ไม่มีใครกล้าถามว่าเกิดอะไรขึ้นในขณะที่ทั้งสองแลกเปลี่ยนบทสนทนาที่ลึกซึ้งต่อกันไอเดน บาวเออร์ผู้ซึ่งเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่หน้าประตูทั้งหมด ตัวแข็งทื่อเล็กน้อย เขาวิ่งกลับมาและจ้องมองไทสัน วูดส์ด้วยความตกตะลึง“หัวหน้าสาขา ทำไมเราไม่ไปทำสงครามกับชินดัน เวย์ล่ะ?”“เราทำลายยอดฝีมือของพวกเขาไปมากมายแล้ว”“ถ้าเราฉวยโอกาสนี้ไว้ได้ เราน่าจะสามารถลบชินดัน เวย์ออกจากมอร์ดูได้อย่างสมบูรณ์และตลอดไป”ไทสันจับมือของเขาเข้าด้วยกัน“ซีอีโอยอร์ก แค่คุณออกคำสั่ง ผมจะจบชีวิตของซากุระ มิยาโมโตะ”ฮาร์วีย์ ยอร์กรินชาให้ไทสัน“เหตุการณ์ในวันนี้จะไม่จบลงเพียงแค่นี้หรอก” ฮาร์วีย์กล่าวอย่างใจเย็น“แต่ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน“ทำสามอย่างนี้ให้เสร็จก่อน“อย่างแรกจัดการกับคนพวกนี้“อย่างที่สอง เก็บข้อมูลจากโนริโกะ ยามากุจิเพิ่ม“อย่างที่สาม บอกทาโร่ว่าฉันต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับชินดัน เวย์“การฆ่าซากุระมันน่าเบื่อเกินไป“จะเป็นการดีที่สุดหากเราลบชินดัน เวย์ออกจากมอร์ดูและประเทศ H ไปได้”ฮาร์วีย์ไม่สนใจเรื่องเล็กน้อยอย่างการฆ่าคนเป้าหมายหลักของเขาคือการกำจัดชินดัน เวย์จากประเทศ H รวมทั้งกำจัดซาก
“พูดมาให้ชัด! เกิดอะไรขึ้น?!"สีหน้าของซากุระ มิยาโมโตะเย็นชาราวกับน้ำแข็ง“ฉันต้องการรู้เรื่องทั้งหมด”ดวงตาของคริสตัน ดันเคนกระตุกอย่างรุนแรง“ผมติดตามฮาร์วีย์ ยอร์กตั้งแต่เขาออกจากสถานีตำรวจ ผมตามเขาไปที่บ้านพักตากอากาศเล็ก ๆ บนยอดเขาที่อยู่แถวชานเมือง“ฮาร์วีย์และพรรคพวกของเขาอยู่ในนั้น พวกเขามีกันไม่ถึงสิบคน ผมมั่นใจในเรื่องนั้น“พอผมส่งข่าวถึงไทจิ มารุยามะ เขาก็รีบไปที่สถานที่นั้นภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง เขาถล่มประตูวิลล่าให้เปิดออกก่อนที่ยอดฝีมือสามร้อยคนจะล้อมสถานที่ไว้ได้อย่างสมบูรณ์“ไทจิเรียกร้องให้ฮาร์วีย์รีบปล่อยตัวโนริโกะ ยามากุจิ“แต่ฮาร์วีย์ไม่ทำตามที่เขาร้องขอ“ผมเห็นใครบางคนถือดาบออกมาแต่ไกล แต่หลังจากนั้นผมก็ได้ยินเพียงเสียงกรีดร้อง”“ผมไม่กล้าเข้าใกล้เพราะผมอาจถูกเผยตัว ผมจึงตัดสินใจตรวจสอบดูอีกครั้งหลังจากทุกอย่างเงียบลง แต่แล้วสมาชิกของหลงเหมินกลุ่มใหญ่ก็มาถึง…”“หัวหน้าผู้ตรวจการของสถานีตำรวจมอร์ดูสาขาแรก โอทิส ไคก็มาพร้อมกับคนของเขาเช่นกัน“ด้วยตัวตนของผม ไม่อยากเข้าไปใกล้ที่นั่น เพราะไม่อยากถูกตั้งข้อสงสัย ผมจึงมารายงานเรื่องนี้กับคุณทราบโดยเร็วที่
