ผัวะ! ภายใต้สายตาของฝูงชนในงานที่กำลังตกตะลึงมึนงง คุณย่าเยตส์เหวี่ยงไม้เท้าฟาดหลังของฮาร์วีย์ หลังจากที่ตีเขา เธอก็ถ่มน้ำลายออกมาพร้อม ๆ กับท่าทางสุดเย็นชา “การรู้ข้อจำกัดของตัวเองเป็นสิ่งสำคัญ! แกไม่สําเหนียกถึงตัวตนของตัวเองบ้างเลยเหรอ?” จากนั้นเธอก็ใช้ไม้เท้าของเธอชี้ไปที่ไซม่อนและลิเลียน “จงช่วยสั่งสอนลูกเขยตัวดีของพวกเธอไว้ด้วยนะ! เขาไม่เข้าใจได้อย่างไรว่าเมื่อใดควรพูดและเมื่อใดไม่ควรพูด?” “ถ้าพวกเธอไม่รู้วิธีสอนเขาอย่างถูกต้องเหมาะสม ก็พาเขาออกไปจากที่นี่แล้วรีบไสหัวออกไป!” “งานเลี้ยงวันเกิดของฉันควรจะเป็นงานเลี้ยงที่มีความสุขสนุกสนาน ไม่ใช่ละครสัตว์ที่จะมีตัวตลกออกมาทำตัวเป็นเฉกเช่นคนวิกลจริตได้!” คำพูดของเธอหนักแน่น ไซม่อนและลิเลียน ทั้งสองต่างก็ตกตะลึง พวกเขาทำได้เพียงแค่ก้มศีรษะลงและนิ่งเงียบ ลิเลียนน้ำตาไหลอาบหน้า นี่คือครอบครัวของเธอ! เธอใฝ่ฝันที่จะกลับมาหาครอบครัวของเธอด้วยความสง่างาม ทว่าเมื่อเธอกลับมา เธอกลับต้องมาพบเจอกับความน่าอับอายมากขนาดนี้! ในตอนนี้เธอแทบต้องการที่จะแขวนคอตัวเอง น่าอับอายสิ้นดี! เธอจะกลับมาเชิดหน้าชูตาต่อหน้าตระกูลเยต
น่าอับอายแค่ไหน! ก่อนหน้านี้ ลิเลียนคิดว่าเธอใช้ชีวิตที่น่าอับอายใตระกูลซิมเมอร์มามากพอแล้ว เธอไม่คิดว่าเธอจะสามารถอับอายได้มากกว่านั้น จนกระทั่งที่เธอกำลังรู้สึกในวันนี้! แม้แต่ไซม่อนเองก็กัดฟันกรอด พวกเขามาที่นี่เพื่อที่จะใกล้ชิดกับตระกูลเยตส์ให้มากยิ่งขึ้น แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถใกล้ชิดเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยกับเหล่าตระกูลเยสต์ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็สามารถสร้างความสัมพันธ์ได้บ้าง แต่ในท้ายที่สุดมันเกิดอะไรขึ้น? นอกจากจะอับอายขายขี้หน้าสุด ๆ แล้ว พวกเขายังได้อะไรอีกไหม? "ออกไป! พวกคุณทำให้ตระกูลเยตส์ต้องมาอับอายขายขี้หน้า!” ฟินน์ตะโกนอย่างอดไม่ได้ “แค่นี้มันก็อุกอาจมากพอแล้ว!” “พวกคุณสามารถทำให้ตัวเองอับอายได้ทุกอย่างตามที่พวกคุณต้องการเลย แต่อย่ามาลากคุณพ่อและคุณย่าของฉันมาเกี่ยวในเรื่องนี้ด้วย!” “พวกคุณทุกคนคงจะไม่มียางอายแล้ว แต่ทั้งตระกูลจะมาเสื่อมเสียเพราะเรื่องนี้ไม่ได้!” ฟินน์พูดอย่างขมขื่นและไม่พอใจที่ครอบครัวของไซม่อนไม่เป็นไปตามที่เขาเคยคาดหวังไว้ ไซม่อนและลิเลียนไม่มีทางเลือก พวกเขาทำได้เพียงก้มศีรษะลงขณะพยายามถอยออกจากห้องโถงของงาน แมนดี้และซีนเธียร
