หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง รถเล็กซัสก็หยุดอยู่นอกลานลับที่ไหล่เขาซิลเวอร์นิมบัสลานกว้างแห่งนี้อยู่ครึ่งทางขึ้นเขา สภาพแวดล้อมโดยรอบเงียบสงบ เป็นความเงียบสงบที่ไม่อาจพรรณนาได้ก่อนหน้านี้ ในตอนที่คนตระกูลยอร์กควบคุมพื้นที่ด้านหลังของภูเขา พวกเขาได้กำหนดให้สถานที่นี้เป็นดินแดนต้องห้ามแต่ลานนี้ยังคงตั้งตระหง่านอยู่แม้จะมีสถานการณ์เช่นนั้น นี่เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งและความสามารถของเจ้าของลานนี้ภายในลานมีสถาปัตยกรรมสไตล์วิกตอเรีย ล้อมรอบด้วยห้องต่าง ๆ อีก 5 ถึง 6 ห้อง มีลานบ้านอยู่ไกลออกไปและมีกลิ่นอายของความเก่าแก่ป้ายชื่อ "หลงเหมิน" ถูกประดับไว้ที่ลานบ้านเพื่อประกาศความเป็นเจ้าของทรัพย์สินทั้งหมดซามูเอลเชิญฮาร์วีย์ไปพบที่สวนหลังบ้านหลังจากมองลานบ้านจนทั่วแล้ว ฮาร์วีย์ก็เห็นว่ามีรถหรูที่มีป้ายทะเบียนจากมอร์ดูจำนวนมากที่ลานจอดรถ ดูเหมือนว่าจะมีคนอยู่ที่มีค่อนข้างมากทีเดียวเห็นได้ชัดว่าจอช รองหัวหน้าสาขาในตำนานของหลงเหมิน ได้นำคนจำนวนมากมาที่นี่ เพื่อขอให้ซามูเอลสั่งการขณะที่ฮาร์วีย์และไทสันก้าวลงจากรถ ก็เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นก่อนที่พวกเขาจะก้าวต่อไปได้เพียงสองสามก
สิ่งสกปรกและฝุ่นละอองปกคลุมใบหน้าของไวเลอร์ เขาถึงกับเอาหัวโขกพื้นจนเลือดท่วมดูเหมือนเขาจะยังไม่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ ไวเลอร์ลุกขึ้นนั่งและตบเข้าที่หน้าตัวเองสองครั้ง การโจมตีของเขาไร้ความปราณีอย่างยิ่งไทสันตะลึงกับภาพที่เห็น'เขาจำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลยหรือ?''ฉันแค่ขอให้เขาออกไป เขาไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนี้!''เขาคิดที่จะแกล้งทำเป็นบาดเจ็บหรือเปล่า'ก่อนที่ไทสันจะทันได้พูดอะไร ไวเลอร์ก็แสยะยิ้มก่อนที่จะกรีดร้องออกมา “ช่วยด้วย! มันจะฆ่าฉัน! ฮาร์วีย์ ยอร์กจะฆ่าฉัน!”“เขามันไร้ยางอาย! เขาพยายามจะฆ่าฉันที่ลานบ้านของหลงเหมิน!”“ฮาร์วีย์ ยอร์ก แกไม่เคารพกฎหมายของประเทศเลย! แกกำลังดูหมิ่นหลงเหมิน! ดูหมิ่นนายท่านแห่งหลงเหมิน!”"ช่วยฉันด้วย!"ไวเลอร์ยิงกล้องวงจรปิดเพราะเขาต้องการให้ฮาร์วีย์รับผิดทุกอย่างเมื่อมีพยานจำนวนมากและไม่มีวิดีโอเป็นหลักฐาน สถานการณ์จะเลวร้ายลงได้ไม่ยากนักในเสี้ยววินาทีต่อมา ผู้คนมากมายรีบวิ่งออกจากลานบ้านก่อนที่ไทสันจะทันได้รู้ตัวเสียอีก ชายและหญิงรวมตัวกันเป็นกลุ่มพวกเขาเชิดหน้าขึ้น ทุกคนดูแข็งแกร่งและดุร้ายราวกับว่าไวเลอร์วางแผนไว้ตั้งแต่ต้น เมื่อ
