ฮาร์วีย์ตากระตุก เขาเสมองขึ้นไปบนเพดาน พูดอะไรไม่ออก‘ทำไมเธอยังคงถามเรื่องนี้อีก มันผ่านมานานแล้ว?’เรื่องนี้มันซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายให้เข้าใจได้เขาถอนหายใจ“แมนดี้ โปรดเชื่อใจผม เราเป็นแค่เพื่อนกันจริง ๆ ! ถ้าเรามีอะไรกันจริง ขอให้ผมโดนรถชนตาย!”แมนดี้เอื้อมมือไปปิดปากของเขา“อย่า! อย่าพูดเพ้อเจ้อ หยุดพูดเรื่องไร้สาระนั่นซะ ฉันเชื่อคุณแล้ว!”ทั้งสองมองหน้ากันและยิ้มให้กัน ดูเหมือนน้ำแข็งที่ปิดกั้นพวกเขาทั้งสองจะละลายลงแล้ว การทะเลาะวิวาทระหว่างคู่สมรสมักจะสั้น ๆ ไม่ยืดเยื้อ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างฮาร์วีย์และแมนดี้นั้นซับซ้อนเกินไป พวกเขาไม่ได้นับว่าเป็นสามีภรรยาจริง ๆ นั่นเพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้น เป็นเพราะเหตุนี้ความขัดแย้งมากมายระหว่างทั้งสองจึงเกิดขึ้น“ฮาร์วีย์ ฉันต้องทำงาน คุณออกไปก่อนแล้วกลับบ้านให้เร็วด้วยล่ะ” แมนดี้พูดอย่างเขินอายเธอตัดสินใจแล้ว คืนนี้เธออาจต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่อย่างงั้นสามีของเธออาจถูกคนอื่นแย่งไปแมนดี้เขินอายเหมือนเคยหลังจากคิดถึงเรื่องนี้แต่ในจังหวะนั้นโทรศัพท์ของฮาร์วีย์ก็ดังขึ้น โหมดอารมณ์หวานซึ้งระหว่างทั้งสองหยุดลงทันทีฮาร์วีย์กดตั
ในตอนเย็น ฮาร์วีย์ได้ออกจากที่ทำงานและขับรถปอร์เช่ไปรับโรซาลีโรซาลีรู้สึกดีราวกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่กินไอศกรีมเมื่อเธอนั่งบนที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้า เธอคิดว่าฮาร์วีย์มารับเธอด้วยจักรยานไฟฟ้า เธอยังเตรียมใจที่จะฝืนยิ้มขึ้นนั่งบนจักรยานไว้แล้ว เธอไม่คิดว่าเขาจะขับรถปอร์เช่มานั่นหมายความว่าฮาร์วีย์ให้ความสำคัญกับฉัน ใช่ไหม?“คุณหัวเราะอะไร?”ฮาร์วีย์รู้สึกสับสน จิตใจของผู้หญิงซับซ้อนมากและมักจะเปลี่ยนแปลงบ่อยตามอารมณ์ของตัวเองโรซาลีมองออกไปนอกหน้าต่างและยิ้ม“ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากจะยิ้ม มีปัญหาเหรอ?”“ไม่มีปัญหาอะไร! คุณคือสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของไนส์เวลล์ไม่ใช่แค่ในนิอัมมี่ แม้แต่ในเซาท์ไลท์ คุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ” ฮาร์วีย์พูดฮาร์วีย์ไม่ได้พูดเพื่อเยินยอ แม้ว่าไนส์เวลล์จะไม่สามารถควบคุมทุกอย่างในนิอัมมี่ได้ทั้งหมด แต่อำนาจของพวกเขาก็ไม่ธรรมดา“งั้นเราไปช้อปปิ้งกัน พอเสร็จแล้วก็ไปทานอาหารกัน” โรซาลีพูดฮาร์วีย์มองไปที่นาฬิกาของเขาและยิ้ม“คุณผู้หญิงครับ ตอนนี้หกโมงเย็นแล้ว เราไปซื้อของได้ แต่ขอจำกัดเวลาไว้ที่ 1 ชั่วโมงได้ไหม? ภรรยาของผมเพิ่งจะคุยกับผมวันนี้ ผมต้
