ลูอิสจ้องไปที่เอ็ดวินซึ่งกำลังสงบปากสงบคำอย่างถูกทรมาน ก่อนจะหัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยาม ความเย่อหยิ่งเด่นหราอยู่บนใบหน้าของเขา

เขาหรี่ตาและส่งเสียงปลุกพลัง “เอาล่ะ เอ็ดวิน ในเมื่อนายไม่ได้สูงส่งและทรงพลังอีกต่อไปแล้ว งั้นฉันขอถามหน่อยอีกครั้ง…”

“นายจะยอมคุกเข่าหรือเปล่า!”

ใบหน้าของเลสลี่กลายเป็นน้ำแข็ง

“อย่าล้ำเส้นให้มากนักนะ ลูอิส!” เธอคำราม หน้านิ่ง

"ล้ำเส้น?"

ลูอิสพิเคราะห์มองเลสลี่ด้วยท่าทางเหยียดหยาม

“คิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรเธอเพียงเพราะพ่อของเธอเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของฮ่องกงอย่างนั้นเหรอ?”

“ก็ลองหยุดฉันดูสิ เพราะถ้าฉันจัดการกับหมอนี่แล้วเธอจะเป็นรายต่อไป!”

ลูอิสบีบแก้มของเธออย่างคุกคาม สายตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

จากนั้นเขาก็หันเหความสนใจกลับไปที่เอ็ดวิน

“ฉันจะนับถึงสาม คุกเข่าลงแล้วฉันจะให้โอกาสนายได้คุยกับเคทลิน” เขาเตือนอย่างเคร่งขรึม

“แล้วถ้านายไม่ทำ ฉันจะฆ่านายเดี๋ยวนี้เลย”

“แน่นอน นายจะขัดขืนก็ได้ แต่ถ้านายทำแบบนั้น ฉันจะฆ่าพวกนายทุกคน!”

ลูอิสแสยะยิ้มอย่างพอใจ มั่นใจว่าตนเหนือกว่า

"สาม! สอง! หนึ่ง…"

เอ็ดวินไม่มีทางเลือก เขารู้สึกได้ถึงเจตนาสังหาร