Hindi man lang siya umiyak kahit isang patak nung siya ay binugbog, tinapakan, at pinagalitan.

Gusto niya lang na magmadali na yung mga tao yun at umalis. Gusto niyang maligo sa ilog, para linisin ang sarili niya para hindi ito malaman ng tatay niya.

Masyadong malala ang sakit ng tatay niya. Kapag nalaman niyang inapi siya sa labas, hindi ito kakayanin ng tatay niya.

Hindi niya sana gustong sabihin sa tatay niya, pero may ibang taong nagsabi sa kanya.

Matapos na hugasan ni Sabrina ang dumi sa mukha at ulo niya, umuwi siya sa mga miserableng iyak ng nanay niya.

Nagulat si Sabrina at tumakbo papasok ng bahay.

Nung nakapasok na siya, ang tatay niya ay humihinga na lang paloob. Tumigil na siyang huminga palabas.

Nung pumasok si Sabrina sa bahay, binuksan ng tatay niya ang mga mata nito at hinang-hinang sinabi, "Sabbie... Sabbie... Pa... pasensya na. Hindi kita nabigyan ng magandang buhay, at naging pabigat pa nga ako sa inyong dalawa ng nanay mo... Makinig ka sakin, pag namatay na a