ฮาร์วีย์ ยอร์กเพิกเฉยต่อคนเหล่านั้นและพูดอย่างใจเย็นว่า “ผู้อาวุโสบาวเออร์ ผมไม่กล้ารบกวนให้คุณทำอะไรหรอก แต่ผมแค่อยากจะถามว่าความตั้งใจเดิมของคุณในตอนที่คุณตัดสินใจก่อตั้งหลงเหมินคืออะไร?”ซามูเอล บาวเออร์นึกอะไรบางอย่างได้ แต่เขาก็ยังยิ้มและตอบว่า “เพื่อปกป้องประเทศเพื่ออธิปไตย!”“แน่นอน มันเป็นเพราะเรื่องนั้น!”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“หัวหน้าสาขา ลูกน้องของคุณทำตามอำเภอใจและรังแกประชาชนอย่างหยิ่งยโส คุณทำทั้งหมดเพื่อปกป้องประเทศเหรอ?”“ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมรู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นสำหรับหลงเหมินเลย!”ซามูเอลเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ“ฮาร์วีย์ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ผมจะให้คำชี้แจงที่ยุติธรรมแก่คุณอย่างแน่นอน”ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “ไม่มีอะไรมากหรอก แค่หัวหน้าสาขาคนหนึ่งของคุณกำลังวางแผนที่จะฆ่าผม”“แม้ว่าผมอยากจะจัดการกับเรื่องนี้ด้วยตัวเอง แต่ผมก็ยังต้องถามว่าคุณสนับสนุนเขาหรือไม่ ผู้อาวุโส”“เพราะถ้าคุณทำเช่นนั้น ฉันก็ยินดีที่จะไปโวลซิ่งด้วยตัวเอง!”จากนั้นซามูเอลตอบอย่างรวดเร็วว่า “น้องชายยอร์ก หากเป็นไปได้ก็ส่งโทรศัพท์ให้ออลิเวอร์ที ผมสัญญาว่าฉันจะมีคำตอบให้คุณ”“อย่างนั้นก
ฝูงชนตกใจ สับสน และหวาดกลัว!หัวหน้าสาขาของหลงเหมินคุกเข่าต่อหน้าคนที่อายุน้อยกว่าและถูกตบไปมาอยู่อย่างนี้ คงไม่มีใครเชื่อถ้าไม่ได้มาเห็นด้วยตาตัวเอง!ไม่สำคัญว่าฮาร์วีย์ ยอร์กจะมีภูมิหลังอย่างไรหรือเขาโทรหาใครแต่ชัยชนะได้ถูกกำหนดไว้แล้ว!เมื่อโอลิเวอร์ บาวเออร์คุกเข่า ความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีทั้งหมดของเขาหายไปแล้วและชายทั้งสามสิบหกคนนั้นก็คุกเข่าลงบนพื้นเช่นกัน โดยไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นพูดได้อย่างเต็มปากว่าเขาน่าสังเวชพอ ๆ กับคนที่เคยถูกเขาข่มขู่มาก่อนผู้คนที่ออกมายืนหยัดเพื่อฮิวจ์ เบเกอร์ต่างก็หวาดกลัวสุดขีดเมื่อเห็นภาพตรงหน้า และจากนั้นก็ถอยห่างไปอย่างเงียบ ๆแม้ว่าพวกเขาจะหนีไปไหนไม่ได้ แต่ทุกคนก็มีความคิดเดียวกัน นั่นคือการอยู่ให้ห่างจากฮิวจ์และแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้จักฮิวจ์ฮิวจ์ และทริสตัน ควินแลนเต็มไปด้วยความแค้น พวกเขาอยากจะบีบคอฮาร์วีย์ให้ตายทำไมการบดขยี้ลูกเขยแต่งเข้าบ้านถึงยากขนาดนี้?ความบ้าคลั่งปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขาเป็นเวลาหนึ่งวินาทีไม่สำคัญว่าฮาร์วีย์จะโทรหาใครแต่ฮิวจ์เชื่อว่าด้วยนิสัยของพ่อบุญธรรมแล้ว เขาจะต้องแก้แค้นให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่
