หลังจากที่ใช้เวลาครุ่นคิดอยู่สักพัก ฮาร์วีย์จึงตัดสินใจหยุดวิธีคิดของฮาลซีย์จนได้

แล้วเขาก็พูดขึ้นอย่างจริงจัง “ฮาลซีย์ จากที่ผมรู้มา เจ้าชายยอร์กไม่ใช่คนเจ้าชู้อย่างนั้น มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก แม้กระทั่งถ้าคุณเข้าใกล้เขา”

“อีกอย่าง เขาก็มีคนที่เขาชอบอยู่แล้ว”

“ในเมื่อคุณได้งานแล้ว ก็ตั้งใจทำงานซะ”

“อย่าคิดเรื่องไร้สาระเลย”

ฮาลซีย์เกือบจะสำลักกาแฟของเธอหลังจากที่ได้ยินฮาร์วีย์พูดทั้งหมดนั้นด้วยท่าทางจริงจัง

‘ผู้ชายคนนี้ยังไม่เข้าใจสถานการณ์อีกเหรอ?’

‘เขาไม่ได้แค่ไร้ค่า แต่เขายังดูถูกความโชคดีของคนอื่นอีก!’

ฮาลซีย์ตอบกลับด้วยความโกรธอย่างไม่ลังเล “ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าชายยอร์กและฉันไม่ใช่เรื่องของนาย!”

ฮาร์วีย์ถอนหายใจ

“ฮาลซีย์ นี่คุณอยากให้ผมพูดตรง ๆ เหรอ?”

“ผมไม่ได้ชอบคุณ”

พรืดด!

ฮาลซีย์เกือบสำลักออกในตรงนั้น เธอกัดฟันและตัวสั่นไปด้วยความโกรธ

“นี่นายกำลังบอกว่านายเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนและเจ้าชายยอร์กเหรอ?”

“ทั้งคู่” ฮาร์วีย์พูดอย่างจริงจัง

“นาย!”

ตอนนี้ฮาลซีย์หมดคำพูด

ผู้ชายคนนี้หน้าไม่อายมาก! ไม่มีอะไรที่ทำให้เขาละอายใจได้บ้างเลย

เขายังอ้างเพื่อที่จะทำให้ตัวเองดูดีว