“ทำสิ ถ้านายทำได้! ฉันอยากเห็นว่านายมีอำนาจมากแค่ไหน” อีวอนน์สบถออกมา ดวงตาลุกโชนด้วยความเกลียดชังที่มีต่อผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ“เอาล่ะ อย่าคิดว่าฉันจะลืมสิ่งที่พวกเธอทำ! ฉันจะให้พวกเธอสองคนชดใช้หลังจากยืนยันตัวตนของฉันแล้ว!” ไวแอตต์รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย เขาไม่สามารถทำอย่างอื่นได้แม้ว่าเขาจะทำมันมากก็ตาม เขาจ้องมองพวกเธออีกครั้ง จากนั้นก็ออกจากบริษัทไปอย่างรวดเร็วในห้องทำงานของท่านประธาน เวนดี้และอีวอนน์มองหน้ากันด้วยสายตาว่างเปล่า พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น“มิสซาเวียร์ มันเกิดอะไรขึ้น? ตอนนี้มิสเตอร์ยอร์กอยู่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่า?” เวนดี้รู้สึกกังวล ฮาร์วีย์ไม่เข้าออฟฟิศมาช่วงสองสามแล้ว จู่ ๆ ก็มีการแต่งตั้งประธานคนใหม่ ฮาร์วีย์ยังปลอดภัยดีใช่ไหม?“ท่านประธานน่าจะสบายดี” อีวอนน์พูดอย่างลังเล เธอกดโทรศัพท์หาฮาร์วีย์อย่างรวดเร็ว แต่เขาไม่รับสาย“เราจะทำอย่างไรดี?” เวนดี้เริ่มตื่นตระหนกอีวอนน์สูดหายใจเข้าลึก ๆ บังคับให้ตัวเองสงบลง “ไปเถอะ ออกไปจากที่นี่กันก่อน ไปที่อพาร์ตเมนต์ของฉันปลอดภัยกว่าที่นี่ ฉันจะพยายามติดต่อมิสเตอร์ยอร์กก่อนที่จะทำอย่า
“แก…” หัวหน้าพวกอันธพาลกำลังตื่นตระหนกตกใจกลัว ผู้ชายตรงหน้าดูใจเย็นนิ่งลึกเกินไป! ลูกน้องเขาไม่มีใครเอาชนะเขาได้เลย แล้วเขาควรทำยังไง?“อะไร…แกต้องการอะไร” หัวหน้าพวกอันธพาลพร่ำพูดออหมาอย่างกลัวสุดชีวิต“ความจริง” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น “ถ้าแกบอกสิ่งที่ฉันอยากรู้ฉันจะปล่อยให้แกมีชีวิตอยู่ต่อไป ถ้าคุณไม่ล่ะก็ อย่ามาโทษแล้วกันถ้ามีอะไรเกิดขึ้น”“ได้สิ ได้แน่นอน…” หัวหน้าอันธพาลมีเหงื่อผุดบนใบหน้าของเขา ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขามีรังสีที่น่ากลัวจนเขาก้มหน้าลง “ บ…บอส! ไม่ว่าคุณจะอยากรู้อะไร ผมจะบอกคุณทุกอย่าง!”“ผู้หญิงคนหนึ่งสั่งให้เรามาจัดการกับคุณ เธอดูรวยมาก และมีเพียงคำสั่งเดียวคือทำยังไงก็ได้คุณพิการ ถ้าคุณไม่ยอมก็จบชีวิตคุณซะ”“จบชีวิตของฉัน?” ฮาร์วีย์หัวเราะลั่น “เธอมาจากตระกูลยอร์กใช่ไหม?”“เราไม่รู้ เราเพียงทำตามคำสั่งเพื่อให้ได้เงินเท่านั้น แต่ผมมีรูปถ่ายของเธอที่ลูกน้องคนหนึ่งแอบถ่ายไว้” หัวหน้าพวกอันธพาลรีบยื่นโทรศัพท์ของเขาให้ฮาร์วีย์ฮาร์วีย์มองไปที่ภาพถ่ายนั่น ผู้หญิงคนนี้อยู่ในวัยห้าสิบ และค่อนข้างดูคุ้นเคย แต่ฮาร์วีย์จำชื่อของเธอไม่ได้“ญาติห่าง ๆ ของตระกูลยอร์ก
