumating ang Friday. Pinauwi na si Aristotle mula sa ospital. Masayahin pa rin siya gaya ng da