Tiningnan ni Arianne ang ulan mula sa bintana sa kusina. Naiintindihan niya ang sitwasyon ni Tiffany. Pareho silang nawawalan ng pagasa ngayon...

“Tiffie, nasaan ka? Pupuntahan kita, "sabi ni Arianne habang iniiwan ang mga gawain sa bahay at lumabas siya na may payong.

"Nasa convenience store ako sa baba ng bahay. Lumabas ako dala ang cellphone ko lang. Wala man lang akong jacket. Sobrang lamig... Ayokong bumalik at makita ang nanay ko. Hindi ko matiis na makita ang mukha niya ngayon."

Ang tono ng pananalita ni Tiffany ay may kasamang lungkot.

Si Arianne, na napunta sa pintuan, ay bumalik kaagad ng marinig niya na walang jacket si Tiffany. "Sige. Dadalhan kita ng damit. Manatili ka lang diyan at hintayin mo ako. Huwag kang gagalaw! "

Nang sabihin niya iyon, nadulas si Arianne at nahulog sa sahig nang paakyat na siya sa hagdanan. Tumama ang kanyang ibabang tiyan sa hakbang at ang kanyang payong ay nahulog sa isang gilid.

Sa kabila ng sakit, kinuha niya ang kanyang sarili, ku