“รีบไปด้านหน้ากันเถอะ ใกล้ถึงคิวของเราแล้ว!” ไซม่อนและลิเลียนรีบไปที่หน้าห้องโถงอย่างไม่อาย และคาดหวังว่าจะได้รับการตอบกลับที่ดี พวกเขาเริ่มจินตนาการถึงฉากที่คุณย่าเยตส์ยิ้มกว้างจนปากแทบจะถึงรูหูเมื่อเธอได้รับของขวัญนั้น “ถัดมาคือแจกันลายครามโบราณคู่หนึ่งที่มีประวัติยาวนานกว่าห้าร้อยปี! สิ่งเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นจากเตาเผาในสมัยโบราณ และมีค่ามาก ถ้ามีคนรวบรวมทั้งคู่มาได้ มูลค่าของมันก็จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและมหาศาล!” พิธีกรยังคงอ่านรายการต่อไป ธัญญ่า เยตส์และเลย์ตัน ลูฟยืนขึ้นและแสดงความยินดีกับคุณย่าเยตส์ด้วยความเคารพ “เราขออวยพรให้คุณแม่อายุมั่นขวัญยืนอยู่กับลูกหลานไปนาน ๆ!” คุณย่าเยตส์ยิ้มกว้างจนไม่สามารถปกปิดไว้ได้ เธอส่งสัญญาณให้พิธีกรนำแจกันคู่มาวางตรงหน้าเธอ เธอมองดูมันเป็นเวลานาน ก่อนที่จะพยักหน้าเห็นด้วยกับที่พิธีกรได้เอ่ยมาก่อนหน้านี้ “โอ้ ธัญญ่า! เธอช่างน่ารักเสียจริง ๆ เชียว!” "แน่นอน! หนูจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณแม่มีความสุข” ธัญญ่าตอบกลับพร้อมกลับรอยยิ้มกว้างให้กับตัวเอง ฝูงชนต่างก็ปรบมือให้กับการมอบของขวัญชิ้นนี้ ของขวัญของเธอดูมีค่ามากที่สุดในบรรดาของ
"พวกแก!" ผู้เฒ่าเยตส์ตัวสั่นด้วยความโกรธ 'ทำไมแมนดี้และครอบครัวของเธอถึงให้ลูกบอลโคลนกับฉัน?! พวกเขากำลังเยาะเย้ยฉันที่ยังมีชีวิตอยู่ในวัยปูนนี้หรือ?!' “พี่คะ พี่ไม่จำเป็นต้องให้อะไรคุณแม่เลยก็ได้ ถ้าพี่ไม่ต้องการ! หรือถ้าไม่มีเงิน มีอย่างอื่นตั้งมากมายที่ดีกว่านี้ แม้แต่ผลไม้บ้าน ๆ ก็ยังจะดีกว่าสิ่งนี้เสียอีก!” ธัญญ่าไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดเกี่ยวกับการกระทำของพี่สาวเธอ ในตอนแรก เธอต้องการที่จะช่วยเหลือพี่สาวของเธอและสรรหาคำพูดดี ๆ มาช่วยลิเลียน แต่ผู้เฒ่าเยตส์ก็โกรธจัดจนตัวสั่นไปเสียแล้ว และธัญญ่าเองก็ไม่กล้าที่จะไปพูดอะไรที่อาจจะยั่วยุหญิงชราต่ออีกได้ ลิเลียน เธออยากที่จะเอาหัวของตัวเองโขกกับพื้นเต็มทน สิ่งต่าง ๆ มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าหากเธอและสามีไม่เดินมาด้านหน้า แต่ว่าพวกเขาได้ทำมันลงไปแล้ว และพวกเขาก็กลายมาเป็นจุดสนใจในห้องโถงทั้งหมด… แล้วก็ยังจะมาให้ของขวัญอะไรแบบนี้อีก! ช่างน่าขายหน้าจริง ๆ! ไม่เพียงแต่เฉพาะกับฝ่ายแม่ของเธอเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงบัควู้ดด้วย ไม่สิ ทั้งเซาท์ไลท์ ทั้งหมด! 'ฉันไม่ควรมา!' 'ทั้งหมดนี้มันเป็นความผิดของเจ้าทึ่มฮาร์วีย์!' 'ผู้ช