โรซาลีไม่รู้จักทั้งสองคน เธอมองพวกเขาสักพักแล้วพยักหน้า“โอ้ พวกเธอเองเหรอ เราไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่หลังจากเรียนจบ ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่ได้เจอพวกเธอที่นิอัมมี่”รีอายิ้มและเดินไปหาโรซาลีด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอจากนั้นก็มองโรซาลี“ใช่ ช่างโลกกลมจริง ๆ !”สามีของรีอา เคยตามจีบโรซาลีในตอนที่พวกเขาเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย เธอไม่ชอบโรซาลีรีอามองไปที่ฮาร์วีย์แล้วหัวเราะ“โรซาลี ฉันได้ยินมาว่าไนส์เวลล์ไม่มีผู้ชายที่คู่ควรพอที่จะสืบทอดธุรกิจของครอบครัวและเธอคงกำลังมองหาลูกเขยอยู่ล่ะสิ”“ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉันคือคนที่เธอเลือกแล้วจริง ๆ ใช่ไหม?”“ถ้าเธอถามความคิดเห็นของฉัน สมัยเรียนเธอมีโอกาสมากมายในการเลือกผู้ชายสักคน ทำไมต้องเลือกคนที่ดูจน ๆ น่าสงสารแบบนี้?”“แต่ก็เหมาะสมแล้ว คนแบบนี้เท่านั้นที่จะเป็นลูกเขยของไนส์เวลล์”“ใครจะอยากเป็นผู้ชายลับ ๆ”รีอายังพูดต่อไปไม่หยุดฮาร์วีย์เริ่มขมวดคิ้วหลังจากฟังสิ่งที่พวกเขาพูดเขาคิดว่าพวกเขาคงจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะเริ่มประณามเธอทันทีที่พวกเขาเปิดปากในขณะนั้นโอเวนเดินเข้ามาหาพวกเขาและหัวเราะเสียงดัง“โรซาลี ฉั
“ว้าววว”พนักงานร้านสองสามคนตกใจนั่นคือบัตรแพลตตินั่ม!แต่มันก็เทียบได้กับเอเม็กซ์ แบล็คการ์ด แต่ก็ยังเป็นสัญลักษณ์ของตัวตนและสถานะของบุคคลนั้น คนที่เป็นเจ้าของบัตรใบนี้ได้นั้นแสดงว่ามีทรัพย์สินมูลค่าหลายพันดอลลาร์มีไม่เกินร้อยคนในนิอัมมี่หลังจากที่ตกใจครู่หนึ่ง พนักงานร้านค้าก็โค้งคำนับต่อหน้าเขาและพูดว่า “คุณสุภาพบุรุษที่เคารพ ด้วยการ์ดใบนี้เราสามารถขาย ‘มรกตแฟนตาซี’ ให้คุณได้ค่ะ”เสียงของพวกเขาไม่ค่อยได้ยินเท่าไหร่ แต่ผู้คนในร้านขายเครื่องประดับในบริเวณใกล้เคียงก็มองไปยังทิศทางของพวกเขา พวกเขาไม่คิดว่าสินค้าลิมิเต็ดเอดิชั่นอย่าง ‘มรกตแฟนตาซี’ จะขายหมดแล้วภายในเวลาไม่กี่วันหลังจากวางจำหน่ายหลังจากได้ยินแบบนั้น โอเว่นก็มองและยิ้มให้โรซาลีอย่างหยิ่งผยอง“โรซาลี อย่างน้อยเธอควรมีมาตรฐานในการมองเลือกผู้ชายหน่อยนะ เธอไม่เพียงแค่หาผู้ชายดี ๆ ไม่ได้ แต่คาดหวังให้เขาซื้อสร้อยคอแบบนี้ให้เธองั้นเหรอ”รีอาเกาะแขนสามีของเธอแน่น“โอ้ ที่รัก ขอบคุณมากนะคะ ฉันรู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด!”“แพ็คมันให้เรียบร้อย”โอเว่นหัวเราะแต่สายตามองไปยังฮาร์วีย์ยอร์กตลอดเวลาแม้ว่าโ
