Sa kabilang banda, sobrang naging maunawain si Sabrina at niyakap ang lahat ng tungkol sa kanya. Hindi siya kailanman humingi ng kapalit at ang bawat isang bagay na ginagawa niya ay wala sa konsiderasyon niya. Sa pagkakataong iyon, natameme si Sebastian. Ang kaya niya lang gawin ay ang hawakan si Sabrina ng mahigpit sa kanyang mga bisig. Takot na takot siyang mawala si Sabrina. Sa buong tatlumpung taon, mag-isa siya. Palagi. Tinakwil siya ng mga Ford, at pinatapon sa kakaibang lugar, iniwan kasama ang kanyang ina. Hindi siya pinanganak ng ganito, pero ang kapaligiran na kinalakihan niya ang dahilan kung bakit siya naging malupit na lalaki, hanggang sa nakita niya si Sabrina. Naalala pa rin niya ang electronic filter na binigay ni Sabrina sa kanya noong isang gabi, isang creamy lemon pasta na ginawa niya para kay Sebastian. Lahat ng iyon ay ebidensya kung gaano naging malungkot si Sabrina. Malungkot din siya. Nakibahagi rin siya sa pangungulila niya sa tunay na pagmamahal at ngayon, n

Sa sumunod na araw. Maaraw at maliwanag sa labas nang magising si Sabrina. Kahit na pakiramdam niya ay nakalas ang buong katawan niya at halos hindi na madikit ito, pero kahit papaano, masigla at maginhawa ang kanyang pakiramdam. Isang nahihiyang ngiti ang sumilay sa kanyang mukha. Matagal na silang mag-asawa, kaya naging abala sila nang nasa Star Island sila at hindi sila naging madikit ng halos kalahating buwan, pero nang sa wakas ay nakabalik na sila sa kanilang tahanan nang magkasama, pakiramdam niya ay honeymoon nila ito. Mayroon siyang mga paraan sa mga manggas niya at ganoon din siya. Pagkatapos ng ilang tulog, mas umayos na ng sobra ang pakiramdam niya, dahil din sa magandang panahon. Pero hindi niya pa rin nakikita ang kanyang ina. Sigurado siya ng siyamnapu't siyam na porsyento na buhay pa ang ina niya. Hangga't buhay pa siya, mayroon pa ring pag-asawa. Mas mabuting isipin 'yon kaysa isipin na patay na ang ina iya sa halos anim na taon. Ang pagiging buhay niya ang pinakamal

"Sebastian..." hindi niya kailanman naisip na si Sebastian ang unang yuyuko sa kanya. "Sa oras na gumaling si Nigel sa mga galos niya, kukuhain ko siya sa Ford Group at papapirmahin ng kontrata kasama ko. Ang lupaing iyon sa baybay ng South City ay gagawin ng Ford Group kasama ang Conor Group," sabi ni Sebastian. Si Nigel, ang tita niya, at ang tiyuhin niya ay napatigil. "Sebastian..." tinignan siya ni Nigel, pula ang mata. Mapanuya siyang binalingan ni Sebastian. "Kawawang bata!""Tama ka, Sebastian," ani Nigel habang tumatawa. "Dalian mong magpagaling. Kinukulit kami ni Aino, sinasabi na wala na siyang tito na ipapasan siya. Ikaw na dapat iyon simula ngayon!""Tamang tao lang pala ang pinili ng maliit na batang iyon para gawing kabayo niya, kung ganoon," sinabi ni Nigel habang mas lalo pang naging maligaya ang tawa niya. Sa tabi niya, nakangiti rin si Minerva. "Ang makulit na batang 'yon ay gustong-gusto talaga ang pangangabayo."Ang atensyon ni Sebastian ay agad na na

