“HIndi ba?”“Tinatanong kita, hindi ba?”Sa point na ito, hindi na makakalma si Ruth, at halos magbreakdown.Kung hindi lang siya niyakap ng mahigpit ni Ryan, babagsak sana siya sa lapag dahil sa kakaiyak.Ang mga magulang niya!Amg nanay at tatay na tinatawag niya sa loob ng twenty years… paano siya hindi magiging emotional? Paano ba matitiis ito?Paano niya bibitawan ito?Pero, pwede kayang hindi siya bumitaw?Sa loob ng twenty years, ang lahat ng ginawa nila ay saktan siya, at walang katapusan ito. Kaya lang siya buhay ngayon ay dahil nakilala niya si Sabrina.Si Sabrina ang sumagip sa kaluluwa niya, nagparealize sa mga pagkukulang niya, at tinulungan siya mamuhay ng bago.Dahil kung hindi, si Ruth Mann, ay matagal ng patay.Tsaka, paniguradong magiging dirty ang pagkamatay niya.Umiyak at tumawa siya si Ruth, at nakapagdesisyon na siya. Kalmado niyang sinabi, “Simula ngayon, ako, si Ruth Mann, ay tapos na sa inyo. Puputulin ko ang lahat ng ugnayan natin! Wala na tayon
Nalito si Mindy.Tumingin si Marcus kay Ryan.Sa totoo lang, kahit na galit si Marcus kay Mindy at sa mga magulang nito dahil nagsinungaling ang mga ito sa pamilya nila ng maraming taon, si Mindy ay tumira pa rin sa Shaw family sa loob ng twenty years at close sila na parang mag[insan kaya naman, sang-ayon siya kay Ruth.Tsaka, totoo na ang isang tao ay judged base sa kasama niya.Sila Ruth at Sabrina ay madalas nalabas araw-araw, kaya naman medyo naimpluwensyahan ito ni Sabrina.Sa mga sandaling ito, hinahangaan ni Marcus ang pinsan niya na si Ruth at ang totoo niyang minsan ay mas open-minded kaysa kay Mindy.Pero, hindi niya inexpect ito. Bakit biglang magrereport si Ryan kay Sebastian?Tinawagan ni Ryan si Sebastian. Naghahanda si Sebastian na pumunta sa conference room para sa isang meeting. Kamakailan lang, ay naghahanda siya ng mabuti para sakupin ang Star Island, kaya naman tuwing umaga may regular siyang meeting kasama ng mga pinagkakatiwalaan niyang subordinates.Kay
Ang tono ni Sebastian ay sobrang kalmado. “Dahil kay Ruth. Siya at si Sabrina ay magkaparehas. Parehas din silang malambot ang puso. Yan ay ang pinsan niya at ang mga magulang na nagpalaki sa kanya ng matagal. Kaya normal lang para sa kanya na maguluhan sa pagitan ng pagmamahal, pagkamuhi, at iba pang mga emosyon sa puso niya.”Walang masabi si Ryan.Ito ang unang beses sa buhay ni Ryan na nalaman niyang sobrang talino ng Uncle Sebastian niya. Nakikita nito ang lahat sa isang tingin.Siya ay sobrang lakas na director talaga ng Ford family.“Uncle Sebastian, well… pwede bang hayaan mo si Mindy ulit para sakin…” nahihiyang sabi ni Ryan.“Ikaw na brat ka.” Flat pa rin ang tono ni Sebastian.Hindi naman ito big deal.Pero, sinabi niya pa rin, “Ikaw na brat ka, bantayan mo siya. Dahil kapag may nangyari sa hinaharap, sayo ko ito itatab.”“Opo! Thank you, Uncle Sebastian!” Narinig ni Ryan sa tono ni Sebastian na payag ito.Pagkatapos niya patayin ang tawag, ngumiti si Ryan at tumin
Ang taong pumasok ay si Sebastian.Si Sebastian, na may laging kalmado na expression ay may seryosong expression ngayon. Na para bang may dala itong iceberg.Ang original na masayang atmosphere ay biglang naging reserved. May ilang tao pa ang tumayo pagkakita kay Sebastian.Sobrang tahimik sa kwarto.Sabi ni Sabrina, “Sebastian, bakit ka nandito?”Siya ay sobrang masaya din kanina.Sobrang mahal niya ang music simula pagkabata.Pero, wala ni isa ang nagbigay sa kanya ng opportunity na kumanta, lalo na nung dumating siya sa bahay ng mga Lincoln. Ang pagmamahal niya sa pagkanta at hobby niya na pagpiano, ay natigil ng dahil sa Lincoln.Ang Lynn family ay may piano pero pangdekorasyon lang ito.Paminsan-minsan, tutugtog si Selene ng piece, pero pakiramdam ni Sabrina na ang pagtugtog nito ay hindi naiiba sa pagkabasag ng mga pots.Sa kabilang banda, ang sobrang galing na talents ni Sabrina ay pwersahang naitago.Ngayon, nung sinabi ng mga katrabaho niya na gusto nila magkaraoke.
