“Ngumiti si James at sinabi, “Busog na ako.”

“Sige.”

Kaswal na sagot ni Quincy at sinabi, “Ang lipad mo ay alas dos ng hapon. May sapat na tayong oras kung magche-check out na tayo ngayon at pumunta kaagad ng airport.”

Tumango si James. “Sige kung ganun, mag-check out na tayo.”

Mabilis na tumakas si Quincy. Sumandal naman si James sa sopa habang pinapanood na umalis si Quincy. Hindi niya mapigilan na sambitin, “Ano kaya ang iniisip ng babaeng yun? Bakit bigla na lang namula ang mukha niya?”

Bumulagta siya sa sopa at nanigarilyo.

Hindi nagtagal, nakapag-check out na si Quincy. Umalis silang dalawa ng hotel at sumakay ng taksi papuntang airport.

Pagkatapos maghintay ng sampung minuto, binigyan na ng pahintulot ang mga pasahero na sumakay ng eroplano.

Unti-unting lumipad na ang eroplano sa kalangitan.

Sa eroplano pabalik ng Cansington, pinikit ni James ang kanyang mga mata at nagpahinga. Nahihilo siya nung nakarating na sila ng Cansington.

“James, lumapag na tayo.” Narinig niya