“ลูกต้องไม่เก็บผู้ชายแบบนี้ไว้กับลูก ตราบใดที่ลูกหย่ากับเขาแม่จะหาลูกเขยที่ดีและเชื่อฟังกว่าเขา!”“นอกจากนี้เขาอาจติดโรคมาก็ได้ ถ้าคุณได้รับเชื้อจากเขาล่ะ? มันน่ากลัวมาก!”ลิเลียนตบลงที่หน้าอกของเธออย่างไม่หยุดหย่อน และเธอก็ดูตกใจมากเมื่อคิดเรื่องนั้น หากมีเรื่องอื้อฉาวแบบนี้ ผู้อาวุโสซิมเมอร์จะปฏิเสธครอบครัวของเธอ และไล่พวกเขาออกจากซิมเมอร์อย่างแน่นอน“ลองคิดดูสิ ตอนนี้แซ็คกังวลว่าจะไม่มีโอกาสทำให้ลูกตกต่ำ! หากเขารู้เหตุการณ์นี้ เขาจะต้องหาข้อผิดพลาดของลูกอย่างแน่นอน!“มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่ลูกจะได้รับสถานะนี้ในซิมเมอร์อย่างในตอนนี้ ลูกไม่ควรทำลายอนาคตของลูกเพียงเพราะผู้ชายที่เป็นเพียงขยะไร้ค่า!”“คุณแม่คะ หยุดพูดเถอะค่ะ!”แมนดี้รู้สึกกังวลมากในตอนนี้ มีอยู่ช่วงหนึ่งเธอนึกถึงแววตาที่เอลล่ามองฮาร์วีย์ ในอีกมุมหนึ่งเธอคิดถึงฮาร์วีย์มองเธออย่างไร ในบางครั้งภาพแบบนั้นก็เข้ามาในหัวของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะเดาว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนที่ผ่านมาเธออยากจะเชื่อฮาร์วีย์ แต่เธอจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร? ผู้ชายคนนั้นไม่อธิบายอะไรเลย“ยัยโง่ ลูกเชื่อสิ่งที่เขาพูดจริง ๆ เหรอ? แม่เคยผ่านเรื่องนี้มาแล
ในห้องทำงาน ฮาร์วีย์นอนบนพื้น เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อไปเขาเข้าใจความรู้สึกของแมนดี้ ถ้าเป็นเขา เขาก็คงไม่อยู่นิ่งเหมือนกันนอกจากนี้แม่ยายของเขาอาจทำให้เรื่องต่าง ๆ แย่ลับหลังโดยเป็นการพูดเกินจริง เหตุการณ์น่าจะเลวร้ายลง***วันรุ่งขึ้นในช่วงเวลาอาหารเช้า ฮาร์วีย์เตรียมอาหารเช้าตั้งแต่เช้าเพราะเขาต้องการเอาใจแมนดี้แต่แมนดี้ไม่ได้กินอาหารเช้าที่เขาเตรียมไว้ด้วยซ้ำ เธอแค่ฉีกสัญญาหย่าต่อหน้าเขาฮาร์วีย์ขมวดคิ้วและไม่พูดอะไรเพราะเขารู้ว่ามันคงจะไม่จบง่าย ๆ แบบนี้ตามที่คาดไว้แมนดี้พูดอย่างเย็นชาว่า “ตอนนี้ฉันจะลืมเรื่องการหย่าไปก่อน แต่คุณต้องสัญญากับฉันเรื่องหนึ่ง”“เรื่องอะไรครับ? ผมจะสัญญา” ฮาร์วีย์พูดอย่างรวดเร็ว“คุณไม่ได้ถามฉันด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร แต่คุณสัญญากับฉันเร็วแบบนี้ คุณไม่กลัวว่าฉันอาจขอให้คุณไปทำสิ่งผิดกฎหมายบ้างหรือ?” แมนดี้รู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงสงบนิ่งฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “ผมว่าผมรู้จักคุณดี คุณจะไม่ขออะไรมากเกินความจำเป็น”“อย่าหัวเราะอย่างมีความสุขที่นี่!” แมนดี้พูดอย่างเย็นชา “ไปยืมเงินอีกแปดแสนดอลลาร์มาให้ฉัน นอกจากนี้คุณต้องเขียนสัญญาให้ชั