ฮาร์วีย์ ยอร์กเข้าใจพฤติกรรมของจูน ลีและเฮเซล มาโลนนั่นเป็นเหตุผลที่เขาตั้งใจจะไม่เข้าไปในวิลล่า เขายิ้มอย่างอบอุ่นและพูดว่า “คุณป้า เฮเซล เรียกอีวอนน์ ซาเวียร์มาให้ผมหน่อยได้ไหม?“ผมมีธุระกับเธอนิดหน่อยและผมติดต่อเธอไม่ได้”“อ้อเหรอ? หลังจากที่ฆ่าคุณฟูจิวาระแล้วตอนนี้ก็เลยจะมาฆ่าคุณซาเวียร์อย่างนั้นเหรอ?” จูนกล่าวด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ ไม่ว่านายจะทำอย่างไรมันก็ไร้ประโยชน์!“ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้ลางร้ายอย่างนายก้าวเข้ามาในบ้านเราเด็ดขาด!“ทุกครั้งที่นายมาที่นี่ เรื่องร้าย ๆ จะเกิดขึ้นเสมอ!”ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างขมขื่น“คุณป้า ผมจะชดเชยความสูญเสียของครอบครัวคุณ...”“ชดเชยเหรอ?!“นายจะชดเชยอย่างไรได้?!“นายจะให้วิลล่าหลังแรกกับเราเหรอ?!” จูนถามอย่างฉุนเฉียวฮาร์วีย์ยืนตัวแข็งอยู่กับที่“นายใหญ่ลินช์มอบวิลล่านั้นให้ผม เพราะฉะนั้นผมจะให้ใครไม่ได้ แต่ถ้าคุณต้องการ คุณสามารถอยู่ที่นั่นได้นานเท่าที่คุณต้องการเลย”“นายจะให้ฉันอยู่ที่นั่นเฉย ๆ น่ะเหรอ? นั่นคือการชดเชยของนายอย่างนั้นเหรอ? นี่นายดูถูกครอบครัวเราหรือพยายามจะไล่พวกเรากันแน่?”สีหน้าของจูนเย็นชาเมื่อ
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฮาร์วีย์ ยอร์กและเฮเซล มาโลนก็มาถึงเบรย์ เทมเปิลฮาร์วีย์แสดงสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อเขาหยุดรถของเฮเซลกลางถนนอย่างกะทันหันก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปเฮเซลตกตะลึงอย่างมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นผู้ชายไร้มารยาทขนาดนี้และทำให้เธอต้องจอดรถของเธอด้วยตัวเองแต่เธอไม่มีทางเลือก รถโรลส์รอยซ์สีชมพูถูกซื้อด้วยเงินกู้ยืม ดังนั้นเธอจึงต้องจอดรถอย่างถูกต้อง มันคงเจ็บปวดมากหากรถของเธอเป็นรอยขึ้นมาในเวลาเดียวกัน อีวอนน์ ซาเวียร์อยู่ที่ห้องโถงใหญ่ของเบรย์ เทมเปิลแล้วรูปปั้นของพระตรีเอกภาพถูกปิดด้วยกระดาษฟอยล์สีทอง ทำให้ดูหรูหรามากแม้ว่าวิถีชีวิตทางศาสนานี้จะเทียบกับศาสนาคริสต์ไม่ได้ แต่เบรย์ เทมเปิลก็เป็นที่รู้จักไปทั่วมอร์ดูเพราะหัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์ ตระกูลที่มีอำนาจและนักธุรกิจที่ร่ำรวยจำนวนไม่น้อยมักจะเข้า ๆ ออก ๆ จากสถานที่นี้ตลอดเวลาอีวอนน์จุดธูปด้วยความเคารพ จากนั้นก็คุกเข่าและเซียมซีแท่งไม้ที่มีข้อความว่า “ปกติ” หล่นออกมา“ทุกสิ่งบนโลกนี้มีนายของมัน อย่าโลภแม้แต่เรื่องเล็กน้อย บางคนอาจเกิดมาพร้อมกับความได้เปรียบ แต่ยังไงคนเราก็ยังต้องพยายามไขว่คว้าหาผลลัพธ์”เมื่อมอง
