ปัง

หลังจากดื่มไปอีกหนึ่งแก้ว ฮิวจ์ก็ล้มลงไปกับพื้น

คนอื่น ๆ ล้มลงเกือบจะพร้อมกัน เหลือเพียงฮาร์วีย์และซีนเธียร์เท่านั้นที่ยังยืนอยู่

ฮาร์วีย์โยนแก้วไวน์ในมือทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ สีหน้าของเขากลับมาเป็นปกติ

“พี่เขย พี่ไหวไหม?!”

“พี่ดื่มไวน์คนเดียวไปสิบโหลจริงเหรอ?!”

ซีนเธียร์ตกใจมาก

ฮาร์วีย์ทำได้เพียงหัวเราะเบา ๆ

“ฉันยังดื่มได้อีกหลายรอบเลย”

“เมื่อตอนที่พี่ไปหาลูกค้ากับพี่สาวฉันครั้งล่าสุด พี่แกล้งทำเป็นเมานี่!”

“ถ้าฉันไม่จุ้นจ้าน พี่คงหาวิธีนอนกับพี่สาวฉัน!”

ซีนเธียร์กลอกตาเมื่อนึกถึงฉากนั้น

ใบหน้าของฮาร์วีย์หม่นลงและขยี้ผมด้านหน้าของซีนเธียร์

“พูดอะไร?! ฉันเป็นพี่เขยของเธอ เป็นเรื่องปกติที่จะนอนกับพี่สาวของเธอไม่ใช่เหรอ?!”

“ฉันไม่อนุญาต ไม่ว่ายังไงก็ไม่!”

ซีนเธียร์เดือดดาลด้วยความโกรธ

“เธอนี่มันตัวปัญหาหน่อย ๆ เหมือนกันนะ”

ฮาร์วีย์ทำอะไรไม่ถูก น้องภรรยาของเขาเป็นคนที่คาดเดาอะไรไม่ได้อย่างแน่นอน

“เอาล่ะ ออกไปรอฉันข้างนอก ฉันยังต้องจัดการกับคนพวกนี้ก่อน”

ซีนเธียร์เห็นด้วย ก่อนออกจากโถงไปอย่างเชื่อฟัง

เมื่อซีนเธียร์จากไป สายตาของฮาร์วีย์ก็เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน

เขาเดินไป