Pagkatapos niyang mabusog, humiga siya sa kama at nagpahinga habang nililinis ni Quincy ang kanyang kinainan.

Sa buong araw na iyon, nanatili siya sa loob ng hotel.

Nakakabagot sa loob ng hotel, pero naging nakakatuwa naman ito dahil sa mga biro ni Quincy.

Mabilis na lumipas ang oras.

Hindi nagtagal, dumating na ang araw ng kanilang misyon.

Kinagabihan.

Tumayo si James sa may balkonahe at tiningnan ang maliwanag na siyudad sa kanyang harapan.

Nilapitan siya ni Quincy na may hawak na malaking coat at pinatong ito sa kanya at pinaalalahanan siya, “Taglagas na, at lumalamig na ang panahon. Sa kasalukuyan mong kondisyon, hindi ka dapat magkasipon. Binalaan ka ng doktor na magiging delikado para sayo kapag nagkasakit ka.”

Natutuwa si James sa tanawin ng siyudad sa gabi.

“Tingnan mo, ang Capital ay nakakamangha sa gabi.”

“Hindi ako makapaniwala na nasa mood ka pa din na mag-senti. Ang mga tauhan mo ay kikilos ngayong gabi. Kapag nabigo sila, kamatayan lang ang naghihintay sa kan