แม้ว่าในตอนแรกจะดูเหมือนเป็นการซักถามธรรมดา แต่ทั้งกระบวนการกลับใช้เวลาทั้งคืน

อาชาขาวถามคำถามสำคัญสองสามข้อกับฮาร์วีย์ด้วยวิธีถามที่แตกต่างกันไป ในขณะที่ยิ้มเรียบ ๆ

คำถามดูเรียบง่ายและเป็นขั้นตอน แต่ถึงอย่างนั้นฮาร์วีย์ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเล็กน้อย

วิธีที่อาชาขาวถามฮาร์วีย์ดูราวกับว่าเขากำลังพยายามใส่ร้ายฮาร์วีย์

หากเป็นคนอื่น คนเหล่านั้นคงติดกับดักไปแล้ว

เมื่อถามคำถามเดิมเป็นครั้งที่สามสิบเอ็ด ก็เป็นเวลาเที่ยงวันของวันรุ่งขึ้นไปแล้ว

แต่สมาชิกวังมังกรทั้งสามยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ราวกับว่าพวกเขาคุ้นเคยกับสิ่งนี้แล้ว

ฮาร์วีย์ดื่มกาแฟแก้วที่สิบของเขาจนหมด และในที่สุดก็ลุกขึ้นยืนเพื่อจากไป

“เอาล่ะ อาชาขาว นี่เป็นครั้งที่สามสิบเอ็ดแล้วที่คุณถามคำถามนี้ ผมตอบคุณตามความจริงมาสามสิบครั้งแล้ว” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น

“ผมไม่อยากที่จะตอบคำถามคุณอีกแล้ว

“ถ้าคุณมีอะไรจะถามเพิ่มเติม โปรดติดต่อผมได้ตามสบาย”

อาชาขาวหรี่ตาลง ขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ก็ได้ยินเสียงครืดคราดดังออกมาจากภายในห้อง

ผนังที่รัดแน่นค่อย ๆ ลุกขึ้นก่อนที่ไฟจะสว่างขึ้น เผยให้เห็นผู้คนมากมายที่นั่งอยู่ในห้อง