Nagdurusa si Yvette; halos hindi niya mapigilan ang kagustuhan niyang lapitan si Chester.

‘Pinili ng kapatid na si Chester ang gawin iyon kaysa ipahamak ang isa sa amin…’

Pero alam niyang masasayang ang sakripisyo ni Chester kapag pinakita niya ang kaniyang pag-aalala.

Pinigilan niya ang sarili nang maisip niya iyon.

“Mr. Zhang!”

Binalot ni Chester ang kaniyang sugat habang nakatitig siya kay Zhang Jue. “Napatunayan ko na ang aking katapatan. Mayroon ka pa bang hinala?” Hindi manlang siya tumingin sa naputol niyang braso na ansa lapag.

Wala lang sa kaniya ang mawalan ng kamay kumpara sa mailigtas ang buhay ng ibang tao.

Phew!

Huminga ng malalim si Zhang Jue at ilang segundo itong tumitig kay Chester bago tuluyang tumango. “Sige, Master Wilson, isa kang hindi mapapantayang lalaki. Sasayangin ko lang ang iyong talento kung mayroon pa akong hinala.”

Lumingon ito sa kaniyang mga kasamahan at nagbigay ng utos. “Bilis, gamutin ninyo ang sugat ni masater Wilson. Dalhin niyo sa selda