Pagkapansin na nagdidilim ang expression niya, kaagad na sumagot si Jane ng may gentle na tono. “I’m sorry Mr. poole, hindi ko dapat sinabi yun. Mas magiging maingat ako sa future, hindi na ito mangyayari ulit.”

Nanatiling tahimik si Alex habang nakatingin sa kanya. Siya ay isang babaeng na alam umadvance at umatras. Kinuha ni Jane ang bowl na hawak niya at itinabi ito, bago ito pumulupot ito sa leeg niya. “Para makabawi ako sa sinabi kong hindi maganda, pwede mo naman ako parusahan na kahit anong gusto mo, paano kung ganyan?”

“Mahal mo ba talaga ako?”

Yumuko siya at nag-alinlangan bago tumango. “Mahal talaga kita. Yun ang nararamdaman ko kaya gusto ko ito sabihin ng malakas, kahit na hindi dapat. Alam kong masisira nito ang ganda ng mga bagay pag sobra. Pero huwag kang mag-alala, Mr. Poole. Ayokong maging pabigat sayo sa kahit anong paraan. Matanda na ako, at hindi na twenty-year-old na batang babae. Hindi ka na dapat mag-alala pa. Balang araw kapag gusto mo akong umalis pero ayaw