ถนนในเมืองนิอัมมี่ดูมีชีวิตชีวาในช่วงเวลายามค่ำคืน ตามคำสั่งของไทสันผู้ชายหลายร้อยคนตระเวนไปทั่วตามท้องถนน ทั้งโรงแรมขนาดใหญ่ คลับเฮาส์ และสถานบันเทิงต่าง ๆ ไม่ว่าไวแอตต์จะซ่อนตัวอยู่ที่ไหน พวกเขาก็จะหาให้เจอในช่วงเวลานี้ไวแอตต์อยู่ที่อพาร์ตเมนต์ของเซซิเลียวันนี้แม่มดเฒ่าไม่ได้มากวนเขา เขาจึงรีบไปซื้อยาเม็ดสีฟ้า พร้อมที่จะทำลายอุปสรรคต่าง ๆ ในช่วงเวลาแสนสุขกับเซซิเลียเซซิเลียไม่รีบร้อน เธอเตรียมอาหารค่ำใต้แสงเทียนอย่างดี และทั้งสองก็เพลิดเพลินกับอาหารของพวกเขาไวแอตต์เป็นคนใจร้อน แต่สำหรับเซซิเลียแล้วเขารอได้ ในสายตาของเขาเซซิเลียเหมือนหนูที่ติดกับดักของเขาแล้ว“เซซิเลีย ไม่รู้ทำไมผมรู้สึกสบายใจเวลาที่ได้อยู่ใกล้ ๆ คุณ?” ไวแอตต์เอนกายลงบนโซฟา เขาหลับตาลงด้วยความสุขขณะเซซิเลียนวดศีรษะให้เขาการมีของหญิงสาวสวยนวดผ่อนคลายให้แบบนี้เหมือนได้ขึ้นสวรรค์จริง ๆ เซซิเลียรู้สึกสับสน แต่เธอก็ยังส่งยิ้มให้เขา “ถ้าคุณรู้สึกผ่อนคลาย คุณจะตอบแทนฉันอย่างไร?”ไวแอตต์ยิ้มเยาะเธอ “ไม่ต้องกังวล ถ้าคุณทำให้ผมมีความสุข ผมจะปฏิบัติกับคุณอย่างดี พรุ่งนี้ไปบริษัทกับผม จากนี้ไปคุณเป็นเลขาของผม บริการ
ชายฉกรรจ์หลีกไปยืนข้าง ๆ เพื่อให้ไทสันเข้ามาข้างใน และเขาก็ย่างสามขุมเข้ามาอย่างน่ากลัว เขาเหลือบมองไปที่ไวแอตต์และหัวเราะ“ใช่ เราอยากได้เงิน แกให้เงินเราสักสองสามล้านดอลลาร์ติดกระเป๋าเงินไว้หน่อยเป็นไง?”“ฉันแค่ล้อเล่น และพวกนายคิดว่าฉันจริงจังเหรอ? พวกนายกล้าบุกเข้ามาหาฉันเพื่อเงินงั้นเหรอ? พวกนายคิดว่าฉันเป็นใคร?” ไวแอตต์หรี่ตามองพวกเขาเขม่ง การเจรจาจะง่ายมากถ้าสิ่งที่พวกมันต้องการคือเงิน แน่นอนว่าใคร ๆ ก็รู้เกี่ยวกับตัวตนของเขา ตอนนี้เขาชักสงสัยแล้วว่าพวกมันจะกล้าแตะต้องตัวเขาในฐานะประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ไหม?“ฉันไม่สนว่าแกเป็นใคร! ถ้าแกไม่ส่งเงินมาให้ฉัน ฉันจะทำให้กระดูกของแกแหลกคามือฉัน! แกควรคิดได้ด้วยตัวเองนะ” ไทสันคำรามลั่น และเตะโต๊ะกาแฟจนหัก“อ๊า!” เซซิเลียร้องเสียงหลงตกใจจนร่างกายของเธอสั่นเทา“เงียบ! ส่งเสียงอีกแล้วฉันจะฉีกปากเธอ!” ไทสันจ้องมองเซซิเลียอย่างเย็นชาใบหน้าของเซซิเลียเปลี่ยนเป็นซีดขาวทันที และเธอก็ปิดปากอย่างรวดเร็วไวแอตต์ถลกกางเกงของเขาขึ้นเล็กน้อยหลังจากเห็นสถานการณ์ตรงหน้าที่ไทสันแสดงท่าทีดุดันออกมา ไม่ว่าเขาจะอยู่ในตำแหน่งไหนก็ไม่สำคัญ ในตอ
