Ninakaw ng teenager na si Dean Lynch ang mga inisteam na buns ni Ambrose. Mahilig itong mangapi ng mas bata at mas mahina kaysa sa kanya.

Dalawang mga inisteam na tinapay lang ang ibinibigay sa bawat isang trabahador ng barracks na ito. At hindi sapat ang dalawang mga inisteam na tinapay para sa isang lumalaking teenager na kagaya ni Dean kaya napagdesisyunan niyang nakawin na lang ang mga inisteam na tinapay ni Ambrose.

Dito na namumulang sumigaw si Ambrose kay Dean, “I-ikaw! Ibalik ninyo ang mga iyan sa akin! Ibalik mo iyan sa akin! Akin ang mga tinapay na iyan…”

Pero agad na itinulak si Ambrose sa sahig bago pa man siya makalapit kay Dean.

“Sino ang magpapatunay na sa iyo nga ang mga tinapay na ito?” Singhal ni Dean habang naiinis na tumitingin pababa kay Ambrose. “Hawak ko ang mga tinapay na ito kaya akin ito!”

Galit na galit ang mangiyak ngiyak na si Ambrose nang marinig niya ang mga salitang iyon. Gustong gusto na niyang bawiin ang mga tinapay na iyon pero masyado pa siyang