Ibinaba ni Mark ang kanyang cellphone at inutusan si Mary na ihanda ang guest room. Sa puntong ito, sigurado na siyang hindi aalis ngayong gabi si Tiffany. Malapit nang mag-eleven o'clock ng gabi, ngunit ang kanyang Arianne ay mukhang hindi pa naghahanda para matulog.Tumayo siya sa dulo ng hagdan at sumigaw siya, “Ari, gabi na. Oras na para matulog, di ba?"Napatingin si Arianne sa orasan sa dingding ng sala. “Gabi na nga talaga. Matulog na tayo, Tiffie?"Binalot ng kalungkutan ang mukha ni Tiffany, nahirapan siyang ngumiti nang maalala niyang hindi pa siya tinatawagan o tinetext ni Jackson mula kanina. "Sige. Pero... ayokong matulog mag-isa. Samahan mo ako matulog, Arianne?”Halos sakalin ni Mark ang kanyang sarili nang makita niyang tama ang hula niya. Alam na niya ito noong una pa lamang na gagamitin ni Tiffany ang card na ito para makuha ang kanyang asawa. Sa mga ganitong panahon, naniniwala si Mark sa kasabihan ng mga mga kababaihan na, "sistahs before mistahs."Nakakagulat

Tila huminto ang hininga ni Mark sa isang segundo bago siya lumundag, lumapat ang mga labi nito sa labi niya.Malugod siyang tinanggap ni Arianne. Nag-iba ang posisyon ng mga daliri nito at dexterously nakatali sa leeg niya.Nang magsimulang humabol ang kanilang mga paghinga, pinigilan ni Mark ang sarili at pinakawalan siya sa pagkakahawak nito. “Alam kong hinihintay pa ni Tiffany ang kumpanya mo, kaya go. Kuntento na ako dito.”Ibinaba ni Arianne ang kanyang ulo na may mahinang tawa. “Tama. Gabi-gabi.”Noon pa man ay alam na niya ang mga panlilinlang upang mahalin ang sarili sa kanya, o kung ano mismo ang gagawin para mapasaya siya. Noong nakaraan, ang layunin niya ay ang paghanga sa kanya. Ngunit ngayon, ang maliliit na bagay na ito ay naging bona fide seasonings sa isang relasyon.Pagkatapos ng lahat, ang isang tunay na bono sa pagitan ng dalawang tao ay nangangailangan ng magkabilang panig na maging masaya at maging handang magsanay ng pagmamahal.Ginugol ni Tiffany ang kanyan

Natahimik si Jackson ng dalawang buong segundo bago sumagot, “Tahan na. Nakatulog. Ano?"Pulang pula agad si Tiffany. Alas nuwebe pa lang ng gabi — kailan pa natulog ng ganito kaaga si Jackson West?! Siya ay nag-o-overtime o naglilibang, nagsasaya. Hindi siya nakatulog ng ganito kaaga!Ang pinakamasamang nagkasala, gayunpaman, ay ang implikatibong pagkawala ni Tiffany ay hindi nag-alala sa kanya — hanggang sa punto na wala siyang nakitang problema sa pag-idlip!Maging si Arianne ay nakatagpo ng mga salitang nabigo sa kanya. Pagkatapos ng panandalian kahit na nakakasilaw na katahimikan, dumating ang walang pakialam na boses ni Jackson. "Kung walang importante, binababa ko na."At ibinaba na niya ang tawag nang hindi naghintay ng isang segundo pa.Napakagat labi si Tiffany. Tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata at binasa ang kanyang mga pisngi na parang delubyo mula sa dalawang sirang baitang. Walang anumang sinabi ni Arianne ang nagpakalma sa kanya, kaya tumakbo siya sa itaas at

