Napaisip si Arianne. Hindi ba natulog si Mark sa kanilang kwarto kagabi? Bakit siya lumabas ng study room? Parang siya ay... kakagising lang. Lumabas ba siya ng kwarto at pumunta sa study room noong hatinggabi? Likas na hindi niya maintindihan ang pag-uugali ni Mark, ngunit dahil alam niya ang mas mabuti na hindi siya gumawa ng problema, umalis siya nang hindi man lang nag-agahan. Lumabas mula sa kusina si Mary na may dalang isang mangkok ng millet porridge, ngunit wala na si Arianne doon. "Nasaan siya?" nagtaka siya. Pagkasabi nito ni Mary, nakita niya si Mark na pababa ng hagdan. Agad na nanahimik siya dahil sa naiinis na mukha ni Mark Tremont. Hindi nakatuon si Arianne sa kanyang trabaho sa buong umaga. Hindi niya kailanman inaasahan ang kanyang sarili na manghina at nahilo siya dahil hindi siya nag-agahan. Ang kanyang morning sickness ay naging mas matindi kaysa sa dati na nagugutom siya. Noong tanghalian na, nakatanggap siya ng tawag mula kay Tiffany. “Ari, nasa baba ako n
Habang nag-uusap sila ni Tiffany, tumigil si Arianne sa pananalita dahil talagang ayaw niyang pag-usapan ang tungkol kay Helen. Napatikom din si Tiffany. Kung tutuusin, pareho silang nasa nakababahalang mga sitwasyon. Ang pag uusap tungkol dito ay magpapalala lang ng sitwasyon. Pagkatapos, isang biglaang kaisipan ang naisip niya at kumuha siya ng isang sulat mula sa kanyang bag. “Ari, para sayo ito. Hindi ko alam kung bakit ito ipinadala sa address ko. Nagulat ako na may mga nagsusulat pa rin pala ng mga sulat sa panahon ngayon. Hindi ba mas madali ang paggamit ng cellphone? Sino yun? Paano niya nalaman kung saan ako nakatira o na magkakilala tayo…?" Labis na tuliro rin si Arianne. Binuksan niya ang sulat at tinitigan ito. Mayroong ilang mga linya lamang na may baluktot na sulat-kamay sa liham. Pinagsikapan niyang basahin ang bawat salita. Sa sandaling ginawa niya ito, naramdaman niya ang dugo na dumadaloy sa tuktok ng kanyang ulo. Hindi na rin niya narinig ang pagtawag sa kanya ni
Magulo ang isipan ni Arianne. Pansamantalang nawala sa kanya ang kakayahang gumawa ng anumang desisyon. Ang naiisip lang niya ay ang pagsisiyasat kung ano man ang nangyari sa taong iyon. "Ito... 'Wag muna na nating pag-usapan pa iyon. Kailangan kong gawin ang isang kumpletong research sa bagay tungkol sa nangyari sa tatay ko. Babasahin ko ng maigi ang sulat na ito ngayong gabi pagkatapos ng trabaho. Bibisitahin ko ang address sa liham na ito at makikipagkita ako kay "Mr. Sloane” ngayong katapusan ng linggo. Siguro ay malilinaw na ang lahat pagkatapos." Tumango si Tiffany. "Magandang ideya din iyon. Alamin mo muna ito at 'wag kang mag-isip ng anupaman sa ngayon. Mayroon kang maliit na bata sa tiyan mo ngayon. Hindi ka mag-isa, sasama ako sayo. Sa palagay ko ang address na ito ay nasa city lang natin. Mag-aalala ako kung pupunta ka mag-isa." Bumalik si Arianne sa opisina pagkatapos ng kanyang pagkain ngunit hindi nakatuon sa trabaho. Ang bawat salita sa liham na iyon ay pumukaw sa ka
Naging relaxed na si Arianne matapos makumpirma na ang mga alimango ay pwedeng kainin at dapat lamang kainin sa katamtaman. Partikular na siyang interesado sa pagkaing-dagat nitong mga nakaraang araw. Sa hapag kainan, kumain si Arianne ng dalawang paa ng alimango at tumigil sa pagkain ng iba pang mga alimango. Sa halip, nakatuon siya sa pagkain ng iba pang mga pagkain sa lamesa. "Hindi mo ba gusto ang lasa, Madam?" Tanong ni Mary nang makita ito. Umiling si Arianne, "Hindi, masarap naman." Sumimangot si Mary, "Base sa dami ng mga prawn na kinain mo dati, ang alimango na ito ay hindi sapat para sayo. Dapat ay mayroon ka pang… "Ayaw ni Mark ng pagkaing-dagat, kaya kung hindi sila kainin ni Arianne, itatapon lamang ang mga ito. Si Mary ay parehong masipag at matipid sa pagpapatakbo ng kanilang sambahayan, kaya't ang kanyang puso ay sumakit nang maisip niya na mapupunta lang sa basura ang mga ito. Tumingin si Arianne kay Mark at alanganing ipinaliwanag, "Hindi ko talaga gusto k
