Tumayo si Tapio, tumalikod, at umalis.

Pag-alis niya, dumilim ang ekspresyon ni Tyrus. Tumayo siya at nagtungo siya sa kailaliman ng palasyo upang muling makipagkita sa kanyang ama.

Agad niyang pinaliwanag ang pinakabagong balita sa kanyang ama.

“Ama, sa tingin mo ba nagsisimula nang kumilos ang Omniscient Deity?”

“Ha.”

Bahagyang ngumisi ang lalaki na nakaupo sa isang sapin na mistulang isang binata na tindig ng isang matanda.

“Ang Omniscient Deity ay isang napakalakas na martial artist. Namatay na sana ako sa mga kamay niya kung hindi ko pineke ang sarili kong kamatayan. Matagal na panahon na akong nagtatago dito at kailanman ay hindi ibinunyag ang aking sarili. Hindi niya alam na buhay pa ako, at lihim kong binabantayan ang bawat kilos niya.”

“Anong susunod nating gagawin, Ama?”

“Matagal na panahon nang nabubuhay ang Omniscient Deity at nababagot na siya. Gusto niyang tulungan ang ilang mga martial artist na maging mas malakas upang masamahan nila siya. Kung ganun, kakailang