Malinaw at malinaw ang pananalita niya. Si Jackson ay isang tulala kung hindi niya ito maiintindihan. Makikita ang lungkot sa ilalim ng kanyang mga mata habang siya ay nagpapanggap siya na wala siyang pakialam. "Oo naman, all the best para inyong mga babae. Huwag niyong kalimutan na magpaalam sa akin, ang tao na naging parte ng nakaraan niyo, bago kayo umalis."Tumawa si Tiffany dahil akala niya nagbibiro si Jackson. Gayunman, iba sina Tiffany at Jackson. Ang isa ay gumagawa ng resolusyon habang ang isa naman ay nirerespeto ang resolusyon.Pagkatapos ng hapunan, nagsimulang maglinis ang dalawang babae. Biglang nagsalita si Jackson. "Oo nga pala, Arianne, hindi ba sinabihan mo ako na ibigay ni Mark ang pusa sayo? Sinabi niya na hindi niya ito ibibigay."Agad na naguluhan si Arianne. "Bakit hindi? Pinagbawalan niya akong itago ang pusa noon. Hindi niya nga rin gusto ito. Bakit hindi niya ibabalik sa akin ang pusa?!"Mabilis na sumagot si Jackson, "Huwag kang magalit sa akin, ako lang
"Pumili ka talaga ng oras kung kailan hindi ako uuwi... Ganyan ka ba kasigasig na iwasan ako? Kung aalis ka, dapat ka man lang magpaalam." Mahirap para sa kanya na malaman ang mga emosyon sa kanyang pananalita, ngunit ang matinding pagdurusa ay makikita sa ilalim ng kanyang kalmadong itsura. Hindi lumingon si Arianne, dahil hindi siya sigurado kung paano siya haharapin. Paano siya magiging prangka sa kanya at kikilos siya na parang walang nangyari? Pagkatapos ng isang katahimikan, kinuha ni Mark ang kanyang bagahe papunta sa baba. Nagulat si Arianne dahil dito. Naisip niya na pipigilan ni Mark ang pag-alis niya, magiging mahigpit siya sa lahat ng paraan tulad ng dating baliw na ugali ni Mark at pipilitin na manatili sa kanya. Natatakot siya doon, kung siya ay naging matapat. Gayunpaman, nagulat siya, tila kalmado sa kanya si Mark. Napabuntong hininga siya. At least, maaari niyang dalhin ang kanyang sarili na sabihin ang ilang mga mabuting mga salita sa kanya. Inilagay ni Ar
Sa kanilang pagdating sa isang bagong city, sina Arianne at Tiffany ay ginugol ng kalahating araw para subukang maghanap ng isang matutuluyan. Pagkatapos ay ginugol nila ang pangalawang kalahati sa dekorasyon ng kanilang maliit na bahay. Nakangiti sila sa oras na napahiga anv dalawa mula sa pagod sa kanilang bagong set up na kama. Binaling ni Arianne ang kanyang ulo sa gilid, tiningnan si Tiffany at tinanong, "Okay lang ba sayo na iwan ang nanay mo nang mag-isa?" Nag-pause si Tiffany at sinabi, "Medyo nag-aalala ako, pero okay lang hangga't mananatili kaming nag-uusap sa bawat isa. Medyo malayo tayo at nakahanap tayo ng isang city na hindi masyadong malaki o masyadong maliit. Ang nanay ko ay hindi magiging interesado sa pagbisita sa akin. Sinabi ko sa kanya na nandito ako para magsimula ng isang negosyo at gusto kong mag-travel sa buong mundo, kaya hindi niya ako guguluhin. Ikaw naman ... Sa palagay mo magpapadala ba si Mark ng isang tao para bantayan ka?” Ngayon na nabanggit niya
Ngumiti si Helen, "Mali ang inaakala mo. Nandito lang ako para sa negosyo sa loob ng dalawang araw. Narinig kong nagsimula ka ng isang shop at nagugutom ako. Hindi ako makapagpasya kung ano ang kakainin ko, kaya pumunta ako dito para maghanap ng makakain. Okay lang kung magsasara ka, aalis na rin ako." Lumambot ang puso ni Arianne at napatanong siya, "Anong gusto mong kainin?" Naglakad si Helen sa front desk at kumuha ng isang menu. Tiningnan niya ito at pumili ng dalawang dessert at isang cup ng latte, “Ito lang. Hindi ko naman siguro uubusin ang oras mo para sa mga ito. Yung order ko ay to-go na lang." Hindi sumagot si Arianne. Sinuot niya lang ang kanyang apron at naglakad papasok sa kusina. Mabilis na ginawa ni Tiffany ang latte ni Helen at inayos ito. Nang matapos na ang mga dessert, umalis na si Helen matapos bayaran ang mga item. Wala na siyang sinabi pa kay Arianne. “Ari, may pakiramdam ako na ang nanay mo ay tunay na narito sa para sa isang business trip. Tratuhin mo
