"Hayaan mong sabihin ko sa'yo ang totoo, Mr. Poole, ang tungkol sa kungilang taon kang naghintay para sa mga armas mong iyon. Base sa personal nakakayahan ko sa pinansyal, para makuha talaga ang mga armas na 'yon gamitang sarili kong pera na hindi magiging mahal para sa akin, pero ngayon,nagawa kong magbalak ng anim na buong taon para ihanda ang paglalakbay naito sa'yo! At tumalon ka lang dito. Masasabi ko na, sobrang nagpapasalamatako, Tito Axel!""Bakit mo...!" agad na tinaas ni Axel ang kanyang kamay, nanlaki ang mgamata siya sa galit habang matalas niyang tinititigan si Sebastian.Desperado siyang masuntok ang bungo ni Sebastian, pero walang magawangnahulog ang kamay niya sa tabi niya. Hindi niya kaya dahil kung hindi ayhihilingin niya ang kanyang kamatayan, dahil napagtanto ni Axel na wala nasiyang kahit anong laban kay Sebastian."Tito Axel, kung hindi dahil sa panunubok mong hamakin ako nang paulit-ulit, paano ko magagawang pagtagumpayang makuha ang isang ikatlo ng

Ang isang pigura na biglang lumitaw kay Jane ay isang nakakatakot namanika na halos kalahati ang sukat sa isang normal na tao. Malokongnakalabas ang ngipin ng manika at ang katawan niya ay dinesenyuhan ngnotang pangmusika."Ano ang bagay na ito??" sigaw ni Jane sa isip niya. Halos maiyak siyasa takot.Si Aino, na siyang may hawak ng manika ng may inosente at taas noongekspresyon ay tumingin sa kanya at tinanong, "Tita Jane,natatakot...natatakot ka po ba?"Sinubukan ni Jane ang abot ng kanyang makakaya para iwasan ang takotniya pagkatapos marinig ang matamis at inosenteng boses ni Aino. atyumuko para hanapin ang batang may hawak ng manika kahit na pinapakitaniya ito kay Jane."Tita, para sa'yo po ang manika na 'to."Hindi sigurado si Jane kung paano siya sasagutin."Maliit na bata ka, kapag nagkasakit ang Tita Jane mo dahil tinakot mosiya, tuturuan ka ng leksyon ni Tito Alex!" inabot ni Alex ang ilong niAino at pinisil ito.Agad na naawa si Jane sa bata at pinigilan si

"Magandang Tita Ruth...!" Nang makita si Ruth, nagmadaling bumalikwassi Aino paalis sa mga braso ni Jane at tumakbo papunta kay Ruth."Magandang Tita Ruth, may ibibigay po ako sa-"Bago matapos si Aino, binuhat siya ni Sabrina at tinakpan ang bibigniya. "Tigilan mo. Tatakutin mo lang si Tita Ruth sa liwanag ng araw!"Huminto si Aino ng ilang sandali bago tumango. "Ohhh, masusunod, Mama!"Tapos ay tinuloy ni Aino ang pagmamadali papunta kay Ruth.Si Ryan din ay masayang sumisigaw. "Tito Sebastian, Tita Sabrina, ateAino! Gusto ko sanang sunduin ko kayo sa airport pero ayaw akongpayagan ni Ruth, kaya wala akong magawa kundi ang pumunta rito paramakita kayo."Mahinang sinapak ni Ruth si Ryan. "Tinatawag akong magandang Tita Ruthni Aino, at ate ang tawag mo kay Aino. Kaya ano dapat ang itawag mo saakin kung ganoon?"Nagpakita ng malademonyong ngisi Si Ryan sa kanya. "Ruth, maniniwala kaba sa akin kapag sinabi kong papaamuhin kita ngayong gabi?""Sabrina, Sabrina!" agad na sum