ณ การ์เด้นส์ เรสซิเด้นซ์ฮาร์วีย์ ยอร์กเดินเข้าไปข้างในอย่างระมัดระวัง เขากำลังจะเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำแต่ด้วยการเปิดไฟครั้งเดียว ห้องนั่งเล่นทั้งห้องที่มืดมิดเหมือนกลางคืนก็สว่างขึ้นแมนดี้ ซิมเมอร์และซีนเธียร์ ซิมเมอร์สวมชุดนอนนั่งอยู่บนโซฟา พวกเธอกอดอกในขณะที่จ้องมองไปที่ ฮาร์วีย์นายท่านยอร์กซึ่งเพิ่งทำให้หัวหน้าสาขาของหลงเหมินพิการ รู้สึกมึนหัวเขาต้องฝืนยิ้มและถามว่า “แมนดี้ ซีนเธียร์ ทำไมคุณสองคนยังไม่เข้านอนอีก?”“คุณออกไปทำอะไรข้างนอก? แล้วทำไมกลับมาดึกแบบนี้?”แมนดี้ขมวดคิ้วฮาร์วีย์ตอบว่า “ไม่มีอะไรหรอก ผมเพิ่งไปคุยกับพ่อบุญธรรมของฮิวจ์มา”“แล้วเกิดอะไรขึ้น?”“สองพ่อลูกก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเอง พวกเขาสัญญาว่าจะไม่มาเหยียบบัควู้ดอีก จากนั้นก็จับมือกันและแยกย้าย” ฮาร์วีย์กล่าวด้วยความมั่นใจแมนดี้และซีนเธียร์มองหน้ากันอย่างไม่อยากเชื่อ แต่พวกเธอเห็นว่าฮาร์วีย์ไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เลย ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ออกไปมีเรื่องกับใครจากนั้นฮาร์วีย์ก็พูดต่อ“อ้อ ต่อไปคุณไม่ควรกินข้าวกับคนแปลกหน้าอีก หากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นอีกอย่าลืมโทรหาผม!”“และอย่าออกไปข้างนอกใ
ในวันถัดไปฮาร์วีย์ ยอร์กได้รับข่าวว่า โอลิเวอร์ บาวเออร์ถูกลอบสังหารในตอนเช้าตรู่หลังจากโทรหายานนิค บิสสันแล้ว ฮาร์วีย์ก็ไปที่ห้องจัดงานศพสถานะของโอลิเวอร์นั้นพิเศษเกินไป นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมนอกจากยานนิคแล้ว โยเอล เกรแฮมก็อยู่ที่นั่นด้วยภายในห้องเก็บศพมีศพที่ซีดราวกับกระดาษ ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโอลิเวอร์เอง แต่บนหน้าผากของเขามีจุดสีแดงแต่งแต้มอยู่ฮาร์วีย์พิเคราะห์ศพตรงหน้าและถามอย่างใจเย็นว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ยานนิคหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตอบว่า “หลังจากที่โอลิเวอร์และพรรคพวกออกจากที่จอดรถเมื่อคืน พวกเขาไปที่โรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ จากนั้นพวกเขาก็ขับรถไปที่สนามบินนานาชาติบัควู้ด ทันที”“ในช่วงระยะห่างจากสนามบินประมาณ 12 ไมล์ โอลิเวอร์ขอให้เปิดกระจกรถทันทีที่ออกจากเขตเมือง จากนั้นกระสุนที่ไม่ทราบที่มาก็พุ่งเข้าใส่ศีรษะของเขา เป็นการฆ่าด้วยการยิงเพียงนัดเดียว!”“มือปืนมีความแม่นยำมาก ไม่มีคนธรรมดาที่ไหนสามารถยิงได้หากพวกเขาไม่ได้เข้ารับการฝึกทหารมาเป็นเวลาหลายปี”“เราพบจุดที่น่าจะเป็นจุดซุ่มยิงในอาคารที่พักอาศัยใกล้กับสถานีตำรวจบัควู้ด จากรูปการของสิ่งต่าง ๆ