“ไวเลอร์? เกิดอะไรขึ้นกับลูก?!"“ถอยไป ถอยไป!”สมาชิกของตระกูลวอร์ดในหลงเหมินปรากฏตัวขึ้น หญิงสาวสวยในชุดหรูหราเป็นผู้นำกลุ่ม สีหน้ากังวลใจ เธอดูราวกับทุกข์ใจเหลือทนเธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโจซี โลเปซ แม่ของไวเลอร์แต่จอช หัวหน้าสาขาของหลงเหมินแห่งมอร์ดูค่อนข้างสงบ เขาไม่เผยตัวด้วยซ้ำโจซีรีบไปยังจุดเกิดเหตุ เธอเห็นไวเลอร์ซึ่งเต็มไปด้วยเลือดไม่ห่างไปจากฮาร์วีย์ซึ่งยืนอยู่อย่างสงบ สีหน้าของเธอมืดหม่นลงทันที“ไวเลอร์ เกิดอะไรขึ้นกับลูก?”“ทำไมหัวลูกถึงมีเลือดออก”“ทำไมมีรอยฝ่ามือบนหน้าอย่างนี้!”โจซีกระเด้งตัวขึ้นด้วยความโกรธ“ใครบังอาจตบลูกชายฉัน ก้าวออกมา! ฉันจะฆ่าแก!"“คุณแม่ ช่วยผมด้วย! ช่วยผมที!"แววตาเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของไวเลอร์ในเสี้ยววินาทีที่แม่ของเขาปรากฏตัวขึ้น ราวกับว่าแผนของเขาประสบผลสำเร็จ“ฮาร์วีย์ทำแบบนี้ผม!”“เขาเป็นคนที่ทำให้ซี่โครงของผมหักเมื่อคืนนี้!”“เขามาที่นี่เพื่อขู่ผมเพราะกลัวว่าผมจะไปบอกนายท่านแห่งหลงเหมิน!”“เขาทุบตีผมเพราะผมไม่ยอมปล่อยเขาไป และเขายังประกาศว่าเขาจะหักแขนขาที่เหลืออยู่ของผมให้หมด!”“เขายังบอกว่าเขาอยู่เหนือกฎของที่นี้!”
ในช่วงเวลาที่ตระกูลวอร์ดกลับมาที่มอร์ดู พวกเขาเคยเห็นคนที่หยิ่งยโสมาบ้าง แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่เคยเห็นใครหยิ่งยโสถึงขนาดนี้มาก่อน!“เขานี่ช่างไม่มีใครเหมือน! เขาไม่สนใจกฎหมายด้วยซ้ำ!”“แม้แต่เชลดอน ซาเวียร์ก็ไม่หยิ่งผยองเท่าเขา!”“ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะไม่ได้มาที่นี่เพื่อขอโทษ แต่เขามาที่นี่เพราะสู้กับเราให้ตายกันไปข้างหนึ่ง!”“เราต้องขอให้นายท่านแห่งหลงเหมินทวงความยุติธรรมใก้เรา!”“เราควรทำให้คนอย่างเขาเสียใจที่ต้องเกิดมา!”ไวเลอร์ยิ้มอย่างมีเลศนัยในขณะที่เขาฟังฝูงชนด่าทอฮาร์วีย์อย่างต่อเนื่อง“ฮาร์วีย์ ยอร์ก นายมันอ่อนเกินกว่าจะทดสอบฉัน!”ฮาร์วีย์ยังคงเฉยเมย เขาไม่เคยให้มีท่าทีที่ชัดเจน ไทสันต้องการตอกกลับอีกฝ่ายแทน แต่เขาทำเพียงแค่ยิ้มและปิดปากเงียบ ราวกับว่าเขากำลังเพลิดเพลินอยู่กับละครลิงไวเลอร์รู้สึกเสียวสันหลังวาบเมื่อเห็นรอยยิ้มจาง ๆ ของฮาร์วีย์ ความเยือกเย็นกระโชกเข้าหาจนขนหัวลุกในทันทีท่าทีที่สงบและน่าโมโหของฮาร์วีย์ทำให้โจซีไม่อาจระงับความรู้สึกของเธอได้อีกต่อไป เธอชี้ไปที่ฮาร์วีย์แล้วตะโกนว่า “ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”“แกคิดว่าแกมีสิทธิ์ทำตัวหยิ่งผยองต่อหน้าตระกูลว
