Hinubad niya ang jacket at naghugas ng kamay bago bumalik sa kwarto. Inamoy pa niya ang sarili niya para suriin kung may natitirang baho sa kanya, natatakot na baka magalit si Mark kung mabaho siya. Ang kanyang pag-iingat ay naitatag mula noong siya ay walong taong gulang pa lamang. Sumalubong sa kanya ang mahinang amoy ng tabako nang buksan niya ang pinto. "Ano 'yon?" nakakunot siya nang magtanong. Nakatayo si Mark sa harap ng French Window, habang nakatingin siya sa snow. Ang kanyang light grey tailored suit ay bagay sa kanyang matangkad at tuwid na pangangatawan. Kahit ang kanyang likuran ay kaakit-akit. “Ang kumpanya ay magkakaroon ng isang fashion show six o'clock ngayong gabi. Ang mga disenyo mo ay nandoon. Pwede kang pumunta kung gusto mo.” Ang kanyang mga disenyo? Ang nag-iisang disenteng design na nagawa niya ay ang mga wedding gown designs na kinamuhian ni Mark, hindi ba? Ang mga finished products ay napakabilis na nilabas. "Pupunta ako," masayang sagot ni Arianne.
Hindi alam ni Arianne na pinapanood siya. Napapaligiran siya ng mga gulat at papuri, naramdaman niya na parang ang mga tainga niya ay may kalyo mula sa dami ng mga nga taong pumapalibot sa kanya. Ang bridal show ay sa huling bahagi ng fashion show. Tumagal ng twenty minutes bago niya mai-handa ang sarili niya at hinintay niyang lumitaw ang kanyang disenyo sa runway. Bagaman hindi siya bahagi ng proseso ng pagmamanupaktura, siya ang "tunay na ina" pagdating sa kanyang disenyo. Ilang minuto at segundo ang lumipas, at ang palabas ay malapit nang matapos. Nagsisimula na siyang makaramdam ng pag-aalangan; ang kanyang disenyo ay hindi maaaring ilagay sa dulo, tama ba? Hindi naman siya miyembro ng kumpanya ni Mark Tremont. Gayunpaman, kung wala ito sa dulo, nangangahulugan ba ito na pinaglalaruan lang siya ni Mark? Sa isang saglit, ang musika ay nagbago ang ritmo ng tempo sa isang malambing na tono. Isang matangkad, balingkinitan at may mapayat na modelo na nakasuot ng puting
Ang phone ni Arianne ay nakatanggap ng maraming mga mensahe nang umalis si Tiffany. Naguusap ang magkaibigan ng isang mainit na usapan sa text nang biglang sinabi ni Mark, "Kumain ka muna." Mabilis na pinadalhan ni Arianne ng isang "shh" na emoji si Tiffany, pagkatapos ay inilayo ang kanyang cellphone. Dinampot niya ang kanyang kubyertos at masunurin na tumuon sa kanyang pagkain. Mahinhin at banayad ang kanyang mga aksyon na wala kang mahahanap na kapintasan sa kanyang bawat galaw, halos kapareho ng kanyang reaksyon tuwing pinagalitan siya ni Mark tuwing kumakain siya o tuwing naglalaro siya ng mga laruan niya noon.Naantig ang puso ni Mark nang makita niya ang reaksyon ni Arianne... Ang mga alaala ng nakaraan na kasama niya si Arianne ay tila napupuno ng poot... Napansin ni Arianne ang titig ni Mark at maingat niyang sinabi. "Ano 'yon...?" Tumalikod si Mark at binuhusan siya ng isang baso ng wine. Nagulat siya. Hindi siya uminom ng wine nang kasama si Mark... Pagkalipas n
Sa oras na makabalik sila sa Tremont Estate, si Arianne ay halos kalahati na nakabitin kay Mark Tremont. Nang makita ito ni Mary, mabilis siyang naghanda ng isang mainit na tuwalya at sinundan sila sa itaas. Hindi siya masyadong nag-alaala noong una, pero biglang sumakit ang kanyang puso. "Paano ito nangyari? Hindi kaya ni Madam ang sarili niya kapag umiinom siya ng alak… " Hindi nagsalita si Mark Tremont. Inabot sa kanya ni Mary ang mainit na tuwalya. "Sir, iiwan ko na po kayo ni madam. Bababa na po ako." Tumango siya at maingat na pinunasan ang mukha ni Arianne. Inangat niya ang ulo ni Arianne upang mapunasan niya ito. "Punasan mo ito ng maigi ... Ayaw niya ng mga maruming bagay... Bilisan mo!" Ang mga kamay ni Mark Tremont ay napatigil ng saglit pagkatapos ay ang labi nito ay hindi sinasadyang pumulupot sa isang ngiti. Tumagal lamang ng dalawang segundo ang sandali bago siya mabilis na tinulak ni Arianne. "Hindi pwede ... kailangan kong alisin ang makeup ko..." Sa kabutiha