ฮาร์วีย์ ยอร์กดูไม่แยแสยานนิค บิสสันที่ยืนอยู่ด้านข้างจู่ ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ซีอีโอยอร์ก คุณคิดว่าอะไรคือแรงจูงใจของฆาตกรในการลอบสังหารโอลิเวอร์ บาวเออร์?”ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “ไม่ใช่เพื่อเงิน และไม่ใช่เพื่อแก้แค้น เช่นนั้นดูเหมือนว่าจะเป็นการสร้างสถานการณ์เท่านั้น”“มันอาจไม่ได้เกิดขึ้นเพื่อต่อต้านผม แต่อย่างน้อยฆาตกรก็พยายามที่จะทำให้สิ่งต่าง ๆ ในบัควู้ดสั่นคลอนด้วยเหตุผลบางอย่าง อย่างไม่ต้องสงสัยเลย”“ตอนนี้บัควู้ดก็กลายเป็นปราการเหล็กแล้ว แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คนนอกจะเข้านอกออกในได้ตามที่ต้องการ”“แต่หากพวกเขาผลักดันให้ผมเข้าสู่สนามรบนั้น รัฐบาลของเซาท์ไลท์คงต้องไล่ผมออกเพื่อแทนคำชี้แจงที่ยุติธรรมแก่ซามูเอล บาวเออร์ ซึ่งพวกเขาก็มีสิทธิ์จะทำเช่นนั้น”ฮาร์วีย์พูดต่อโดยไม่ได้คิดอะไรอีก“ถ้าเราคิดแบบนี้ แรงจูงใจของฆาตกรคงไม่ใช่แค่ฆ่าโอลิเวอร์ และแน่นอนว่าไม่ใช่เพื่อจัดการกับผมด้วย”“พวกเขาอาจต้องการใช้ประโยชน์ในตอนที่หลงเหมินกำลังวุ่นวายเพื่อตั้งจุดยืนของตัวเองใหม่”“นั่นหมายความว่าพวกเขากำลังมาหาเจ้าชายยอร์ก ไม่ก็หัวหน้าผู้ฝึกสอน…”รอยยิ้มที่เยือกเย็นดุจน้ำแข็งผุดออกมาจ
ฮาร์วีย์ ยอร์กตอบอย่างใจเย็นว่า “แม้ว่าทุกสิ่งที่คุณพูดจะเป็นความจริง แล้วคุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้?”ราเชล ฮาร์ดี กอดอกและมองลงมาที่ฮาร์วีย์“ไม่อ้อมค้อมแล้วกัน คุกเข่าและหักแขนของแก แล้วหลังจากที่แกคุกเข่าต่อหน้าหลุมฝังศพของเจ้านายฉันเจ็ดวันเจ็ดคืน แล้วเราค่อยมาคุยกัน!”“ถ้าไม่อย่างนั้น แกจะไม่สามารถแบกรับผลที่ตามมาได้!”ราเชลกำลังข่มขู่ เธอมีรัศมีที่ไม่สามารถบรรยายได้กระจายอยู่รอบตัวเห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้มีความสามารถไม่น้อย ดูเหมือนว่าเธอเคยผ่านสงครามมาก่อนพรรคพวกของเธอจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดุร้าย ราวกับว่าจะฆ่าเขาในอีกไม่กี่นาทีฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น “งั้นคุณกำลังจะบอกว่าคุณจะไม่คิดสืบสวนเรื่องนี้อีกต่อไปแล้วใช่ไหม?”"สอบสวนเหรอ?! เราได้ข้อเท็จจริงทั้งหมดแล้ว ทำไมต้องทำอย่างนั้นอีกล่ะ!” ราเชลตอบโต้อย่างเย็นชา“คุณไม่คิดจะสอบสวน แล้วคุณคิดว่าคุณมีค่าพอที่จะหักแขนผมและสั่งให้ผมคุกเข่าต่อหน้าหลุมศพของ โอลิเวอร์เหรอ?”สีหน้าของฮาร์วีย์เย็นชาราวกับน้ำแข็งใบหน้าของราเชลเย็นลงทันที เธอก้าวไปข้างหน้าและปลดปล่อยเจตนาฆ่าของเธอออกมา“ฮาร์วีย์ ยอร์ก แกควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับคนอ
ราเชล ฮาร์ดีจ้องมองโยเอล เกรฮัม และปล่อยเสียงหัวเราะออกมา“นายต้องเป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดของรัฐบาลบัควู้ด โยเอล เกรแฮมแน่”“นายมันไร้ค่าสำหรับฉัน!”“หากผู้บังคับบัญชาลำดับต้น ๆ ของรัฐบาลเซาท์ไลท์อยู่ที่นี่น่าจะเหมาะสมกว่า!”“ฉันจะบอกนายให้ว่าวันนี้ไม่ว่าใครก็ปกป้องฮาร์วีย์ไม่ได้! ฮาร์วีย์ ยอร์กสมควรตายแล้ว!”ระหว่างที่ราเชลกำลังพูด เธอหยิบใบอนุญาตสีแดงออกมาแล้วขว้างใส่หน้าโยเอลโยเอลคว้าใบอนุญาตและมองดูอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันหลังจากที่เขาเห็นมัน“ใบอนุญาตฆ่างั้นเหรอ?!”“รู้เอาไว้ก็ดี ถึงฉันจะออกจากหลงเหมินแล้ว แต่ใบอนุญาตของฉันก็ยังอยู่ แม้แต่จักรพรรดิก็ยังอนุญาตให้ฆ่าคนได้ก่อนรายงาน!”“ต่อให้นายมาขวางทางฉัน โยเอล เกรแฮม ฉันก็จะฆ่านายเหมือนกัน! ใครจะกล้าช่วยนายล่ะ?!”ราเชลไม่ได้แสดงความเคารพต่อโยเอลแม้แต่น้อย ใบอนุญาตในการฆ่าคือไพ่ตายของเธออีกอย่างเธอให้โอกาสฮาร์วีย์หักแขนของเขาเอง แต่เขาไม่ฟังเพราะอย่างนั้นเธอจะทำให้ฮาร์วีย์พิการด้วยตัวเอง“ราเชล ฮาร์ดี เธอมันไร้ยางอาย!”“ที่นี่บัควู้ด ไม่ใช่มอร์ดู! ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอจะทำตัวบ้า ๆ บอ ๆ ได้!” โ
ชะงัก!ทุกคนต่างชะงัก!พวกเขาสามารถบอกได้ว่าราเชล ฮาร์ดีเป็นผู้มีความสามารถพิเศษระดับแนวหน้า เธอกำลังจะพุ่งตัวเข้าไปหาฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยกำลังทั้งหมดที่มีแต่เมื่อเผชิญหน้าฝ่ามือของฮาร์วีย์ ความสามารถระดับสูงที่ทรงพลังของเธอยังไม่สามารถต้านทานการโจมตีเพียงครั้งเดียวของเขาได้พรึ่บ!ราเชลลุกขึ้นยืนจากกำแพงที่พังทลายในขณะที่ใบหน้าของเธอแดงก่ำและมีฝุ่นปกคลุมทั่วร่าง จากนั้นเธอก็เอ่ยปากอย่างอับอายว่า “ฮาร์วีย์ แกมันไร้ยางอาย! กล้าดียังไงมาลอบโจมตีฉัน?!”ลิ่วล้อของเธอตัวแข็งทื่อเล็กน้อย ก่อนจะพากันชี้ไปที่ฮาร์วีย์ในทันทีพร้อมกับดุเขาอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “ไร้ยางอาย! ย่องเข้าใส่เธอแบบนั้น!”“อย่างนั้นเหรอ?”“งั้นก็มาหาผมอีกรอบสิ”ฮาร์วีย์กวักนิ้วเรียกราเชลอย่างไม่ยี่หระเขายียวนใส่เธอ!ฮาร์วีย์ปีนเกลียวราเชล!สีหน้าของราเชลเปลี่ยนไปทันที จากนั้นก็โบกมือในวินาทีต่อมา กล่องดาบในรถฮัมเมอร์ด้านหลังเธอสั่นเล็กน้อย กริชยาวสามนิ้วก็พุ่งไปในมือของราเชลทันที“มันคือกริชโลหิต! รุ่นพี่ฮาร์ดีนำกริชโลหิตออกมาแล้ว!”“หากริชโลหิตปรากฏขึ้น เขาคงไม่เหลือแม้แต่กระดูก!”“เธอจะไม่มีวันพ่ายแพ้เมื่อเธ