ตระกูลวอร์ดได้วางแผนในสิ่งที่จะเกิดขึ้นไว้แล้วเหตุใดพวกเขาจึงยอมให้คำพูดของไทสันซึ่งไม่มีน้ำหนักมากระทบ"ก็ได้! มาจบเรื่องไร้สาระนี้กัน!”โจซีจ้องไปที่ฮาร์วีย์และคำรามว่า “ฮาร์วีย์ ยอร์ก! แกต้องชดใช้ที่กล้ามายุ่งกับลูกชายสุดที่รักของฉัน แกไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับในสิ่งที่แกทำ ต่อให้แกจะปฏิเสธก็ตาม!”"ผมไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเหรอ?"ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“นายหญิงโลเปซ ตระกูลของคุณสุขสบายดีไหม? คุณพาคนมากมายมาสร้างฉากใหญ่โตที่นี่แค่เพราะจะใส่ร้ายว่าผมตบตีไวเลอร์และดูถูกตระกูลวอร์ดของคุณ?”“พวกคุณไม่มองโลกแคบไปหน่อยหรือ?”ทุกคนตัวแข็งทื่อ พวกเขาไม่เข้าใจความหมายของคำพูดของฮาร์วีย์“ให้ผมช่วยคุณดีไหม? มาสร้างเรื่องราวที่ใหญ่โตกว่ากันเถอะ! แล้วคุณจะได้เห็นภาพรวมที่ชัดยิ่งกว่านี้!”“ฟังนะ ไทสัน วันนี้ผมจะให้บทเรียนอีกบทให้คุณ กับคนนอกรีตอย่างพวกเขา ใช้เหตุผลไปก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรหรอก”หลังจากที่ฮาร์วีย์พูดจบ เขาก็ขยับร่างกายและพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วดุจสายฟ้าใบหน้าของโจซี และคนอื่น ๆ จากตระกูลวอร์ดตกอยู่ในความตะลึงงันเหล่าลิ่วล้อของตระกูลวอร์ดกระโจนเข้าใส่ฮาร์วีย์ตา
“ไวเลอร์!”“ไวเลอร์ที่รักของแม่!”โจซีเริ่มรู้สึกตัว ก่อนกรีดร้องสุดเสียง“ไปตายซะ ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ไปตายซะ!”“ฆ่าเขาเลย! ฆ่าเขาเดี๋ยวนี้! ฉันจะฝังเขาพร้อมกับลูกชายของฉัน!”ณ จุดนี้ โจซีสิ้นสติ เธอสั่งยอดฝีมือของตระกูลในทันทีเมื่อได้ยินคำสั่งของโจซี ฝูงชนที่รวมตัวกันอยู่ที่นั่นเพื่อชมสถานการณ์ก็เริ่มถอยห่าง ไม่มีใครอยากถูกลากเข้าไปพัวพันกับสถานการณ์นี้ เพราะมันอาจลุกลามบานปลายไปไกลผู้มีอำนาจระดับสูงของตระกูลวอร์ดหลายคนสบตากันก่อนที่จะดึงอาวุธออกมาและพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์ในทันทีดาบที่กระสบกับแสง ส่องประกายแวววาวอย่างน่าหวาดหวั่น ขณะที่จิตสังหารทำให้บรรยากาศอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก พวกเขาพร้อมที่จะโค่นฮาร์วีย์ลงเสียเดี๋ยวนั้นขวับ ขวับ ขวับ!เสียงของใบมีดดังสะท้อนไปทั่ว ความเร็วของสาวกหลงเหมินนั้นช่างน่ากลัวไทสันไม่อาจเข้าใกล้ฮาร์วีย์ได้ “ซีอีโอยอร์ก ระวัง!”ไทสันดึงดาบออกจากฝักที่เอวแล้วเหวี่ยงดาบส่งไปให้ฮาร์วีย์หวือ!ฮาร์วีย์จับใบมีดได้อย่างง่ายดายและเหวี่ยงมันออกไปโจมตีด้วยความรุนแรง ในตอนนั้นเองเสี้ยวสีเงินก็สว่างวาบขึ้น“อ๊าาา!”ลูกสมุนของตระกูลวอร์ดทุกคนทิ้งอาวุธลงทั