แมนดี้มองไปที่ฮาร์วีย์และเดินไปหาเขาด้วยท่าทางฟึดฟัด เธอดุเขาเบา ๆ “ฮาร์วีย์ คุณกำลังพยายามทำบ้าอะไรอยู่?” “คุณทำอะไรได้บ้างนอกจากจ้องมองกล่องของขวัญบ้า ๆ นั่น?” “จู่ ๆ ดอกไม้คงไม่โผล่ออกมาเพียงเพราะว่าคุณจ้องมัน ใช่มั้ย?” ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วและตอบกลับว่า “คุณไม่เข้าใจ คุณปู่ไนส์เวลล์ให้สิ่งนี้แก่ผมมา มันต้องมีค่าสิ!” แมนดี้หัวเราะคิกคัก! 'คุณคิดว่าคุณปู่ไนส์เวลล์เป็นใคร?' 'เอาล่ะ สมมติว่าผู้ชายคนนั้นเขาชื่นชมคุณเพราะคุณรู้วิธีประเมินโบราณวัตถุ' 'แต่ว่าเขาเป็นคนให้สิ่งนี้กับคุณ คุณกำลังล้อเล่นอะไรกับใคร?' พิธีมอบของขวัญยังคงดำเนินต่อไป แม้แต่อเล็กซ์ สวิฟต์และคนอื่น ๆ ก็เตรียมของขวัญมามอบให้คุณย่าเยตส์ด้วยในวันนี้ แน่นอนว่าของขวัญที่เหลือไม่ได้หรูหราฟุ่มเฟือยมากนัก เป็นเพียงการ์ดอวยพรและภาพวาดธรรมดา ๆ เท่านั้น อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดเป็นข้าราชการ สำหรับพวกเขาการเข้าร่วมงานเลี้ยงก็ถือว่าเป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถให้ได้แล้ว คุณย่าเยตส์ไม่กล้าขออะไรมากมายจากพวกเขาอีก พิธีกรในงานนั้นเขามากด้วยประสบการณ์และสามารถอ่านสถานการณ์ได้อย่างเฉียบคม เขาพยายามคุยโวโอ
ทุกคนต่างตกตะลึงและหันไปมองที่ฮาร์วีย์ และเป็นอีกครั้งที่เขากลายมาเป็นจุดสนใจในงานนี้ ฮาร์วีย์ชี้ไปที่ลูกบอลโคลนที่พิธีกรเพิ่งจะโยนมันทิ้งลงพื้นด้วยหน้าซื่อ ๆ สายตาของฝูงชนที่จ้องมาที่เขานั้นมันเต็มไปด้วยความรังเกียจหลังจากเห็นการกระทำของเขา 'ลูกเขยที่อาศัยอยู่กับภรรยาคนนี้ช่างไร้ยางอายสิ้นนี้!' 'เขากล้าดียังไงถึงมาพูดอะไรแบบนั้น!' 'เห็น ๆ กันอยู่ว่าสิ่งที่เขาให้นั้นมันคือขยะบางอย่าง เขากล้าดียังไงที่บอกว่าของขวัญของเขาคือพาเลทสูตรดั้งเดิมหลังจากที่เขาได้ยินคีธพูดถึงมัน!’ 'สิ่งนั้นมีเพียงตระกูลอันดับหนึ่งของเซาท์ไลน์, ผู้นำของตระกูลไนส์เวลล์, และลูกของเชน ไนส์เวลล์เท่านั้นที่จะมีมันอยู่ในครอบครอง!' 'มีคนกล่าวไว้ว่าผู้บัญชาการสูงสุดของกองกำลังทหารในเซาท์ไลท์ถึงขั้นร้องขอมันมาตลอดก่อนหน้านี้ แต่ทว่าก็ไม่เป็นผล' 'เขาจะมอบสิ่งนี้ให้กับเจ้าลูกเขยที่อาศัยเกาะชายกระโปรงภรรยาอย่างฮาร์วีย์ ยอร์กจริง ๆ เหรอ? ทำไมเขาถึงจะต้องทำเช่นนั้น?' 'มันเป็นเพราะเขาสกปรกเหรอ?!' “ฮาร์วีย์! คุณกำลังทำอะไรอยู่?! เลิกเล่นสักทีเถอะ!” แมนดี้ถึงกับน้ำตารื้นออกมา 'เขาไม่เห็นเหรอว่าเกิดอะไรขึ้
