Nang napagtanto nito na hindi humihinga ang Raksasa King ay tinapangan ni Donoghue ang kaniyang sarili at lumapit para tingnan ang sitwasyon.

‘Tagalang grupo ng mababangis na tao ang Raksasa Tribe. Wala nang iba pa ang nasa kaniyang katawan bukod sa balat ng hayop.

Nang sandaling iyon ay hindi pa rin alam ni Donoghue na ang taong nasa kaniyang harapan ay ang Raksasa king.

Nagamit n ani Donoghue ang karamihan sa kaniyang internal na enerhiya sa naging pakikipaglaban niya kanina. Nagtamo rin ito ng mga sugat. Patuloy siyang naghanap ng lugar para mag-cultivate at magpagaling. Ang pinakamahalaga ay ilang metro lang ang layo ng entrada ng kweba mula sa lava na nasa ilalim nito, napakainit doon. Hindi kakayanin ni Donoghue ang init kahit na hindi siya sugatan.

Sigh!

Habang lumalalim ang paglalakad nito ay bumaba ang lava. Pero matindi pa rin ang naramdaman niyang kaba. Mayroong patay na tao mula sa entrada ng Raksasa Tribe; hindi siya sigurado kung may nag-aambang mga panganib sa loob.