ในขณะที่ลิเลียนวางแผนเพื่อให้เขายืมเงินอีกแปดแสนดอลลาร์เพื่อการใช้จ่ายของตัวเธอเอง ก็เกิดเหตุการณ์ครั้งใหญ่ขึ้นที่สนามบินนิอัมมี่มีเที่ยวบินไม่มากมาลงสนามบินนิอัมมี่ และส่วนใหญ่มาจากจังหวัดใหญ่ ๆ ในขณะนั้นชายผู้มีเสน่ห์ในชุดสูททรงสลิม ผมของเขาถูกเซ็ตไว้อย่างดีกำลังยืนอยู่ที่ประตูผู้โดยสารขาเข้า เขาเอามือไพล่หลังเขาไม่เล่นโทรศัพท์ แต่ถือช่อดอกกุหลาบโดยเอามือไพล่หลัง ดูท่าทางเย็นชาสาว ๆ หลายคนที่เดินผ่านไปมาก็อดไม่ได้ที่จะส่งสายตาเป็นประกาวเมื่อเห็นเขาทุกวันนี้หายากเหลือเกินที่จะเห็นผู้ชายไม่เล่นโทรศัพท์ขณะรอใครบางคนที่ประตูผู้โดยสารขาเข้า ท่าทางนั้นทำให้สาว ๆ หลายคนหลงเสน่ห์หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนเดินออกมาจากประตูผู้โดยสารขาเข้ามีบอดี้การ์ดแปดคนในชุดสูทสีดำเดินนำหน้าเคลียร์ทาง หลังจากนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวัยห้าสิบปีเดินออกมาจากประตูผู้โดยสารขาเข้า เธอมีรูปร่างที่สมบูรณ์และดูร่ำรวย แต่เธอก็ยังถือว่าค่อนข้างผอม แม้ว่าเธอจะเข้าสู่วัยชรา แต่เธอก็ยังคงแต่งหน้าหนาเตอะ ทั้งยังสวมใส่เครื่องประดัยหรูหราใหม่ประจำฤดูกาลทั้งที่มีและลำคอเพียงแค่การเดินของเธอก็ดูมีอำนาจและมีอิทธิพล
ณ คฤหาสน์ซิมเมอร์ฮาร์วีย์ไปที่ธนาคารเพื่อกดเงินสดแปดแสนดอลลาร์เมื่อเขาโยนถุงพลาสติกพร้อมเงินสดลงบนโต๊ะกาแฟ ดวงตาของ ลิเลียนก็แดงก่ำเธอรีบเปิดดูดูธนบัตรสีน้ำเงินในนั้นทันที หลังจากที่เธอมั่นใจว่าธนบัตรเป็นของจริงเธอก็ยิ้มออกมาได้“แล้วไหนสัญญาของนายล่ะ? นายไม่ได้พูดเหรอว่านายจะรับผิดชอบหนี้สินทั้งหมดด้วยตัวเอง?” ลิเลียนเงยหน้าขึ้นและพูดกับเขาฮาร์วีย์หยิบเอกสารที่เตรียมไว้ออกมา เขาไม่เพียงเซ็นเอกสาร แต่ยังมีลายเซ็นของทนายความด้วย สรุปได้ว่าเงิน 1.6 ล้านดอลลาร์เป็นหนี้สินของฮาร์วีย์ และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแมนดี้ลิเลียนมองเอกสารนั้น จากนั้นเธอก็โทรไปสอบถามจากผู้เชี่ยวชาญ เธอก็เก็บสัญญานั้นไว้อย่างมีความสุขสัญญาดังกล่าวเธอสามารถวางใจได้และมีความสุขกับการใช้จ่ายเงิน เธอสามารถมีชีวิตที่หรูหราฟุ่มเฟือยได้ วิธีการที่เขาจะจ่ายหนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับเธอ จากนั้นเธอก็แค่รอจนกว่าแมนดี้จะคิดได้เอง และไล่ฮาร์วีย์ออกจากครอบครัว“คุณคิดว่าฉันค่อนข้างโหดร้ายที่ทำเรื่องแบบนี้เหรอ?” แมนดี้พูดขณะที่เธอมองไปที่ฮาร์วีย์ แมนดี้ยังไม่ได้เหลือบมองไปที่เงินตรงหน้าด้วยซ้ำก่อนหน้านี้เธอเสียใจเล็กน้