อีวอนน์ ซาเวียร์ส่ายหัวเบา ๆ“คุณอาสึกะใช่ไหม? คุณยังไม่ได้อธิบายทุกอย่างเลย“ยกตัวอย่างเช่น ใครส่งคุณมาที่นี่?“เฮกเตอร์ ทอมป์สันเหรอ? หรือซากุระ มิยาโมโตะ?”อาสึกะยิ้มอย่างอบอุ่น“คุณถามมากเกินไป แต่ในเมื่อคุณเองก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ฉันจะบอกคุณบางอย่างที่อาจทำให้คุณสนใจ“คุณเป็นผู้หญิงที่สวยจริง ๆ คุณซาเวียร์ คุณคงจะมั่นใจมากพอที่จะคิดว่าผู้ชายจะไม่มีวันคิดที่จะทำร้ายคุณ”รูม่านตาของอีวอนน์หดตัวเล็กน้อย“แต่ถ้าเป็นผู้หญิงด้วยกัน เธอคงจะยอมทำทุกวิธีทางเพื่อจัดการกับคุณแน่นอน“อย่าโทษพวกเราเลยคุณซาเวียร์ โทษตัวเองที่โชคไม่ดีและทำให้นายน้อยทอมป์สันสนใจขนาดนั้นดีกว่า!”มือขวาของอาสึกะวางอยู่บนด้ามดาบยาวของเธอขณะที่เธอกำลังพูดในเวลาเดียวกัน ชาวเกาะอีกสี่คนที่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำในขณะที่ถือดาบยาวของประเทศหมู่เกาะก็ปรากฏตัวที่ลานและปิดช่องทางหลบหนีทั้งหมดของอีวอนน์อีวอนน์ขมวดคิ้วขณะมองไปที่หัวหน้าซึ่งเป็นผู้นำทาง“ที่นี่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์นะคะหัวหน้า ที่นี่ควรจะเคารพกฎของศีลธรรมมากที่สุด” อีวอนน์กล่าวเบา ๆ“ฉันอยากรู้จังเลยว่าทำไมคุณถึงได้ร่วมมือกับพวกชาวเกาะเพื่อทำร้ายฉ
ในแววตาของอีวอนน์ ซาเวียร์ไม่มีความกลัวแม้แต่เสี้ยวเดียวเมื่อเธอยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น“ฉันต้องยอมรับว่าหัวสมองของนายหญิงของคุณคงจะทำงานได้ไม่ดีนัก“เธอไม่รู้หรือว่าสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผู้ชายนั้นไม่มีอยู่จริง?“ถ้าฉันตายไป ฉันก็จะกลายเป็นความทรงจำในใจของเฮกเตอร์ หลังจากนั้นนายหญิงของคุณจะไม่มีโอกาสแม้แต่นิดเดียว”อาสึกะหัวเราะเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ“พวกเราชาวเกาะชอบศึกษาความคิดของผู้ชายมากที่สุด คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันจะปล่อยให้มันเกิดขึ้น?“คุณไม่ต้องกังวลหรอกคุณซาเวียร์ คุณจะกลายเป็นเพียงความทรงจำที่หายวับไปในไม่ช้า”แววตาของอีวอนน์เปลี่ยนเป็นเย็นชา เธอรู้สึกไม่ดีกับสถานการณ์ของเธอ“คุณจะทำอะไรกันแน่?!”อาสึกะยกมือซ้ายของเธอ เผยให้เห็นขวดขนาดเล็ก“สิ่งนี้เรียกว่ายาต่อต้านพรหมจารี” อาสึกะพูดด้วยความตื่นเต้น“ตำนานกล่าวว่าหากผู้หญิงดื่มสิ่งนี้ เธอจะต้องตามหาผู้ชายให้ได้ภายในสามนาทีไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะใจแข็งแค่ไหนก็ตาม จากนั้นเธอก็จะต้องหามากขึ้นเรื่อย ๆ...“เมื่อฉันป้อนสิ่งนี้ให้คุณ ฉันจะให้พวกอันธพาลหนุ่มไฟแรงสองสามคนที่ฉันนัดไว้มาที่นี่“พวกเขาจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดีแน่
