Mukhang hindi alanganin at walang masabi si Sabrina.

Nawala ang mataginting, inosenteng ngiti na puno ng buhay na suot niya sa nagdaang mga araw. Muli siyang bumalik sa kanyang malamig, at nakalayo na ekspresyon.

Ang pagtingin na iyon, sa mga mata ni Nigel, ay labis na nakakaawa.

Gayunpaman nasiyahan siyang makita ang nakakaawa at determinadong hitsura na ito. Mas masaya sa ganitong paraan.

Nagtataka ako kung bakit ang saya mo, na mukhang bulaklak na namumulaklak. Mukhang trinatrato ka ng maayos ng pinsan ko. Gayunpaman, masyado kang maaga nagging bastos. Ang lakas ng loob mong harapin ang kanyang totoong babae dahil lang trinatro ka niya ng maayos ng dalawang araw?

“Ang lakas din ng loob mo!”

“Hindi ko talaga masabi. Lagi kang may mukhang malamig at hindi maipinta, na parang wala kang pake sa kahit ano, pero siguro kapag may ginagawa kang bagay, ginagawa mo itong Malaki?

“Nakuha mo ang pinsan ko bago sayo, at si Marcus Shaw ay nasa likod.

“Eh di meron kang ako.

"Ang sinumang is