สีหน้าของลิเลียนเปลี่ยนไปจนสื่อได้หลายความหมาย ตอนนี้เธอลุกขึ้น และชี้ไปที่ฮาร์วีย์ “ไอ้ขยะไร้ค่า อย่าคิดว่าเรื่องมันจะจบลงเพียงแค่นายเอาเงินแปดแสนดอลลาร์มาได้ บอกอะไรให้นะ นายควรไปยืมมาอีกสักแปดแสน ไม่สิ นายต้องไปหามาอีก 1.6 ล้านดอลลาร์! และนายต้องเป็นคนใช้หนี้ทั้งหมดด้วยตัวเอง!”“ได้สิครับ ไม่มีปัญหา แต่เราอาจต้องรออีกสักสองสามปี ผมเพิ่งยืมเงิน 1.6 ล้านดอลลาร์จากเพื่อน เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะให้ผมยืมเงินไม่หยุดหย่อน จริงไหมครับ?” ฮาร์วีย์บอกออกไป“แก...” สีหน้าของลิเลียนเปลี่ยนไปอีกครั้ง เธอรีบพูดต่อทันทีว่า “แกเป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ และตอนนี้แกได้งานแล้ว แกต้องให้เงินรายเดือนกับฉัน และฉันจะเป็นคนจัดการเงินเดือนให้แกทุกเดือน!”“คุณแม่ครับ ถ้าคุณแม่ต้องการแบบนั้รจริง ๆ ผมสามารถให้บัตรจ่ายเงินสดของผมกับคุณแม่ได้” ฮาร์วีย์ยิ้ม ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเขาในทันใดนั้นเอง ซีนเธียร์ซึ่งกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ข้าง ๆ เธอทนไม่ได้อีกต่อไป ถ้าแม่ของเธอเอาบัตรเงินสดของพี่เขยนั่นก็หมายความว่าแม่ของเธอต้องการเงินเดือนของเขา ถ้าเป็นแบบนั้นพวกเขาจะไม่สามารถไล่เขาออกจากซิมเมอร์ได้ในห้องนอน ซีน
ตอนแรกแซ็คสงบสติอารมณ์ตัวเองไว้ แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถกลั้นตัวเองได้อีกต่อไป เขาจ้องไปที่ฮาร์วีย์และพูดอย่างโกรธแค้นว่า “ไอ้สวะ! แกมันหน้าด้านที่สุด! แกจะเป็นประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ได้ยังไง! แกไม่คิดว่าพวกเขาจะมาเอาเรื่องแกหรือไงถ้าเรื่องนี้เพร่งพรายออกไป?”ทุกคนไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฮาร์วีย์จะมีตำแหน่งเป็นประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ จะเป็นไปได้อย่างไร?ก่อนหน้านี้ฮาร์วีย์อ้างว่าตัวเองเป็นซีอีโออย่างหน้าไม่อายเมื่อดอน แซนเดอร์ ขอแมนดี้แต่งงาน แล้วเกิดอะไรขึ่นล่ะ? สุดท้ายแล้วก็เป็นเพียงเรื่องตลกร้ายกาจตอนนี้เขากล้าพูดแบบนั้นอีก เขาไร้ยางอายที่สุดแมนดี้ยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาทนไม่ได้อีกต่อไป เธอก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “คุณปู่ ฮาร์วีย์อาจจะใช้บัตรสมาชิกของเจ้านายของเขา...”“คนที่ให้รถปอร์เช่มันมาขับใช่ไหม?” ผู้อาวุโสซิมเมอร์พยักหน้าเข้าใจ เขาเชื่อคำอธิบายนั้นรถหรูอย่างปอร์เช่ยังให้ฮาร์วีย์ใช้ขับได้แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงคนขับรถก็ตาม มันเพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าเจ้านายของเขาร่ำรวยจริง ๆนอกจากนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคนที่จะสมัครบัตรสมาชิกที่มีชื่อเสียงที่สุดอย่างโรงแรมแกรนด์นิ