ฟุ่บ!ชาวเกาะสามคนกระโจนเข้าหาฮาร์วีย์ ยอร์กทันทีหลังจากที่สีหน้าพวกเขาเปลี่ยนอย่างรวดเร็วโดยไม่แม้แต่จะรอคำสั่งของซากุระ มิยาโมโตะ ผู้หญิงคนหนึ่งต้องการเข้าใกล้อีวอนน์ ซาเวียร์เพื่อที่จะได้จับเธอเป็นตัวประกันปัง ปัง ปัง!ชายคนหนึ่งในเสื้อคลุมปรากฏตัวขึ้นและเริ่มแกว่งไม้ปัดฝุ่นไปมาโดยที่ฮาร์วีย์ไม่ต้องทำอะไรเลย ไม้ปัดฝุ่นของเขาหักดาบยาวทั้งหมดออกเป็นสองท่อนในขณะที่ส่งผู้หญิงปลิวไป ทุกคนชนเข้ากับผนังพร้อมกับไอเป็นเลือดจำนวนมาก พวกเธอไม่มีเรี่ยวแรงเหลือแม้แต่จะดิ้นรน“พวกอันธพาลจากประเทศหมู่เกาะ กล้าดียังไงถึงได้มาสร้างปัญหาที่เบรย์ เทมเปิล? เห็นคนที่นี่เป็นแค่ตัวตลกอย่างนั้นเหรอ?“สกปรก!”หัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์ปรากฏตัวขึ้นในพริบตาก่อนจะแกว่งไม้ปัดฝุ่นในมือ เส้นด้ายที่ดูเหมือนลวดโลหะพุ่งออกมาจากไม้ปัดฝุ่นและเจาะเข้าหน้าผากของพวกชาวเกาะอีกคนหนึ่งทรุดตัวลงนอนราบกับพื้นท่ามกลางแอ่งเลือด เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหัวหน้าที่นำอีวอนน์มาที่นี่หัวหน้าลีโอนาร์ดไม่ได้เก่งกาจในด้านพละกำลัง เขาไม่สามารถที่จะรับมือกับการโจมตีแม้แต่ครั้งเดียวของฮาร์วีย์ได้ด้วยซ้ำ แต่ถึงอย่างนั้นการจัดการกับพว
ฮาร์วีย์ไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อยเมื่อเห็นอาสึกะที่เปรียบดั่งลูกแมวตัวเล็ก ๆ พยายามที่จะอวดเก่ง “คุณสู้ผมไม่ได้หรอก” ฮาร์วีย์ ยอร์กพูดอย่างใจเย็น“ไทสัน ขอดูฝีมือคุณหน่อยสิ”ไทสัน วูดส์พยักหน้า ความมุ่งมั่นฉายในดวงตาของเขาไทสันได้ฝึกความแข็งแกร่งของเขาจากการต่อสู้เมื่อคืนนี้ เขาวางมือขวาบนด้ามดาบก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าและพุ่งเข้าหาอาสึกะดั่งลูกศร“อันธพาลอย่างคุณกล้าที่จะท้าผมเหรอ?!“รนหาที่ตายชัด ๆ!”อาสึกะหัวเราะอย่างเย็นชา เธอเป็นมืออาชีพที่โดดเด่นแม้เทียบกับคนกลุ่มนี้ที่ชินดัน เวย์ส่งมา เธอมีความมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองอย่างมากเธอเชื่อว่าในการดวลเธอจะสามารถเอาชนะใครก็ได้ฟู่!แสงจ้าสว่างวาบกลางอากาศพร้อมกับการเหวี่ยงดาบยาวของอาสึกะไปที่คอของไทสันฝีมือดาบของประเทศหมู่เกาะไม่เคยเน้นความสง่างาม การโจมตีอย่างรวดเร็วและเด็ดขาดต่างหากที่เป็นหลักการของการใช้ดาบของพวกเขา คล้ายกับศิลปะการต่อสู้อื่น ๆ บางรายไทสันจะต้องตายอย่างเดียวหากการโจมตีแบบนั้นถึงตัวเขาแต่น่าเสียดายที่ดาบของไทสันเร็วกว่าอาสึกะขณะที่ดาบของอาสึกะกำลังจะสัมผัสคอของไทสัน เขาก็แกว่งไปด้านข้าง ทำ