Nakakatuwa talaga ang buhay. Umaasa ka at umaasa sa isang bagay na darating ngunit hindi ito mangyayari. Ngunit darating ito sa hindi mo inaasahang pagkakataon na parang isang aksidente.Napansin ni Jackson na nakatitig si Tiffany sa kanya at ibinaling ang kanyang mukha sa gilid para tingnan siya. “Bakit ka nakatitig sa akin? May dumi ba sa mukha ko?"Mabilis namang tumalikod si TIffany. “Hindi, nakatingin ako sa view sa labas. Wag kang tanga."Wala sa mood si Jackson na makipagbiruan sa kanya. Hinatid niya ito sa ground floor ng condo niya. “Dito ka na bababa.”Binuksan ni Tiffany ang pinto at bumaba ng sasakyan saka biglang huminto. “Kung sasabihin ko ba sayo na ako ang nabuntis at hindi si Tanya, pananagutan mo ba ang bata?”Tinitigan siya ni Jackson na parang nawawala ang kanyang isip bagi niya sinabi, "Kung buntis ka talaga, gusto kong makita ito. Kahit ang isang manok ay manganganak ng isang itlog kung matagal na niya itong pinangangalagaan."Kumibot ang mga sulok ng labi n
Tinitigan ni Aristotle si Eric habang sinisipsip ang kanyang mga daliri at tumutulo ang kanyang mga laway. Napaka-inosente ng kanyang mukha at wala siyang muwang, hindi siya apektado sa nakasusuklam na hangin ng pumapalibot sa ward.Ngumiti si Eric kay Aristotle nang makita niya ito. "Napaka-cute... Sayang kasi hindi ako magkakaanak at hinding-hindi ko makikita na lumaki siya."Huminga ng malalim si Arianne nang maramdaman niyang uminot ang kanyang mga mata dahil malapit nang lumabas ang kanyang luha. “Wag kang magsalita ng ganyan. Paano kung may himala na mangyari? Okay naman ang itsura mo sa paningin ko. Magiging okay ka rin. Kailangan mong maging optimistic. Magiging maayos rin ang lahat.”Hinubad ni Eric ang kanyang oxygen mask at huminto ng sandali. “Mukha ba akong pessimist? Mas malungkot kayong lahat kaysa sa akin. Okay lang ako na wala ito. Nahihirapan lang akong huminga kapag may ganito ako, hindi pa naman ako mamamatay. Bakit ko ito ipagpapatuloy?”Pilit na ibinalik ni Ma
Isang kakaibang itsura ang ipinakita ni Arianne kay Tiffany. “Okay, ano bang pinagsasabi mo Tiffie? Hindi ka ba nakatulog ng maayos kagabi at bangag ka ngayon?"Inikot ni Tiffany ang kanyang mga mata. “Totoo ang sinasabi ko, hon! Kung bibilangin natin ang mga araw, nabuntis talaga ako bago pa man mabuntis si Tanya! Ha! Okay, okay—so, kahapon, napansin ko na parang ang tagal ko nang walang period, kaya pumunta ako para magpa-body checkup at bingo! Naka-jackpot ako! Ang tagal ko nang nagdarasal para magkaanak ako, pero hindi ito gumana. Pero ngayon… nabuntis ako pagkatapos ng nangyari sa amin ni Jackson. Mabibigla ba ako o dapat ba akong matuwa ng kahit kaunti?”Tumahimik ng sandali si Arianne. "Masakit ang balita tungkol kay Eric at ang sinasabi mo naman ang pinakamagandang balita na narinig ko sa buhay ko. Pinapaikot nito ang ulo ko dahil hindi ko alam ang aking mararamdaman. Hindi ko alam kung dapat ba akong malungkot o maging masaya... So, ano ang plano mong gawin? Magbabalikan ba
Hindi namalayan ni Jett na humigpit ang pagkakahawak niya sa manibela. “Anong balak mong gawin?”Nanginginig ang mga nakakatakot na mata ni Alejandro. “Hindi ko hahayaang maipanganak ang batang iyan sa mundo. Kung mawala ito sa kanya, mawawala sa kanya ang nag-iisang dahilan kung bakit kailangan niyang bumalik kay Jackson... Hindi ko na kayang makita na ilayo siya sa akin!"Napahinto si Jett. Ang ultimate game plan ba ni Alejandro ay hindi na kailanman makasama si Tiffany? Hindi ba talaga minahal ng boss niya si Tiffany at ginawa niya ang lahat para lang angkinin siya na parang isang bagay? Kung tutuusin, paano magagawa ng sinumang tunay na nagmamahal sa isang tao na ipalaglag ang anak ng taong minamahal niya?Kinabahan si Jett nang sabihin niya, "Mr. Smith, parang masyado na kung gagawin mo ang bagay na iyon. Ano ang mangyayari kapag nalaman niyang ikaw ang naging dahilan kung bakit siya nakunan? Gugustuhin ka ba niyang makasama pagkatapos nito? Kapag ginawa mo ito, parang nagtanim