“จำไว้ นี่ต้องเป็นครั้งสุดท้ายและไม่ควรเกิดขึ้นอีก!” ดวงตาของผู้อาวุโสซิมเมอร์ดูดุร้าย“อย่าคิดว่าแกจะมีสิทธิ์ทำตัวหยิ่งผยองเพียงเพราะตอนนี้แมนดี้บริหารการเงินของบริษัท และเธอก็เป็นผู้จัดการโครงการด้วย อย่าคิดว่าแกพึ่งพาเธอและดูหมิ่นฉันได้”“ฉันสามารถแย่งตำแหน่งนั้นและอำนาจทั้งหมดของเธอกลับมาได้ แกจะไม่มีสิทธิ์ทำตัวหยิ่งผยองอีกต่อไป!”“ผมหวังว่าคุณจะสามารถทำในสิ่งที่คุณพูดได้” หลังจากพูดแบบนั้นฮาร์วีย์ก็เดินจากไปผู้อาวุโสซิมเมอร์ทำอะไรน่าขันอย่างยิ่งตัวตนของแมนดี้ในฐานะผู้จัดการโครงการตอนนี้มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดการอยู่รอดของซิมเมอร์ ก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสซิมเมอร์ให้แมนดี้เป็นผู้จัดการฝ่ายการเงิน ตอนนี้เขาจะทิ้งอนาคตและชะตากรรมของซิมเมอร์ให้ตกอยู่ในความเสี่ยงเพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยแบบนี้งั้นเหรอ? เขาจะไม่ทำแบบนั้นแน่นอน และเขาก็ไม่กล้าที่จะแบบนั้นมองฮาร์วีย์จากด้านหลัง ผู้อาวุโสซิมเมอร์กัดฟันกรอดด้วยความโกรธเกรี้ยวในช่วงสามปีที่ผ่านมา ฮาร์วีย์เป็นคนที่ไม่เคยตอบโต้ใด ๆ แม้ว่าเขาจะถูกดุด่าหรือถูกทุบตีก็ตาม สถานะของเขาไม่ได้แตกต่างจากสุนัขรับใช้มากนัก เขายังมีค่าน้อยกว่
“เอ๊ะ? ยังไง” ผู้อาวุโสซิมเมอร์มองไปที่แซ็คอย่างอยากรู้อยากเห็น หลานชายของเขามักจะมีปัญญา แต่ไม่มีความสามารถ เขาจะมีทางเลือกวิธีอะไรบ้าง? หรือมันเป็นความคิดที่ไม่ดีอีก?“คุณปู่ สาเหตุที่ลูกเขยนั้นหยิ่งผยองเพราะคุณปู่เป็นคนใจอ่อนเกินไป นอกจากนี้คุณปู่ไม่ได้จำกัดอำนาจของแมนดี้”“ผมรู้ว่าแมนดี้ช่วยพวกเราไว้มาก เธอเป็นหลานสาวของคุณปู่ ดังนั้นคุณปู่จึงไม่อยากทำตัวโหดร้าย คุณปู่ไม่สามารถใจแข็งได้เพราะทั้งสองมีความสำคัญต่อคุณปู่ แต่จะไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นเลย ถ้าไม่มีเหตุการณ์พวกนี้” แซ็คพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “งั้นให้ผมเป็นปีศาจเถอะครับ”เมื่อได้ยินแบบนั้นผู้อาวุโสซิมเมอร์ก็ขมวดคิ้ว ‘เขาต้องการให้ฉันทำให้เขาเป็นปีศาจงั้นหรือ?’“จะบอกว่าให้ปู่ยกตำแหน่งซีอีโอให้อย่างงั้นหรือ?” ผู้อาวุโสซิมเมอร์ถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม“คุณปู่ ตราบใดที่ผมเป็นซีอีโอ ผมจะสามารถทานอำนาจของแมนดี้ได้!”“ตอนนี้คุณปู่ไม่คิดว่าตอนนี้แมนดี้มีความทะเยอทะยานมากเลยเหรอครับ? แม้ว่าเธอจะยังดูอ่อนน้อมถ่อมตน แต่ทำไมคุณปู่ไม่ดูล่ะครับว่าลูกเขยคนนั้นเป็นอย่างไร ฮาร์วีย์มีพฤติกรรมอย่างไร?”“เขากล้าบ้าบิ่นและหยิ่งผยองมาก มันแส