Nagsimulang mag-alinlangan ang desisyon ni Tiffany. Sa totoo lang, gusto na niyang umuwi. Naghahanap lang siya ng paraan para aminin ito nang hindi nawawala ang mukha.Nahuli ang pag-aalangan sa kanyang kaibigan, si Arianne ay idiniin. “Ikaw ang mapapangasawa niya, hindi ang kanyang dyowa. Anong masama kung babalik ka sa pwesto niya at araw-araw mong sinisigawan ang pinakamasama mong pagngiwi? Wala kahit na anuman. Ngayon, kung hindi mo pa rin kaya, o kung patuloy ka niyang sinasaktan sa kanyang pigheadedness, well! Maaari mong palaging mag-impake ng iyong mga damit at bumalik sa iyong ina. Tingnan natin kung pipigilan ka niya. Kung siya ay hindi, pumunta ka, libre at walang kasalanan. Kung pipigilan ka niya? Natupad ang misyon. Kaya narito ang dapat mong gawin: iiwan mo ang iyong sasakyan sa aking lugar at ipapauwi ka ni Mark. Kung nagpasya kang lumipat, wala kang sasakyan na maghahatid sa iyo, na nangangahulugang siya — kung siya ay sapat na tao — ay kailangang sumuko at maging iy

Pinandilatan siya nito. "Wala kang pakialam!"Sinipa niya ang bagahe niya. “Sinabi mo na. Humingi ka na ng tawad at nagpaliwanag, kaya ngayon nasa court ko na ang bola, okay? Maaari ba nating itigil ang pag-uusap tungkol dito? Huli na; tulog na tayo.”Ang mismong pagbanggit ng tulog ay nagpakulo na naman siya sa galit. Bumalik sa Tremont Estate, kapag hindi siya makakain ng kahit isang kagat, kumain siya na parang walang nangyari at natulog na parang maayos ang lahat. Mukha siyang naka-move on na lang. Sa puntong ito, pakiramdam niya ay ang pinakamalupit na bagay ay ang pagpuputol ng isang tao nang buhay, ngunit tahimik siya, wala itong sinabi at pasimpleng tinitigan siya nang may malamig na tingin sa kanyang mukha. Sino kaya ang makakatagal niyan? Malinaw na naghiwalay sila nang hindi maganda noong Biyernes, at hindi siya gumawa ng kahit isang hakbang para makipag-ugnayan sa kanya — sa loob ng dalawang araw! Bigla niyang naramdaman na parang wala itong pakialam sa kanya!“Maaari ka

Tumigil si Tiffany sa anumang ginagawa niya, bumangon, at humarap sa kanya. “Sino bang nagsabi na pwede akong kumain kasama si Alejandro, na hindi mo dapat problemahin si Lynn? Wala ka bang alam? Marami kang tolerance. Dalawang araw na akong wala at hindi ka tumawag o nagtext. Mahalaga pa ba ako sayo? ako ba Naisipan mo bang bumaba para pagbuksan ako ng pinto pagkauwi ko ngayon lang? Baka hindi ako makapasok kung mag-isa akong pumunta dito!”Natahimik ulit si Jackson. Gaya ng inaasahan, walang silbi ang pagkakaroon ng makatwirang pakikipag-usap sa isang babae. Alam niyang sa Arianne's ito tumutuloy kaya naman hindi siya tumawag. Kung hindi siya uuwi, hindi ba sila mag-aaway kung tatawag siya? Hindi ba mas mabuting mag-away sa sariling tahanan? Kanina pa niya hinihintay ang pag-uwi nito para malutas nila ito nang magkasama... Sinong mag-aakala na lalayuan siya ng dalawang araw?Nagtataka siya kung bakit hindi siya nagbubukas ng pinto nang dumating siya sa bahay; malinaw na nasa kanya

Hindi nag reply si Jackson sa message niya. Medyo nasiyahan ito kay Tiffany.Sa totoo lang, maayos na sana siya pagkatapos ng kaunting pang-aakit. Kasalanan niya kung bakit naglagay ng maasim at nagyeyelong panlabas. Ibinalik niya ang phone niya sa kamay niya. "Tayo!"Ngayong tumahimik na ang lahat, unti-unting bumalik sa katinuan si Jackson. Alam na alam niya ang gagawin para tuluyang mawala ang galit nito. “Hindi ka na galit? Hindi ko pa sinasagot ang mga mensahe niya at tiyak na hindi ko siya nakontak, kaya dapat layuan mo si Alejandro. Mula ngayon, huwag kang tumakas sa bahay kapag hindi ka masaya. Sa halip, pag-usapan natin ang ating mga problema sa likod ng mga saradong pinto. Sabi mo pupunta ka sa bahay ni Arianne at sa sobrang galit mo. Kung sumugod ako diyan, sisigawan mo ako. Hindi mo ba naisip na pinahahalagahan ko rin ang aking dignidad? Akala mo ba makakatulog ako ng maayos kapag wala ka? Hindi talaga ako nakatulog. Sa wakas ay bumagsak ako sa alas-sais pagkatapos ng tra