Nagawa ni Arianne na ayusin ang kanyang emosyon sa oras na bumalik siya sa shop. Binati siya ni Tanya Anderson, ang staff na in-charge sa delivery, "Naging mabagal ba ako, Ari?" Nagulat si Arianne. Matagal bago niya mapagtanto ang ibig sabihin ni Tanya. "Hindi, nagkataon lang na mayroon akong libreng oras, kaya tinulungan kita sa isang delivery. Okay lang, bumalik ka sa trabaho. Papasok ako sa kusina." Si Tanya ay ipinanganak at lumaki sa city na ito. Ang financial situation ng kanyang pamilya ay hindi masyadong mahusay, kaya't hindi niya natuloy ang kanyang pag-aaral pagkatapos makapasok sa university. Sa halip, nagsimula siyang magtrabaho sa murang edad. Meron siyang ulyanin na lolo sa bahay at humble rin siya. Siya ay masayahin at medyo maganda ang kanyang hitsura, kahit na siya ay medyo maitim dahil sa patuloy na paglipat. Mas masigasig si Tanya kumpara sa ibang empleyado, si Regina McKaren, na in-charge sa customer service. Hindi nakapagtapos si Regina ng high school at nagt
Hindi mapigilan si Tiffany na makipag-away sa kanya sa harap ng entrance ng tindahan. Maaapektuhan nito ang negosyo, kung tutuusin. Inilabas niya ang kanyang sahod at binilang ang lahat sa harap niya at sinabi, "Ito ang buong halaga." Gayunpaman, hindi nasiyahan si Regina dito. "Ayan na yun? Niloloko mo ba ako? Malinaw na hindi ito tama!" Inilabas ni Tiffany ang daily timesheet at itinulak sa harap niya, "Tingnan mo ito ng maigi. Nabanggit ko ito noong una kang pumasok dito, mababawasan ang sahod kapag late ka. Palagi kang late araw-araw. Hindi na nga kita sinisingil para sa mga dessert at inumin na iyong kinakain ng libre sa amin. Mayroon pa bang ibang bagay na hindi mo kinakatuwa? Kung gusto mong gumawa ako ng isang mas detalyadong calculation, kailangan mong bayaran ako!" Sobrang naguluhan si Regina, "Marami kayong natitira na pagkain at itatapon mo ang mga ito kaysa hayaang kainin ng iyong sariling mga tauhan? Ano ang kinakain ko?" Si Tiffany ay hindi pa nakikilala ang sinu
Hindi mapigilan si Tiffany na makipag-away sa kanya sa harap ng entrance ng tindahan. Maaapektuhan nito ang negosyo, kung tutuusin. Inilabas niya ang kanyang sahod at binilang ang lahat sa harap niya at sinabi, "Ito ang buong halaga." Gayunpaman, hindi nasiyahan si Regina dito. "Ayan na yun? Niloloko mo ba ako? Malinaw na hindi ito tama!" Inilabas ni Tiffany ang daily timesheet at itinulak sa harap niya, "Tingnan mo ito ng maigi. Nabanggit ko ito noong una kang pumasok dito, mababawasan ang sahod kapag late ka. Palagi kang late araw-araw. Hindi na nga kita sinisingil para sa mga dessert at inumin na iyong kinakain ng libre sa amin. Mayroon pa bang ibang bagay na hindi mo kinakatuwa? Kung gusto mong gumawa ako ng isang mas detalyadong calculation, kailangan mong bayaran ako!" Sobrang naguluhan si Regina, "Marami kayong natitira na pagkain at itatapon mo ang mga ito kaysa hayaang kainin ng iyong sariling mga tauhan? Ano ang kinakain ko?" Si Tiffany ay hindi pa nakikilala ang sinu
Ang shop ay sarado habang kasagsagan ng Pasko. Si Lynn at Tanya ay bumalik sa kanilang sariling mga bahay para magpalipas ng Pasko kasama ang kanilang mga pamilya, ngunit magkasama lamang sila Arianne at Tiffany. Ito ang kanilang kauna-unahang pagkakataon na na nag celebrate ng Pasko sa ibang city. Noong Bisperas ng Pasko, isang oras na nagtawagan sila Tiffany at Lillian. Naiwan si Arianne na nakatingin sa malamig na gabi ng Pasko. Biglang tumunog ang cellphone ni Arianne. Naisip niya na ito ay isang simpleng pagbati sa Pasko at hindi siya nag-abala. Kinuha niya ang kanyang cellphone at tiningnan ito, pagkatapos ay napagtanto na ito ay mula kay Helen. Inakala niya ay ang nilalaman ng message ay isang pagbati, ngunit may isang bank transfer na nagkakahalaga ng 1,500 dollars sa kanyang bank account. Maliwanag na ito ay isang regalo para Pasko, upang makabawi si Helen sa lahat ng mga regalo na inutang niya kay Arianne noong siya ay bata pa. Wala naramdaman si Arianne at simpleng nag-r