Niyakap ng accountant ang binti ni Jackson nang papalapit na siya sa pintuan habang umiiyak, “Please lang, Mr. West, please! Nakikiusap ako sayo! Ang mga magulang ko... ay may mga sakit, Mr. West! Kailangan ng nanay ko ng gamot para mabuhay! Hindi nila ito kakayanin kung nalaman nila ito! Please, please... Ibabalik ko ang perang iyon, nangangako ako—”Umiyak ang accountant, ngunit walang anumang luha ang makapagpapalambot sa puso ni Jackson. Ang bawat isa ay may manipis na linya sa kanilang isip na hindi pwedeng sirain ng ibang tao. Nagkataon na umayon si Jackson sa batas.Tinanggal ni Jackson ang accountant sa katawan niya at bumalik siya sa opisina nang hindi tinitingnan ang luhaang accountant.Si Tiffany at Amy naman ay nakikinig habang nangyayari ang lahat ng ito at mabilis silang umupo nang tuwid nang pumasok siya.Hindi pa naubos ang galit ni Jackson dahil kitang-kita ito sa paraan ng pag-flip sa mga dokumento sa kanyang mesa dahil mukhang hindi niya mahanap ang eksaktong pap
Nang palapit na ang original time para umalis na sa trabaho, nakaramdam si Tiffany ng banayad na pananakit sa kanyang baywang, balikat, at likod. Sumandal siya sa upuan niya at nakaramdam siya ng kaunting init.Desperado siya at nagpadala siya ng text kay Jackson: ‘Sigurado ka bang mag-o-overtime kami ngayong gabi? Pwede ko bang sabihin na hindi? Nararamdaman ko na malapit na akong malaglag. Pwede ba akong humingi ng leave? Kung hindi ka sumagot sa akin, ituturing ko ito na pumapayag ka sa request ko.'Inasahan na ni Tiffany na ang lalaki ay masyadong abala sa kanyang oras kaya hindi siya pinansin ng lalaki, ngunit ang sagot nito ay napakabilis. 'Hindi ka mag-overtime? Pwede kung sasamahan mo ako sa hotel.'Ang term na "hotel" ang nagdala sa isip ni Tiffany papunta sa bastos na imagination, ngunit nawala ang imagination na ito nang ma-realize niyang buntis siya. Medyo guilty siyang sumagot sa kanya, ‘Bakit gusto mo akong pumunta sa hotel, hmm? Magiging prangka ako sayo; Hindi ako m
Naunang pumasok si Jackson sa elevator at sinundan siya ng napakadaldal na si Tiffany. Magalang na lumapit sa gilid ng mga pinto ng elevator si Jackson para pigilan ang mga ito sa pagsara.Maliit na gesture iyon pero sapat na iyon para magdagdag ng ilang guilt sa isip ni Tiffany. Nagtataka na talaga si Tiffany kung na-jinx siya ng isang uri ng vodou noong gusto niyang makipaghiwalay sa kanya.Walang sinabi si Jackson habang nasa loob sila ng elevator. Nakatingin siya sa harap habang siya ng parang yelo at uncaring expression habang kaswal niyang nilagay ang kanyang mga kamay sa magkabilang bulsa ng kanyang jeans. Tinupi niya ang kanyang manggas hanggang sa kanyang mga siko at lumabas ang kaunting bahagi ng kanyang balat na kulay-ivory. Makikita sa kanyang kaliwang pulso ang isang mamahaling luxurious watch na sinisira ang kanyang social status.Kung ilalarawan ang aura na ni Jackson, ito ay nasa seventy percent katapangan na pinaghalo na may thirty percent katalinuhan.Nang bumaba
Nawalan na ng pasensya si Jackson kaya nalulungkot niyang tinitigan ito. “Kailangan mo bang gawin ito sa akin? Ano ba tayo? Pwede bang…” Samahan mo ako?Hindi niya ipinagpatuloy ang mga salitang ito dahil hindi niya makontrol ang panginginig sa kanyang boses.Napakamot ng ulo si Tiffany nang marinig niya ang sinabi nito. “Hindi iyon ang sinusubukan kong sabihin... Hindi ba tayo kakain? Kumain na tayo. Gutom na ako."Hindi sumagot si Jackson. Mabilis siyang naglakad papunta sa kotse at makikita na galit na galit siya. Bumuntong hininga si Tiffany at mabilis na sumunod sa kanya. Hinihintay niyang magsalita ang lalaki ngunit hindi ito nagsalita.Nakarating sila sa isang steakhouse. Awtomatikong nag-order si Jackson ng kanyang paboritong medium-rare na steak dahil alam niya ang mga gusto ni Tiffany. Noon, palagi siyang nag-o-order para sa kanya tuwing lumalabas sila para kumain. Gusto niyang sabihin kay Jackson na hindi siya pwedeng kumain ng rare na karne, ngunit hindi niya ito sinabi