“ฮาร์วีย์… ทำไมขยะไร้ค่าอย่างแกถึงอยู่ที่นี่?” ไวแอตต์คำรามอย่างเกรี้ยวกราดฮาร์วีย์ถูกไทสันชิงพูดซะก่อน “มิสเตอร์ยอร์กเป็นเจ้านายของฉัน ลองไม้ให้เกียรติท่านอีกครั้งสิ และฉันจะทำให้แกเดินไม่ได้อีกต่อไป!”ไวแอตต์นิ่งค้าง ขยะไร้ค่านั่นจะเป็นเจ้านายของใครบางคนได้งั้นเหรอ? ‘เป็นไปได้ยังไง? นี่เป็นเรื่องตลกสิ้นดี! หรือพวกนี้ถูกฮาร์วีย์จ้างมาเพื่อทำให้พวกเราหวาดกลัวหรือเปล่า?’ไวแอตต์หุนหันชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธเกรี้ยว“แกเป็นแค่ลูกเขยที่ไม่มีใครต้องการ! กล้าดียังไงให้คนมาข่มขู่พวกเรา?! แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันเป็นประธานบริษัท ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์! พรุ่งนี้ตระกูลซิมเมอร์จะล้มละลายเพราะแก! แกจะชดใช้ยังไง!”เซซิเลียลุกขึ้นและมองไปที่ฮาร์วีย์ “ฉันจะบอกแมนดี้เรื่องนี้ และนายก็จะถูกไล่ออกจากตระกูลแน่นอน นายจะไม่มีแม้แต่ที่ ๆ จะให้นายขออาหารเขากินอีกต่อไป”หลังจากที่เห็นฮาร์วีย์ ไวแอตต์และเซซิเลียก็ทำตัวเย่อหยิ่งมากกว่าเดิมถึงสิบเท่าในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์ก็เป็นแค่ลูกเขยที่เกาะเขากิน ใคร ๆ ก็สามารถเหยียบย่ำดูถูกเขาได้ ใครบ้างที่จะรู้สึกเกรงกลัวลูกเขยอย่างเขา?ฮาร์วีย์มองไปที่ไวแอตต
ในตอนนั้นเองเซซิเลียยับคงนั่งอยู่บนพื้นด้วยท่าทางตกใจ ผู้หญิงคนนี้ทำตัวมีทิฐิมาโดยตลอด นั่นทำให้เธอตระหนักถึงเหตุการณ์ตรงหน้า‘ฮาร์วีย์เป็นนายใหญ่ของพวกมันจริง ๆ งั้นเหรอ? แล้วยังอีกคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ายังให้ความเคารพเขามากอีกด้วย จะเป็นไปได้ยังไง? เขาก็เป็นแค่ลูกเขยของซิมเมอร์ที่ไม่มีใครต้องการ!’‘ตลอดสามปีที่ผ่านมา เมื่อใดก็ตามที่ฉันไปบ้านของแมนดี้ ขยะไร้ค่านี้มักจะต้องล้างเท้าหรือห้องน้ำอยู่ ฉันยังสั่งให้ไอ้ขยะคนนี้มาคอยขัดรองเท้าซักถุงเท้าที่สกปรกของฉันด้วยซ้ำ แต่…ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเป็นหัวหน้าพวกอันธพาลพวกนี้ได้... ’เหตุการณ์นี้ทำให้เซซิเลียตกใจมาก ตอนนี้เธอได้รู้จักตัวตนของเขามากขึ้น แล้วแบบนี้ฮาร์วีย์จะจบชีวิตเธอลงที่นี่ไหม?เซซิเลียรู้สึกหวาดกลัวต่อความปลอดภัยในชีวิตของเธอ พวกนี้อาศัยอยู่ตามท้องถนน ทั้งโหดร้ายและทารุณ ถ้าพวกมันทำอะไรสักอย่างจริง ๆ ก็ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเธอหายตัวไป“ฮาร์วีย์…มิสเตอร์ยอร์ก…” เซซิเลียคุกเข่าตรงหน้าฮาร์วีย์และกอดขาของเขาสะอื้นไห้อ้อนวอน“ฉันผิด…ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ ” เซซิเลียรู้สึกละอายใจ เธอไม่คิดว่าวันหนึ่งเธอจะต้องคุกเข่าต่อหน