รีอาหัวเราะขบขัน“โอ้ โรซาลี ฉันจำได้ว่าเธอเคยพูดสมัยเรียนมหาวิทยาลัยว่าเธออยากจะเจอเจ้าชายที่มีเสน่ห์”“แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น? เธอไม่อายที่จะพาเด็กเลี้ยงของเธอมาใช้เงินของตัวเธอเองซื้อของแบบนี้เหรอ?”โรซาลีมองไปที่รีอาด้วยสีหน้าเย็นชาราวกับน้ำแข็งจากนั้นก็ส่ายหัวไปมา“ฮาร์วีย์ อย่าปล่อยให้คนพวกนี้มาทำลายวันของเรา ไปกันเถอะ ช่างสร้อยคอนี้เถอะ”ฮาร์วีย์พยักหน้า เขามาที่นี่เพื่อซื้อของกับโรซาลีและไม่อยากจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่เช่นนี้ เขาหันหลังกลับพร้อมที่จะจากไปโอเว่นหัวเราะเบา ๆ“แล้วบัตรเอเม็กซ์ แบล็คการ์ดนี่ก็คงจะเป็นของปลอม ฉันคิดว่างั้น?”“ฉันได้ยินมาว่าบัตรเอเม็กซ์ แบล็คการ์ด ปลอมราคาเพียงยี่สิบห้าดอลลาร์เท่านั้น บัตรนี้ก็ดูเหมือนจริงอยู่หรอก ฉันโชคดีจริง ๆ ที่ได้เจออะไรแบบนี้”ฮาร์วีย์หยิบบัตรของเขากลับมาและมองไปที่โอเว่น“ต่อให้มันอาจจะเป็นของปลอม แล้วคุณจะทำไม?”“ฉันไม่สามารถทนมองคนที่ยังแสร้งทำตัวอวดรวยแม้ว่าพวกเขาจะไม่มีเงินก็ตาม”โอเว่นถอนหายใจ“ฉันไม่รู้ว่าโรซาลีตาบอดถึงขนาดที่ว่าเธอคบกับคนแบบคุณ”เห็นได้ชัดว่าโอเว่นยังคงให้ความสนใจโรซาลีในช่วงเวลานั้น การได้เห็นเ
โรซาลีส่ายหัวเธอชอบสร้อยคอเส้นนี้ แต่ราคาเกินกว่าที่จะรับได้ไม่ใช่แค่ลูกเขยแบบฮาร์วีย์ เธอก็ไม่สามารถนำเงินสดออกมาได้มากขนาดนั้นในตอนนี้โรซาลีดึงฮาร์วีย์ออกจากร้านขายเครื่องประดับฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่พูดอะไร เขารู้ว่าโรซาลีชอบสร้อยคอเส้นนั้นจริง ๆสร้อยคอเส้นนั้นราคาสูงมาก แต่นั่นก็ไม่ได้หนักหนาอะไรสำหรับฮาร์วีย์ เขาคิดว่าจะซื้อแล้วมอบให้เธอในภายหลังในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน โอเว่นและรีอาก็เดินตรงมาหาพวกเขารีอาดูเหมือนจะลืมความอับอายที่เธอได้เจอเมื่อกี้แล้วพูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “โอ้ โรซาลี มันต้องเป็นโชคชะตาแน่ ๆ ที่เราได้เจอกันในนิอัมมี่ ทำไมเราไม่หาที่นั่งพูดคุยกันสักหน่อย”นับตั้งแต่ที่รีอาแต่งงานกับโอเว่น สิ่งเดียวที่เธอไม่พอใจเขาคือช่วงเวลาที่เขาพยายามตามจีบโรซาลีในช่วงที่พวกเขาอยู่ในมหาวิทยาลัยตอนนี้คือโอกาสดีที่จะฟาดฟันโรซาลีอีกครั้ง ทำไมเธอจะต้องปล่อยมันไปง่าย ๆ แบบนั้นล่ะ?ในขณะนั้นโอเว่นดูเหมือนจะลืมความอับอายก่อนหน้านี้เช่นกัน“ใช่ หลายปีแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน! เราพูดคยกันสักหน่อยเผื่อในอนาคตอาจจะมีโอกาได้ทำงานร่วมกัน”“โอ้ ขอโทษที ฉันลืมไป ฉันเกรงว่าผู้ชายขอ