Ang tunog ng malamig na ismid ni Emma ay agad na nakarating sa kabilanglinya. "Pa! Syempre ginawa ko lahat ng sinabi mo sa akin!""Ayan ang anak ko!" Pangngalaiti ni Axel."Hindi po ba sinusubukan nina tito at ng mga pinsan ko na putulintayo?" Patay malisyang sabi ni Emma, malamig ang boses niya. "Kinuha polahat ni Sebastian ang karamihan sa mga armas mo? Ang habol niya langpo hindi ba ay protektahan ang kapakanan ng asawa na meron siya?Kailangan nating palubugin ang mga ngipin natin sa kanila kahithanggang kamatayan! Hayaan nating magka-rabies sila! Babalik din angbabaeng 'yan sa madaling panahon! Sa susunod, pwede na tayong umupo atmagsaya sa lahat ng mga drama!""Kung ganoon, nakakatiyak na ang papa mo. Iyon lang naman ngayon!"Kaswal na humalakhak si Axel at binaba ang tawag. Pagkatapos 'non,umalis si Axel sa tabi ng pintuan nang hindi pinapaalam ang sarili samga pamangkin at mga apo niya.Sa kabilang banda, walang nakapansin kay Axel na umalis o gumawa ngkahina-hina

Yumuko si Ruth at kinausap si Aino. "Magandang Aino ko, pinutol kakanina ng mama mo kanina nung may sasabihin ka sa magandang Tita Ruthmo, napaisip tuloy ako, may dinala ka bang regalo sa akin mula sa StarIsland?"Kahit na isang taong tapat sa Diyos si Ruth at medyo mahina ang ulominsan, may pagkakataon na tuso rin siya. Habang hinaharap ang mgataong kasing edad niya, hindi siya gaanong maalalahanin tulad ng iba,pero habang nakikipag-usap siya sa mga batang tulad ni Aino, nawawalaang katatawanan niya. Nakita ni Ruth ang nakakatakot na manika sa kamayni Alex kanina at nakita niyang nakakakilabot at madilim na maykabuluhan. Malaki ang manika at hindi kaaya-aya ang itsura, kasama angsariling ngipin nito bilang susi sa musika. Hindi na inalam ni Ruth nahindi ganoong klaseng tao si Alex para bumili ng bagay na ganoon. Walasa kanila ang ganoon. Kahit si Sabrina, na malapit kay Ruth, ayhinding-hindi bibili ng bagay gaya ng makalumang mga laruan na mukhangginagamit panakot, dahi

Hindi agad sumagot si Ruth, habang iniisip niya sa sarili niya, 'Ako?Papaluin ka? Wala nga akong pagkakataon na itaas ang kamay sa'yo dahil sapapa mo, mama mo, yung bodyguard mo na si Kingston at malamang si Yvonnerin, baka sila pa ang bumugbog sa'kin. Paano kita mapapalo.'"Syempre hindi kita papaluin! Ibigay mo na lang ang regalo sa akin! Kapaghindi mo ginawa 'yon ngayon, tingnan natin at baka mapalo kita dito atngayon din." Mahigpit ang pagkakatitig ni Ruth kay Aino.Napatalon si Aino. "Sige po, kung gano'n." Tumakbo siya sa likod ngsasakyan at kinuha ang kanyang regalo para kay Ruth."Ah...!" Sa takot. Agad na tumalon si Ruth sa mga bisig ni Ryan.Si Jane, na nasa tabi nila, ay tuwang-tuwa nang napagtanto na mahal siya niAino kahit papaano. Nakita ni Jane na maganda at nakaka init ng puso angregalo niya, kumpara sa regalo ni Ruth."Ikaw...! Aino Scott! Hindi na tayo magkaibigan! Ikaw...saang mundo monapadpad ang bagay na binibigay mo sa akin?""Ito po ay isang skelet

Bumuntonghininga si Aino. "Ipapakita ko po sa'yo, kung ganoon.""Hindi na! Ibigay mo na lang 'yan sa Tita Yvonne mo. Hindi muna titingnanni Tita Ruth kung ano ito." Malokong ngumiti si Ruth. Halos makalimot siyasa takot at gusto niya ring maranasan ito ni Yvonne.'Hehe! Pasensya ka na, Yvonne, pero kasalanan mo kung bakit hindi kapumunta rito para makita si Sabrina!' isip niya.Tumigil sa pamamadali si Aino sa mga regalo niya dahil sa mga sinabi niRuth. Hindi niya gustong ipakita kay Ruth ang regalo niya kay Yvonne sasimula pa lang, dahil gusto niyang gawing misteryoso ito para sa isangsorpresa.Pagkatapos ibigay ang lahat ng mga regalo, oras na para kina Sabrina, Ainoat Sebastian na umuwi. Nagmaneho si Kingston para ihatid sila sa bahay atang tatlo sa kanila ay nakaupo sa sasakyan, lahat sila ay nalula sapakiramdam na umuwi ng ganoong katagal. Pamilyar na kalye, pamilyar nadaanan, kahit ang mga ilaw sa daan ay parang tahanan na hindi nilang nakitatalaga. Tumitig si Sabr