จอชเต็มไปด้วยความโกรธและเศร้าโศก เขาต้องการเลือดของฮาร์วีย์มาบรรเทาความโกรธของตัวเอง!แต่ฮาร์วีย์ก็ยังนิ่งเฉยไม่เปลี่ยน และเขาก็ไม่ได้สนใจที่จะตอบจอชอย่างที่ควร “ฉันจะส่งแกไปลงหลุม!”นายพลผู้ยิ่งใหญ่สองคนพุ่งตัวเข้าหาฮาร์วีย์จากทั้งสองด้าน หวังจะสังหารเขาแต่เมื่อพวกเขาปรากฏตัวต่อหน้าฮาร์วีย์ ดาบในมือของฮาร์วีย์เปล่งประกายทันใดนั้น นายพลทั้งสองล้มลงสิ้นสติไปกับพื้น ฝ่ามือหงิกงอฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทางสบาย ๆและเขาเงื้อดาบลงจอชดึงกริชออกมาจากแขนเสื้อ เขากวัดแกว่งกริชในมือ ก่อนพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์แกร๊ง!จอชและฮาร์วีย์ปะทะกันอย่างดุเดือด ฮาร์วีย์ยังคงยืนนิ่งอยู่ แต่จอชกลับกระอักเลือดออกมาท่วมปาก ก่อนที่เขาจะถูกส่งให้ลอยไปไกลภาพที่ฝูงชนได้เห็นเห็นนำมาซึ่งความตกตะลึง'เป็นไปได้ยังไง?!''จอช วอร์ด ที่กล่าวขานกันว่าเขามีพละกำลังที่ไม่เป็นสองรองใคร กลับรับมือฮาร์วีย์ไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียว'จอชแสดงสีหน้าสยดสยองอย่างยิ่ง เขาตกอยู่ในความไม่เชื่อ กริชในมือของเขาแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปหมดแล้วในขณะนี้ เขาตระหนักว่าฮาร์วีย์นั้นน่ากลัวเพียงใด“ฉันยอมรับว่าฉันประเมินแกต่ำไป ฮ
ฮาร์วีย์ขยับกายและปรากฏตัวอีกครั้งที่ใจกลางฝูงชนซึ่งประกอบด้วยสมาชิกครอบครัววอร์ดครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้ดาบ แต่จะใช้เพียงฝ่ามือของเขาเท่านั้นไม่นานเสียงตบก็ดังขึ้น สมาชิกที่เหลือของตระกูลวอร์ดถูกส่งให้ลอยไปพร้อมกับสี่นายพลผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อพวกเขาร่วงลงบนพื้น พวกเขาก็สำลักอากาศเกินกว่าที่จะหายใจได้ทั้งตระกูลวอร์ดไม่มีใครเทียบฮาร์วีย์ได้เลย"พวกไร้ประโยชน์"สีหน้าท่าทางฮาร์วีย์นั้นสงบเช่นเคย“หากในหลงเหมินไม่มีพรสวรรค์อะไรนอกจากอวดเก่งและชอบรังแกประชาชนเช่นนี้ ก็โค่นทิ้งไปให้หมดเสียจะดีกว่า”"แก…!"จอชได้ยินว่าฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่ดูหมิ่นตระกูลวอร์ดเท่านั้น แต่ยังดูหมิ่นทั้งองค์กรหลงเหมินอีกต่างหาก ในฐานะสาวกผู้ภาคภูมิใจของหลงเหมิน แม้ในตอนที่เลือดในกายจะเริ่มไหลทะลัก เขาก็ยังโกรธเลือดจากลำคอของเขาไหลออกในทันที ศีรษะของเขาตกลงไปด้านข้าง จอชหายใจเฮือกสุดท้ายทั่วทั้งบริเวณนั้นตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครคิดว่าจอชจะตายทันทีที่เขาปรากฏตัว“ไอ้หนู นายกำลังล้ำเส้น! นายไม่เคารพกฎหมายเอาเสียเลย!”“ถึงคุณจอชและคนอื่น ๆ จะทำผิด นายก็ไม่ควรฆ่าพวกเขา!”“แถมยังดูถูกทั้งองค์กรหลงเหมินอีก!”