Si Mark Tremont ay wala pa rin pagsapit ng hapon, kaya lumabas si Arianne upang bumili ng ilang mga materyales sa pagpipinta at niyaya niya si Tiffany na lumabas habang nandoon siya. Hindi na nakapag-usap ang magkaibigan mula pa nang mangyari ang insidente sa hotel. Hindi ginusto ni Arianne na matapos ang kanilang pagkakaibigan dahil doon. Nagkita sila sa isang coffee shop. Nang dumating na mag-isa si Tiffany, medyo nag usisa si Arianne. "Bakit hindi mo kasama si Ethan?" Bumuntong hininga si Tiffany. "Bakit ko pa rin siya papayagang sumama sa akin para makipagkita sayo pagkatapos ng pangyayaring iyon na gumulo sa buong internet? Matagal ko nang gustong makipagkita sayo, ngunit sinabi sa akin ng tatay ko na huwag na baka sakaling lumala pa ang mga bagay. Kaya wala akong magawa kundi itago ang sarili ko sa bahay. Ang mga taong iyon ay nakakatawa talaga. Gumagawa lang sila ng anumang kwentong na gusto nila. Napakasama! " Pakiramdam ni Arianne na mas makakabuting ipaliwanag ang ka
Nagalit si Helen ngunit pinigilan niya ang kanyang nararamdaman. Sa mga taon ng pagpipigil sa kanyang sarili bilang asawa ng isang mayamang tao, hindi niya pwedeng ipakita ang kanyang galit sa publiko. Imposible na magmakaawa si Arianne kay Aery Kinsey. "Bakit ako magmamakaawa sayo? Hindi tinuro sa akin na magpakababa sa isang taong sakim ang ugali. Kung ang iyong nanay ay hindi nakatayo sa tabi mo, masasabi ko na hindi ka nakatanggap ng anumang wastong pagpapalaki sa magulang mo." Kinuha ni Aery ang kape sa lamesa at sinubukang ihagis ito kay Arianne sa sobrang galit. Sa kabutihang palad, hinila ni Tiffany Lane si Arianne. Kahit na ilan sa bahagyang mainit na kape ay bumuhos pa rin sa damit ni Tiffany. Nasaktan ni Aery si Tiffany kaya't wala na siyang pakialam na nasa isang pampublikong lugar sila. Binigyan niya si Aery ng isang malakas nasuntok. "Bakit hindi mo subukang gawin ulit iyon?" Namumutla si Helen sa takot at sa wakas ay pumagitna na siya sa gulo. "Tigilan mo iyan"
Si Tiffany Lane ay isang mahinang babae pa rin sa kabila ng kanyang wala matapang na pag-uugali. Wala siyang karanasan sa ganitong bagay kaya nagpanic siya ng kaunti. Sa kanyang nanginginig na kamay, pinindot niya ang numero ni Ethan sa kanyang cell phone. Sa kasamaang palad, nakasara ang cellphone ni Ethan. Nag-redial siya kay John Lane, ang kanyang ama. Buti na lang at sinagot niya ang tawag. Ngunit bago pa siya makapagsalita, mabilis na sumagot si John ng "Nasa isang meeting ako" at agar niyang binaba. Hinampas niya ang manibela sa galit nang binaba ang tawag. Sa isang panandalian na sulyap, nakita niya ang pasukan sa isang basement parking at nagmaneho papasok nang biglaan. Madilim ito sa loob kaya napakahirap para sa mga tao na magmaneho kung hindi sila pamilyar sa lugar. Hindi naglakas-loob si Tiffany na magmaneho ng napakabilis dito. Siya ay kumukuha ng isang pagsusugal upang makita kung siya ay mapalad na makahanap ng isang elevator kung sakaling kailangan niyang talikura
Si Jackson West ay tila hindi nagulat. Hinubad niya ang kanyang itim na trench coat, dahil pinipigilan nito ang kanyang paggalaw. Lumantad ang kanyang well-tailored suit na suot niya sa ilalim nito. Tinaas niya ang isang paa at tumalsik sa ere ang malaking lalaki na pinakamalapit sa kanya sa kanyang pagkakasipa. Labis na nabalisa si Tiffany at nagsimulang magkaroon ng pawis ang kanyang palad. Ito ay isa laban sa maraming tao. Ngayon na si Jackson at siya ay nasa magkasabwat na, pareho silang mayayari kung matalo sila sa oras na ito. Nag-alala pa rin si Tiffany kahit na ang lalaki na ito ay may mahabang binti at tila marunong siyang manlaban... Nagulat siya, lahat ng mga malalaking lalaki ay nahuhulog sa lupa sa loob ng limang minuto lamang. Hindi na kailangan pang gamitin ni Jackson ang kanyang mga kamao. Kung hindi lang dahil mayroon na siyang Ethan, mahuhulog ang loob niya kay Jackson West. Matapos matiyak na ang mga malalaking lalaki ay hindi na manlalaban sa kanya, tinapik