"Oo, mahal kong pamangkin..." sagot ni Gng. Conor nang nasasabik. Sa kabilang banda, nakaramdam ng konting ginhawa si Sabrina. Binaba niya ang tawag pagkatapos ng simpleng pag-uusap sa tita ni Sebastian bago siya bumalik sa kwarto para maligo. Ginising niya si Aino para mag-almusal at, nang ihahatid na niya si Aino sa kindergarten at di-diretso na sa trabaho, tumunog ang phone niya. Kinuha niya ito at ngumisi. Mula ito kay Yvonne at agad niya itong sinagot, "Magandang Yvonne ko, bakit hindi mo kami sinundo kahapon sa airport?""Binabanggit mo talaga ito ngayon? Susunduin ka sana namin ni Ruth sa airport. Ikaw ang nagsabi na kailangan kayong kausapin ng matandang Master Shaw tungkol sa importanteng bagay. Kaya? Kinausap mo na ba siya?" tanong ni Yvonne. Tumango si Sabrina. "Oo, nag-usap na kami.""Sabrina, pinapahirapan ka ng matandang 'yon, 'no?" tanong ni Yvonne, nag-aalala."Yvonne, papakasalan mo ang taong mula sa pamilya Shaw, kaya hindi mo dapat kinamumuhian ang matandang M

"..." hindi sumagot si Sabrina. Sobrang galing talaga ni Ruth sa panloloko sa mga kaibigan niya. Sa kabilang linya, sobrang nasasabik pa rin si Yvonne. "Sabrina, paano mo nagawang ipanganak ang sobrang mabait na bata? Anim na taong gulang pa lang siya at alam na niya kung paano bumili ng regalo sa lahat. Hindi na ako makapaghintay makita ang regalo ko. Sigurado na isang daang porsyento akong masisiyahan dito.""...""Dalian mong bumaba!" udyok ni Yvonne, "Gusto kong tumawag kagabi at tanungin ang tungkol sa regalo ko, pero pakiramdam ko ay hindi tama 'yon lalo na at kakarating niyo lang at siguradong pagod kayo... Hehehe... Pinigilan ko ang sarili ko buong gabi na guluhin ka. Ngayon naman ay dalian mo at bumaba ka na rito. Umaasa ako na isasabay mo ako sa'yo sa trabaho!""Sige!" sumang-ayon si Sabrina at binababa ang tawag. Umikot siya at tumingin kay Aino. "Aino, dala mo ba ang regalo para kay Tita Yvonne?"Tumango si Aino sa sabik. "Opo naman, Mama."Pinakita niya sa kanyang i

Takot na takot si Yvonne na siyang nagpanginig sa mga kamay niya. Tumakbo siya sa iba't ibang direksyon, pero walang lugar na pagtatakbuhan niya, kaya wala siyang magawa kundi ang magtago sa likod ng sasakyan. Inosenteng tumingin si Aino kay Yvonne. "Tita Yvonne, ikaw po... Akala ko po ay magugustuhan niyo?"Sinabi ni Yvonne, "Aino! Kailanman ay hindi ako nagtanim ng loob sa'yo, at may nagawa ba akong mali sa'yo, kaya anong ginagawa mo? Wala akong ginawang mali, hindi mo na lang sabihin sa akin at babaguhin ko?"Hindi nakapagsalita si Aino. Nawalan siya ng lakas ng loob. Bakit takot ang lahat sa mga regalo niya?Nakakatakot ba sila?Nagkibit balikat si Sabrina at tumingin kay Aino. "Anak, ang rason kung bakit hindi ka nila pinapalo ay dahil nire-respeto nila ang mama mo, ikaw din. Tsaka, bata ka pa. Hindi nila gustong apihin ang mahina at bata, naiintindihan mo ba? Maliit na bata!"Hindi gustong sumuko ni Aino sa pagkatalo. Tumingin siya kay Yvonne nang may inosenteng mu

"Hilig ko pong pumunta sa amusement park!" agad na sinabi ng maliit na bata na si Aino. "Ang tagal na rin simula nang tumigil akong pumunta sa lugar na 'yon," bumuntonghininga si Yvonne at sinabi nang nahahabag. Tumingin si Aino kay Yvonne nang namamangha. "Tita Yvonne, ano po ang hilig mong gawin kung ganoon?"Pinag-isipan ito ni Yvonne. "Kung ganoon ay...costume parties. Gusto ko talaga ang costume parties."Tanong ni Aino, "Ano po ang costume party?"Tumawa si Yvonne at sinabi, "Isa lamang itong paggamit ng iba't ibang uri ng mga make-up para magpanggap ng isang hitsura, at ang lahat sa party ay nakabihis ng iba't ibang karakter."Tapos ay taas noo siyang nagpakitang gilas at sinabi, "Gusto kong umakto bilang witch. Isang witch na kayang takutin ang maraming tao. Hehe. Pero, ang mga 'yon ay pang mayamang laro lang. Gusto kong maglaro, pero wala akong pera para bumili ng maraming mga palamuti..."Sa oras na iyon, kaswal lamang na sinabi iyon ni Yvonne. Pero, hindi niya ina