เห็นว่าฮาร์วีย์เริ่มรู้สึกหงุดหงิด ผู้จัดการก็ไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอะไรอีกต่อไปและพยักหน้าให้พนักงานรีบดำเนินการต่อไป“ได้ครับ!”พนักงานของร้านรีบเก็บ “มรกตแฟนตาซี” และส่งมอบให้ฮาร์วีย์ด้วยความเคารพมีพนักงานของร้านที่หน้าตาสะสวยกว่าคนอื่น ๆ คอยส่งสายตาให้ฮาร์วีย์ และแตะมือเขาเล็กน้อยฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะสบตาไม่กี่นาทีต่อมา ฮาร์วีย์ก็กลับมาพร้อมกับกล่องบูติกในมือในขณะนั้นทั้งสามคนยังคงสนทนากันอยู่แต่โรซาลีไม่อยากจะเสวนากับสองคนนี้ด้วยซ้ำ เธอต้องทนอยู่อย่างไม่เต็มใจที่จะเผชิญหน้ากับตระกูลตระกูลฮอว์กินส์แห่งมอร์ดูในขณะนั้นฮาร์วีย์เดินยิ้มเข้าไปหาโรซาลีพร้อมกล่องในมือและมอบให้กับเธอ“พรุ่งนี้คุณจะกลับแล้ว นี่เป็นของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ แทนคำขอบคุณ ผมยินดีต้อนรับคุณในครั้งต่อไปถ้าคุณมาที่นิอัมมี่ในฐานะแขกของผม!”โรซาลีรู้สึกปลาบปลื้ม การที่ฮาร์วีย์จะซื้อของขวัญให้เธอนั้น มันมีหมายความว่าโรซาลีคงมีควมสำคัญในใจของเขาใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงโดยไม่รู้ตัว“ขอบคุณ”ในขณะที่เธอพูดนั้นเธออยากรู้ว่าฮาร์วีย์ซื้ออะไรให้เธอ เธออยากจะเปิดกล่องดู“อย่าเพิ่งเปิด”ฮาร์วีย์ยิ้ม“มันไ
‘ผู้ชายลับ ๆ ของโรซาลีสามารถซื้อสร้อยคอมูลค่าแปดล้านดอลลาร์ได้ยังไง!’‘ขโมยมาแน่นอน!’‘ไม่แปลกใจที่ชายคนนี้ยืนกรานที่จะให้โรซาลีเปิดกล่องของขวัญหลังจากที่เธอกลับบ้านเพราะกลัวจะถูกจับได้!โอเว่นหัวเราะเยาะและมองไปที่โรซาลี “เธอเปลี่ยนไปมากโรซาลี รสนิยมของเธอสุดจะพรรณนาจริง ๆ ตอนนี้เธอชอบหัวขโมยนี้อยู่งั้นหรอ?”“แต่นายก็ค่อนข้างชำนาญในการลักขโมยจริง ๆ ! ในเวลาเพียงไม่กี่นาทีคุณสามารถได้ของมูลค่าแปดล้านดอลลาร์! น่าทึ่งมาก!”สีหน้าของโรซาลีเยือกเย็นลง เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “โอเว่น ฉันขอเตือน ระวังลิ้นของนายไว้บ้างก็ดี! เลิกพูดเรื่องไร้สาระดีกว่า”“เรื่องไร้สาระงี่นเหรอ? ฉันเนี่ยนะ?” โอเว่นหัวเราะออกมาเสียงดังจากนั้นเขาก็ปรบมือและพูดเสียงดังว่า “ทุกคนมาดูนี่สิ! มีคนขโมยของ! สร้อยคอมูลค่าแปดล้านดอลลาร์ถูกขโมยมา นี่มันเรื่องน่าตื่นเต้นยิ่งกว่าในหนังซะอีก! อย่าปล่อยให้เขาหนีไป!”เสียงประกาศของโอเว่นทำให้เกิดเหตุการณ์ชุลมุน...คนกลุ่มหนึ่งล้อมรอบฮาร์วีย์ทันทีและพวกเขาก็ชี้นิ้วไปที่ฮาร์วีย์หลายคนอดไม่ได้ที่จะอิจฉาหลังจากที่พวกเขาเห็นนางฟ้าที่ดูเย็นชายืนอยู่ข้าง ๆ ฮาร์วีย์“อย่ามีความ