ที่ออฟฟิศของซีอีโออีวอนน์และเวนดี้ต่างนั่งเงียบ เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงประตูถูกผลักเปิดออก พวกเขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกันบุคคลที่ยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขาคือหญิงมีอายุ อีวอนน์และเวนดี้ต่างประหม่าเล็กน้อยเนื่องจากรังสีของผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างน่ากลัว การปรากฏตัวของเธอไม่เหมือนคนทั่วไป และอำนาจแผ่ปกคลุมไปทั้งห้องอีวอนน์ที่มาจากพื้นเพที่มั่นคงแล้วก็ยังถูกแช่แข็งนิ่งค้าง ในขณะที่เวนดี้ที่มาจากครอบครัวธรรมดาก็ไม่กล้าพูดอะไรธีอาจ้องมองไปที่อีวอนน์ และเวนดี้ เลขาของประธานช่างน่ารัก ไม่น่าแปลกใจที่ไวแอตต์ชายหนุ่มในโอวาทของเธอไม่ได้กลับบ้านเมื่อคืนนี้“คุณเป็นใคร? นี่คือออฟฟืศของซีอีโอ คุณจะเดินเข้ามาแบบง่าย ๆ แบบนี้ได้ยังไง?” อีวอนน์สงบสติอารมณ์ และถามพลางเลิกคิ้วขึ้นธีอามองไปที่อีวอนน์อย่างดูถูกเหยียดหยาม “ผู้หญิงอย่างเธอมีสิทธิ์อะไรมาถามว่าฉันเป็นใคร? บอกให้ประธานของเธอออกมาพบฉัน!”เมื่ออีวอนน์ได้ยินคำพูดของเธอก็ขมวดคิ้วยุ่ง สองสามวันที่ผ่านมานี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่?เมื่อวานนี้ไวแอตต์โผล่มาที่นี่แล้วยังแสร้งทำเป็นตัวเป็นท่านประธาน วันนี้ผู้หญิงคนนี้ที่ดูมีอำนาจเข้ามา และทำตัวหยาบคายอีกเธอม
“ฉันไม่รู้ว่าผู้ชายของคุณทำมาจากขยะส่วนไหน แต่คุณไม่ต้องกังวลฉันไม่สนใจที่จะแย่งผู้ชายสกปรกของคุณมาแน่นอน!” แม้ว่าริมฝีปากของอีวอนน์จะมีเลือดซึมออกมา แต่เธอก็ไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไปในขณะนั้นเวนดี้รู้ว่าเธอต้องก้าวเข้ามาช่วย ไม่อย่างนั้นอีวอนน์อาจถูกทำร้ายจนตายได้ เธอไม่กล้าสู้และทำได้เพียงพุ่งเข้าหาอีวอนน์และยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอพูดว่า “มิสซาเวียร์ อย่าพูดอะไรอีกเลย รอให้ท่านประธานกลับมาก่อน คุณไม่สามารถจัดการปัญหาได้ด้วยตัวเองเสมอไป เขาคือประธาน หลังจากนั้น…”“เธอกำลังปกป้องหล่อน และเธอยังอ้างว่าเธอไม่ได้แย่งผู้ชายของฉันไปงั้นเหรอ?” ธีอาหัวเราะอย่างเยือกเย็นแล้วหันไปมองเวนดี้ “เธอคุกเข่าลงเหมือนกัน นังหมูตัวเมีย ไม่งั้นฉันจะสั่งสอนให้เธอด้วย!”เวนดี้รู้สึกขัดแย้ง แต่เมื่อเธอเห็นอีวอนน์เจ็บปวดเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากคุกเข่าลง ถ้าเธอยังดื้อรั้นต่อไปเธอก็จะเหมือนอีวอนน์ ธีอารู้สึกสะใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็นผู้หญิงสองคนที่แย่งชายของเธอไปคุกเข่าลงต่อหน้าเธอไอ้แมงดานั่นคิดจริง ๆ งั้นเหรอย่าจะหนีจากเธอได้? เขาคิดว่าจะได้ทุกสิ่งที่ต้องการทุกเมื่อหลังจากเป็นซีอีโองั้นเหรอ? เขา