Nanginig si Arianne sa takot, sanhi ng pagbuhos ng sopas sa mangkok kaya nabigla siya. Nainis siya at sumugod sa coffee table sa dining room, na mas malapit sa kanya. Pagkatapos ay inilapag niya ang mangkok. Siyempre, nangangahulugan iyon na inilagay niya ito sa harap ni Mark. Ang sopas ay sumabog sa bawat direksyon. Halata ang pagkasuklam sa mukha ni Mark. Nilabas ni Arianne ang kanyang tapang at naglabas ng ilang piraso ng mga paper towel. Pagkatapos ay pinunasan niya ang sopas nang malinis sa ilalim ng kanyang mapagmasid na titig. "Bakit bumalik ka ng maaga?" Tumigil si Mark, bumangon at umakyat sa taas. "1AM na." Kinagat ni Arianne ang kanyang labi at hindi siya sumagot. Labis na nasasaktan ang kanyang may galos na kamay. Para sa kanya, masyadong maaga ang pagbabalik ng lalaking ito. Una siyang naniwala na hindi agad babalik si Mark... Pagkatapos niyang kumain, hinugasan niya ang lahat at pagkatapos ay naglakad ng sandali sa sala bago bumalik sa kwarto. Si Mark ay nakasuot
"Hello, vice chairman." Masiglang ibinaling ni Tiffany ang kanyang ulo patungo sa pintuan at sumunod sa direksyon na tinitingnan ng lahat sa opisina. Bilang isang baguhan, kinakailangan niyang bigyan ng isang mahusay na impression ang mga nakakataas sa kanya. Gayunpaman, nang mapunta ang kanyang mga mata sa walang kwentang ekspresyon ni Jackson, gusto na niyang mamatay. "Anong uring vice chairman siya?" tinanong niya ang isang tao sa tabi niya habang nabubulol ang boses niya. "Anak ng boss ang vice chairman natin. Wiya ang nag-manage ng buong kumpanya. Ang matandang chairman ay noon ay nagbebenta na ng sapatos. Ang Bright Incorporated ay ang punong tanggapan ng pamilyang West... " Hindi marinig ni Tiffany ang huling sinabi ng kanyang kasamahan at wala rin siya sa mood na makinig. Hindi niya akalain na mapunta siya sa hawak ni Jackson West. Balak niyang mag-iwan ng mabuting impression sa kanyang mga nakakataas na boss, ngunit tila hindi na ito kailanhan ngayon. Matapos ang laha
Nakita agad ni Arianne si Tiffany na nakaupo sa may bintana pagdating niya sa restaurant. Inayos niya ang kanyang emosyon saka dahan-dahang lumakad palapit sa kanya at umupo. Bago pa siya makapagsalita, nagsimulang dumaldal si Tiffany, "Tapos na talaga ako, tapos na. Akala ko nakakita ako ng magandang trabaho, pero hindi ko inakala na ang boss ko ay si Jackson West! Kumatok pa ako sa kotse niya at nagsabi din ng ilang mga masasamang salita sa kanya. Hindi pa ako nakakakita ng kahit sinong tao na hindi nagtatanim ng sama ng loob! Sigurado ako na hindi ako magtatagal sa kumpanya niya. Pwede na rin akong mag-impake at umalis kaysa maghintay para sa kanya na tanggalin ako... " Si Arianne ay medyo kinabahan. Iniisip niya ang mga kadahilanan ni Ethan kung sa paghanap sa kanya. Kung ibibigay niya ang card na ito kay Tiffany, walang alinlangan siyang maniwala na maayos na ang buhay ni Ethan, ang uri ng buhay na maaari siyang gumastos ng milyon-milyon nang hindi nahihirapan. Walang mas masa
Bukas, sa wakas ay makakakuha niya na ang katotohanan kay ‘Mr. Sloane ’na nagpadala ng sulat sa kanya. Siguro pagkatapos nito ay makakaupo kasama si Mark at magkasama silang kakain ng magkasama sa haoag kainan... Pagkatapos ng hapunan, naglakad-lakad si Arianne sa garden bago siya bumalik at humiga sa kanyang kwarto. Madali siyang napapagod dahil buntis nga naman siya, maagang pumasok si Arianne ngayong araw. Ang kalidad ng kanyang pagtulog ay mas mahusay kaysa dati, kaya't hindi niya namalayan na bumalik si Mark at naligo. Nalaman niya lang ito sa kalagitnaan ng gabi na si Mark ay nakaupo sa harap ng French window. "Umuwi ka na pala…?" gulat na gulat na tanong niya. Hindi sumagot si Mark na parang wala siyang pakialam. Nais lamang niyang gawin ang kanyang personal na mga gawain nang mabilis hangga't maaari para bumalik siya sa kanyang mainit na kumot. Habang papunta si Arianne sa pintuan, biglang tumunog ang malamig na boses. ni Mark "Bakit ka binigyan ng pera ni Ethan?" Humin