Hinila ni Sebastian si Sabrina sa kanyang mga braso, mabigat ang puso niya sa pagsisisi. "Mama, miss na miss na po kita. Ikaw po ba talaga 'yan, ma?" walang tumigil na humikbo si Sabrina. "Bakit hindi ka po nagpakita at makita ako? Ma, si Aino, ang papa ni Aino, at ako, miss ka na po namin. Ma, pwede po bang magpakita ka na? Ma..." ang hagulgol niya ay nagsimulang kuhain ang atensyon ng mga dumadaan at kahit si Aino ay nagulat sa kanyang nakita. "Sabrina, tinatakot mo si Aino. Huwag ka nang umiyak." Malamyos na bulong ni Sebastian. Sinubukan ni Sabrina ang buong makakaya niya para ikalma ang sarili at lumingon para hanapin si Aino, na siyang nasa gilid at umiiyak din. "Mama..." naglakad si Aino patungo kay Sabrina at sinabi, "Ma, huwag ka na po umiyak, okay?""Baby..." bulong ni Sabrina. "Sa totoo po, bumili rin ako ng regalo para sa'yo. Gusto ko pong maghintay hanggang sa makauwi tayo para po sorpresahin ka, pero mama, gusto ko na po sabihin na may binili po ako para sa'yo,

Iyon ang nagpaalala kay Sabrina sa kanyang ina ulit. Ang mga matang natagpuan niya sa labas ng kanilang lugar ay nakakatulala, kahit hindi nakita ni Sabrina ang mga mukha niya, sigurado siyang na mga mata iyon ng kanyang ina. Ang isipin kung maayos lang ba ang kanyang ina ang nagsasaksak sa puso niya sa sakit. Lumabas siya sa shower nang may mahinang paghihinagpis, kahit ang pagpapaligo kay Aino ay hindi siya napapasaya. Napansin ni Aino na naghihirap ang kanyang ina kaya nag-desisyon siyang manahimik na lang din. Pagkatapos nilang maligo, pinatulog ni Sabrina si Aino at dahan dahan na ring humiga para matulog pagkatapos ni Aino. Pagod siya, pero mukhang hindi niya mahanap ang kapayapaan sa pagtulog. Si Sebastian din ay pagod pero wala siyang oras magpahinga. Pagkatapos makitang tulog sina Sabrina at Aino, tumungo siya para pag-aralan ang trabaho. Kalahating buwan na rin noong huli siyang nagpakita sa opisina. Lahat ay gumagana tulad ng dati, kasama ang mga dokumento na gagawin pa la

Tumitig si Sebastian kay Sabrina, nanlaki ang mata niya sa gulat. "Anong mayroon, Sabrina?""Huwag mong gawin 'yon, Sebastian. Pakiusap huwag."Hinawakan niya ang mga mukha ni Sabrina gamit ang kanyang mga palad at sinabi, "Sabrina, sa oras na makita ng matandang Master Shaw na kalaban si Selene, hindi na niya susubukang protektahan ito. Bawian mo ang pamilya Lynn sa kahit na anong gusto mo."Umiling siya. Pinilit niya ang isang mapait na ngiti sa kabila ng mga luha sa kanyang mata at sinabi. "Hindi mo pa ba nakukuha, Sebastian? Kinamumuhian ako ng matandang Master Shaw."Bumuntonghininga si Sebastian. "Sagad sa buto ang pagkamuhi niya sa akin," miserableng pagpapatuloy niya. "Sinabi sa akin ni Marcus na para akong tita niya sa unang beses ng pagkikita namin. Kahit si Marcus ay ganoon din ang nakita, sa tingin mo ba ay hindi mapapansin ng matandang Master Shaw iyon? Pero, pinilit pa rin niyang tanggapin si Selene bilang apo niya, dahil kinuha niya ang natural na magustuhan ng gan