Agad na bina-block ni Jackson ang numero ni Alejandro. Bumalik siya sa kama, ngunit nawalan siya ng mood na magpatuloy. Siya ay halos pagod, na hindi nakatulog sa nakalipas na dalawang araw. “Kumuha tayo ng maagang gabi. Medyo pagod na ako...”Napapikit siya nang magsalita siya.Medyo nadismaya si Tiffany. Hindi siya sigurado kung galit ba siya o talagang pagod. Malinaw na nasasabik siya kanina, ngunit nang makita niya ang mensahe mula kay Alejandro,… Mabilis niyang natiyak na talagang pagod ito sa pamamagitan ng maingat na pagsipa sa kanya; pasimple niyang hinawakan ang maselang paa niya gaya ng dati at tinapik-tapik din ang puwitan.Ang Tremont Estate.Umupo si Arianne sa kama, hawak ang phone niya habang nag-iisip ng malalim. Parang hindi niya mawari ang tono ng boses ni Jackson habang nag-uusap sila sa telepono. Nilingon niya si Mark, na nasa tabi niya, at nagtanong, “Sa tingin mo ba nagkaayos na sila? Sinagot ni Jackson ang tawag ngayon lang."Inagaw ni Mark ang phone niya at

Hindi napigilan ni Mark ang mapangiti nang makita ang pagmumukha nito. “Papunta na tayo nun. Salamat sa iyo doktor."Unti-unting bumalik sa dati ang nag-iinit na mukha ni Arianne. Hindi na kailangan pang banggitin ng doktor ang sex; alam na alam niya iyon. Ang pagbanggit nito nang malakas ay lalo lang itong nakakahiya…“Bakit ka namumula?” tanong ni Mark na kusa namang tinutukso.Tumingin siya sa labas ng bintana, kunwari ay walang nangyari. "Hindi ako. Ang ospital ay mainit-init, kaya nakaramdam ako ng init mula sa lahat ng mga karagdagang layer na ito. Anong masama dun?”Dahil sa nakakapagod na biyahe sa ospital sa kalagitnaan ng gabi, maagang nagising si Mark kaysa sa karaniwan kinaumagahan. Pagdating niya sa office, almost 10AM na. Kalalabas lang niya ng elevator nang batiin siya ng kanyang sekretarya na si Davy at sinabing, “Mr. Tremont, nandito si Miss Cameran para makita ka."Miss Cameran, sino pa kaya ito maliban kay Helen?Hindi naman nagulat si Mark. Hindi ito ang unang

Namutla si Aery. Alam niyang nagsasabi ng totoo si Helen. Dati, magagalit si Helen sa tuwing nagkakamali siya. Gayunpaman, sa buong proseso ng pagpiyansa sa kanya palabas ng kulungan, nanatiling kalmado si Helen. Si Arianne ay anak din ni Helen.Gayunpaman, pinabayaan pa rin ni Helen si Arianne dati. Sa madaling salita, si Helen ay isang malamig at malupit na tao. Nagsimula siyang makaramdam ng takot nang maisip niya ang lahat ng mga bagay na ito.Pansamantala niyang hinawakan ang manggas ni Helen at sinabing, "Nay... nagkamali ako. hindi ko na uulitin. Ipinapangako kong makikinig ako sa iyo mula ngayon. Maaari mo bang… Maaari mo bang pakiusap kay Mark sinta na ilabas din si tatay sa kulungan? Nakakulong si Dad dahil sa akin. Pakiusap, nakikiusap ako sa iyo…”Wala nang nararamdaman si Helen nang maisip niya si Jean. “Hindi madali para sa akin na iligtas ka, at gusto mo pa ring iligtas ko ang iyong ama? Sa tingin mo kaya kong gawin ang gusto ko? Sa tingin mo kaya mong gawin ang gusto