Ang tunog ng malamig na ismid ni Emma ay agad na nakarating sa kabilang

linya. "Pa! Syempre ginawa ko lahat ng sinabi mo sa akin!"

"Ayan ang anak ko!" Pangngalaiti ni Axel.

"Hindi po ba sinusubukan nina tito at ng mga pinsan ko na putulin

tayo?" Patay malisyang sabi ni Emma, malamig ang boses niya. "Kinuha po

lahat ni Sebastian ang karamihan sa mga armas mo? Ang habol niya lang

po hindi ba ay protektahan ang kapakanan ng asawa na meron siya?

Kailangan nating palubugin ang mga ngipin natin sa kanila kahit

hanggang kamatayan! Hayaan nating magka-rabies sila! Babalik din ang

babaeng 'yan sa madaling panahon! Sa susunod, pwede na tayong umupo at

magsaya sa lahat ng mga drama!"

"Kung ganoon, nakakatiyak na ang papa mo. Iyon lang naman ngayon!"

Kaswal na humalakhak si Axel at binaba ang tawag. Pagkatapos 'non,

umalis si Axel sa tabi ng pintuan nang hindi pinapaalam ang sarili sa

mga pamangkin at mga apo niya.

Sa kabilang banda, walang nakapansin kay Axel na umalis o gumawa ng

kahina-hina