ฝูงชนที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างพวกเขาต่างก็อยากที่จะขึ้นไปรุมทึ้งฮาร์วีย์ให้ตาย 'นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นที่นี่?' 'ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงน่ารังเกียจสิ้นดี? เขาตั้งใจทำมัน!' ไซม่อนและลิเลียนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการได้ซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะ น่าขายหน้าจัง! น่าขายหน้าชะมัด! ก่อนหน้านี้สิ่งต่าง ๆ มันกำลังที่จะผ่านไปได้แล้วเชียว แต่แล้วไอ้สารเลวนั่นก็อ้างว่าก้อนขยะในมือของมันคือโอสถบำรุงปอดแผนโบราณสูตรดั้งเดิม! มันไม่กลัวที่จะถูกเปิดโปงบ้างเลยเหรอ? ในตอนนี้นั้น ไซม่อนต้องการที่จะบีบคอฮาร์วีย์ให้ตายเสียคามือ แซ็คลุกขึ้นจากที่ของเขาและพูดขึ้นมาว่า “คุณย่าเยตส์ ผมขอเป็นตัวแทนของตระกูลซิมเมอร์ในการแสดงจุดยืนของตัวเอง!” “ผู้ชายคนนี้ ฮาร์วีย์ ยอร์ก เขาเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่ภายใต้ตระกูลของผมก็จริง!” “แต่ทว่าอย่างไรก็ตาม การกระทำทั้งหมดของเขามันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับพวกเราเลย!” เมื่อได้ยินแซ็คพูดเช่นนั้น แขกที่เหลือในงานต่างก็ยืนกรานเป็นเสียงเดียวกันว่าพาเลทที่ดูน่าขยะแขยงนั่นมันไม่ใช่โอสถบำรุงปอดแผนโบราณสูตรดั้งเดิมแน่นอน เสียงซ
ฟินน์อดไม่ได้ที่จะถาม “คุณย่าครับ นี่คือสิ่งที่เรียกว่าโอสถบำรุงปอดแผนโบราณแถมยังเป็นสูตรดั้งเดิมจริง ๆ เหรอ?” "มันเป็นไปไม่ได้หรอก!” “สิ่งนี้เทียบเท่ากับชีวิตของคุณปู่ไนส์เวลล์ เขาจะไม่มีวันมอบให้ใครง่าย ๆ หรอกครับ ยิ่งไปกว่านั้นนะครับ เขาก็เป็นแค่ลูกเขยที่อาศัยอยู่ที่บ้านของภรรยา! คนอื่น ๆ ต่างก็พากันอือออเห็นด้วย “คุณย่าเยตส์ คุณต้องดูให้ดี ๆ เสียก่อน! คนสมัยนี้มีหลายเล่ห์กล ถ้าไม่ระวังให้ดี ๆ คุณอาจที่จะหลงกลง่าย ๆ ก็ได้!” "ใช่แล้ว! แล้วยิ่งสิ่งนี้คือยาแล้วด้วยมันไม่ใช่เรื่องตลกเลย หากว่ามันเป็นของปลอม ไม่เพียงแต่คุณย่าจะไม่ได้รับประโยชน์ใด ๆ จากมันแล้ว คุณก็ยังอาจที่จะได้รับพิษจากมันด้วย!” “คุณย่าเยตส์ ผู้ชายคนนี้ดูไม่เหมือนคนที่จะเป็นเจ้าของโอสถบำรุงปอดแผนโบราณสูตรดั้งเดิมได้เลย!” คีธขมวดคิ้วเข้าหากันและพูดว่า “คุณแม่ครับ โอสถบำรุงปอดแผนโบราณสูตรดั้งเดิมที่เชน ไนส์เวลล์เป็นเจ้าของ มันไม่ใช่แม้แต่สิ่งที่แม้แต่ผู้บัญชาการสูงสุดของกองทัพจะหาได้ แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ? “ได้โปรดช่วยคำนึงถึงเรื่องนี้บ้าง!” คีธกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก ถ้าแม่ของเขาเชื่อคำพูดของลูกเขยที่ไม่