Walang masabi si Sabrina.Alam niya na may allergic rhinitis siya, kaya hindi niya kaya ang mga kakaibang amoy, lalo na ang mga malalakas na perfumes. Kapag naamoy niya kasi ang mga ito, masusuffocate siya, pero kailan pa siya nagkaroon ng skin allergies?Paano niya hindi ito malalaman?Tumingin si Sabrina kay Sebastian. Naiinis at natutuwa ito.Meron pa rin itong cold na expression. “Sa sobrang lapit mo sa kanya, pwedeng tumalsik ang laway mo sa mukha niya. Hindi lang ito unhygienic, pero kaya mo bang akuin ang responsibilidad kapag nagka-allergic reaction siya?”Walang masabi si Andrew.Siya ay matagal ng katrabaho ni Sabrina; wala siyang napansin na kahit anong skin allergies at hindi rin naman ito sobrang delicate na tao.Halos tumulo na ang mga luha ni Andrew, pero wala siyang lakas ng loob na umiyak.Pinanuod niya lang si Sebastian na hilahin ang kamay ni Sabrina at pwersahang inilayo ito. Pinagalitan niya pa ito habang hinihila papalaas. “Alam mo ba na hindi maganda ang
Mula sa umpisa hanggang sa huli, hindi ito nagsalita.Sa loob ng anim na buwang lumipas, ang kadalasang nalabas sa bibig nito ay paparusahan siya.Naramdaman naman ni Sabrina na pinaparusahan siya nito.Pero, sa araw na ito at sandaling ito, dito lang niya naintindihan ang totoong parusa.Hindi ito nagsalita buong gabi.Siya, sa kabilang banda, ay naexperienced kung gaano ito kawild.Ang mga tao sa South City ay matatakot kapag nakita nila ang pag ka wolfish nito. Pero, hindi ito ganito kasimple. Nung nakita niya ito, tunay na kaya siya nitong pagpira-pirasuhin.Kinabukasan, hindi siya makaalis ng kama.Si Sebastian din ay napahaba ang tulog.Talagang napagod ito pagkatapos magwala kagabi.Sa kabilang banda, mas maaga siyang nagising kaysa dito.Pagkakita niya sa lalaking mahimbing na natutulog sa braso niya, naramdaman ni Sabrina, na sa mga sandaling yun, para itong bata. Ang possessiveness, domineering at unreasonable nitong pwersa ay talagang naipamalas nito kagabi.Nagp
Pagod na pagod ang lalaki.Natutulog siya sa nakabaluktot niyang braso at pinapagalitan siya nito, pero hindi niya ito alintana.Hindi lang yun, gumulong pa siya nang kaunti. Habang ginagawa niya ito, ang isa sa dalawang kamay nito ay kinuha ang kamay niya, at ang isa naman niyang braso ay lumampas sa dibdib nito at napunta sa kabilang braso nito."Oo... Sayo na lahat yan. Ibibigay ko na ang lahat sayo," sabi ng lalaki."Ano?" Nalito si Sabrina.Nagpatuloy ang lalaki sa pagsasalita, "Ang mundo na itinayo ko, sayo na ang lahat ng yun... Hindi hindi hindi, andyan pala si Aino. Pati kay Aino."Walang nasabi si Sabrina.Hindi maipaliwanag, bumungad sa kanyang puso ang isang matamis na pakiramdam.Sinundot niya ito ng isang daliri at mahinang sinabi, "Sino bang masaya na magkaroon ng mga mundo mo! Hindi nga yun pagkain o inumin man lang na pwedeng maubos! Ikaw lang gusto ko! Ikaw lang ang gusto namin ni Aino, okay! Hanggat kaya natin manatiling magkakasama bilang pamilya ng tatlo, h
Nakikipag-usap ba siya sa isang bastos?Ang lalaki ay walang kiboAng lalaki ay walang kibo, ang ekspresyon niya ay hindi nagkaiba sa madalas na malamig, kalmado at mahinahong sarili."Ikaw..." Hindi man lang matapos ni Sabrina ang mga salita niya.Tumingin ang lalaki kay Sabrina. "Anong problema mo sakin?""Ikaw... Akala ko ayaw mo akong pumasok sa trabaho. Wala na akong balak pumasok ngayon. Handa na sana akong mapagalitan ng direktor ko, pero ngayon sinasabi mo sa akin na pumasok ako sa trabaho?" Ngumisi si Sabrina dahil sa sobrang galit.Ang ekspresyon ng lalaki ay malamig at inosente. "Aling tenga mo ba ang nakarinig na sinabi kong hindi kita pinapayagan pumasok sa trabaho?"Walang nasabi si Sabrina.Hindi niya nga talaga narinig na sinabi nito ang pangungusap na ito.Simula kagabi, sinabi niya lang ang ilang mga salitang ito sa kanya. Kahit na nasa loob sila ng isang pribadong kwarto sa karaoke bar, hindi talaga siya masyado nagsalita. Kagabi, hindi siya talaga nagsabi n