'Pumunta sa ospital?'Nagulat si Sabrina nang narinig niya ito, tapos ay nakaramdam siya ng saya sa kanyang puso. 'May sakit kaya ang matandang Master Shaw?'Maganda ito. Kung mamamatay na ngayon ang matandang Master Shaw, hindi luluha si Sabrina kahit ni isang patak ng luha. Tumingin si Sabrina kay Sebastian, tapos ay tinanong ni Sebastian sa isang kalmadong ekspresyon, "Lolo Shaw, ano pong nangyari? Hindi po ba maayos ang pakiramdam mo? Pupunta na po ako ngayon din."Sa kabilang banda, hindi sumagot ang matandang Master Shaw, pero bulong niya, "Pumunta lang kayo ngayon.""Sige po!"Pagkatapos ibaba ang tawag, bumaling ang matandang Master Shaw sa loob ng silid. Nanatili rito ng isang buong araw si Selene. Kahapon, pagkatapos makipag-usap ng matandang Master Shaw kay Sebastian sa clubhouse tungkol sa mga sikreto ng pamilya Ford at Star Island, pumunta siya pagkatapos sa ospital para bisitahin si Lincoln. Nang nakarating siya sa ospital, naka-benda ang kamay ni Lincoln.

Agad na tumayo si Jade, tapos ay lumuhod at ipinalagay ang isang nakahandusay na posisyon sa harap ng matanda. Alam ng tatlong miyembro ng pamilyang Lynn na agimat ang matandang Master Shaw. Siguradong kailangan nilang hawakan ng mahigpit ang agimat. Nang natapos humandusay ni Jade, nakita niya si Selene na nahimatay sa sahig nang may malakas na dagundong. Agad pagkatapos 'non, ang mga labi niya ay naging asul at nagsimula rin siyang sumuko ng dugo mula sa gilid ng kanyang bibig. "Selene! Selene! Anong nangyari sa'yo, anak ko! Selene!" iyak ni Jade at sumigaw sa takot. Nagmadali din si Lincoln kay Selene at umiyak, "Selene, anak ko..."Ang matandang Master Shaw lamang ay pinaka kalmado. "Sumakay kayo sa sasakyan! Pumunta na kayo sa ospital ngayon din!"Doon lamang naisipan nina Lincoln at Jade na kailangan nilang dalhin sa ospital si Selene. Ang tatlong tao ay binuhat si Selene sa sasakyan, at ang driver ay nagmaneho papunta sa ospital. Pagkatapos 'non, dumiretso sila sa

Ang mga salita ng doktor ay parang kidlat sa hangin at malakas na tinamaan nito sina Lincoln at Jade. Mas malakas pa ang tama nito sa matandang Master Shaw. Nang makita ang tatlo na bumagsak sa kanilang mga upuan, nakikiramay na sinabi lamang ng doktor, "Ang pinaka importanteng bagay ngayon ay ang makahanap agad ng donor ng kidney."'Makahanap agad ng donor ng kidney.'Saan sila makakanap ng kidney donor sa isang buwan?Nag-aalala ng sobra ang matandang Master Shaw na halos hindi siya makatulog ng buong gabi. Mas lalo siyang tumatanda sa tuwing pagsapit ng gabi. Kinaumagahan, pumunta siya sa ospital para dalawin si Selene at tingnan kung nagising na ba siya. Sa dulo, nang nakarating siya sa silid ng ospital, nakiya niya si Selene na gising na. Ang mukha niya ay kasing puti na ng kumot, at ang parehong mga mata niya ay namamaga na mukha siyang multo. Nang nakita niya ang pagdating ng matandang Master Shaw, nasasabik na umikot si Selene pababa ng kama at yakapin ang paa ng